از «پی‌کی‌یو» چه می‌دانید؟ / مستندی از یک فداکاری مادرانه...
کارگردان مستند «بی‌بی جان» این مستند را وسیله‌ای برای آگاهی‌سازی درباره بیماری «پی‌کی‌یو» دانست که ماجرای زندگی مادری با سه کودک معلول ذهنی و جسمی را روایت می‌کند.
سید حمید میرحسینی کارگردان مستند «بی‌بی جان» که در بخش مسابقه کوتاه هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره داستان این فیلم گفت: «بی‌بی جان» به داستان زندگی بی‌بی جان کریم‌زاده از اهالی روستای دارستان شهر سیرجان می‌پردازد که پس از ازدواج با پسر عمویش صاحب سه فرزند با معلولیت ذهنی و جسمی یعنی بیماری ناشناخته «پی‌کی‌یو» می‌شود اما متاسفانه همسرش پس از آگاهی از معلولیت فرزندان، آن‌ها را رها می‌کند. «بی‌بی جان» داستان زندگی مادری را نشان می‌دهد که می‌داند بچه‌هایش تا بیش از 30 سالگی زنده نمی‌مانند اما از آن‌ها مراقبت می‌کند. از طرف دیگر، از آنجایی که بیماری «پی‌کی‌یو» از جمله بیماری‌های ناشناخته است، در تلاش هستیم که با استفاده از این مستند، درباره آن آگاهی‌رسانی کنیم.
او درباره نحوه آشنایی با این خانواده بیان کرد: هفت سال پیش یکی از دوستان من در جریان سفر به روستای دارستان با این خانواده آشنا شد و آن‌ها را به من معرفی کرد. در ابتدا قصد مستندسازی از این سوژه را نداشتم و تنها برای جذب کمک‌های مردمی و انسان‌دوستانه، محتواهایی را از وضعیت زندگی‌شان در فضای مجازی به اشتراک می‌گذاشتم یا از مردم خیر تقاضای کمک می‌کردم چراکه خانواده خانم کریمی‌زاده در ابتدا هیچ‌یک از وسایل اولیه زندگی از جمله بخاری یا کولر، یخچال و حتی پنجره مناسبی نداشتند و ما در طی سال‌ها توانستیم مایحتاجی را برای آن‌ها فراهم کنیم، البته باید گفت که خانم کریمی‌زاده خودشان هم برای این زندگی و بچه‌های‌شان از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کردند مثلا بهزیستی به دلیل نبود امکانات در منزل خانم کریمی‌زاده اجازه نمی‌داد که بچهها با مادرشان زندگی کنند اما او با تلاش بسیار توانست اعتماد بهزیستی را جلب کند و بچهها را در کنار خود نگه داشت و این تلاش برای ادامه زندگی همچنان وجود دارد.
کارگردان «سمفونی خاموش» در پاسخ به اینکه فیلمبرداری مستند در طی هفت سال به چه شکل صورت گرفته است، خاطرنشان کرد: از آنجایی که در ابتدا هدف مستندسازی نداشتم، در سه سال ابتدایی، فیلمی گرفته نشد و از چهار سال گذشته به فیلمبرداری از این خانواده پرداختم که «بی‌بی جان» ماحصل این چهار سال است.
این مستندساز درباره کمبود امکانات و فیلمبرداری در شهرستان‌ها اظهار کرد: وقتی هدفی دارید دیگر مهم نیست که چه امکاناتی در اختیارتان باشد، از طرف دیگر برخلاف اکثر مستندهای شخصیت‌محور، به صورت تک نفره به تولید اثر نپرداخته‌ام و همه تیم تولید همراه با هم برای ساخت «بی‌بی جان» تلاش کرده‌ایم. البته من تجربه ساخت مستند به‌صورت تک نفره در خارج از کشور را دارم اما اینگونه آثار باید با تلاش یک گروه تیمی به انجام رسد.
میرحسینی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به اینکه از دوره دوم جشنواره «سینماحقیقت» در آن حضور داشته است، درباره تغییرات این رویداد سینمایی تاکید کرد: جشنواره در هر دوره، نسبت به دور قبل بهتر شده است؛ دنیا تغییر می‌کند و «سینماحقیقت» هم از این قائده مستثنی نیست. همچنین شرایط فیلمسازی ارتقا یافته است و فیلم‌ها روز به روز بهتر می‌شوند، وقتی که جشنواره «سینماحقیقت» آغاز به کار کرد، کیفیت آثار بدین شکل نبود و موضوعات مستند نیز باتوجه به جهان، به‌صورت کیفی پیشرفت کردند و استانداردها بالا رفت.
کارگردان «هجرت از زمین» درباره یکی از خاطرات خود از جشنواره «سینماحقیقت» گفت: در دوره‌ای از جشنواره، بزرگداشت‌هایی برای استان‌ها برگزار می‌شد یعنی فیلم‌های سینمای مستند یک استان با فیلمسازان آن، در بخش‌های مجزا به نمایش درمی‌آمدند؛ به خاطر دارم که یکی از سانس‌ها هم به استان کرمان اختصاص داشت. این برنامه اتفاق خیلی خوبی بود چراکه بخش مهمی از فیلم‌های مستند استان کرمان در یک بخش پخش شدند، امیدوارم این اتفاق بار دیگر رخ دهد و فیلمسازان شهرستانی که با کم‌ترین امکانات و شرایط سخت‌تری نسبت به پایتخت، به فیلمسازی مشغول هستند، در «سینماحقیقت» دیده شوند و این مستندها در بخش‌های ویژه دیده شوند.
او در پایان مطرح کرد: محمد حمیدی‌مقدم و محمد آفریده یکی از بهترین آدم‌هایی هستند که من می‌شناسم؛ آفریده که بنیانگذار «سینماحقیقت» است و سال‌ها برای آن تلاش کرد و حمیدی‌مقدم که از ستون‌های اصلی این رویداد و مورد وثوق جامعه سینمایی است و با علم و دانش آن را به خوبی پیش می‌برد. امیدوارم که مدیریت او بر مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی ادامه‌دار باشد.
