از خط قرمزهای اخلاقی فاصله گرفتیم/ موفقیت «در بندون» مهم است

به گزارش خبرنگار ایلنا، مجموعه تلویزیونی «در بندون» به کارگردانی حسن لفافیان این روزها از شبکه سه سیما در حال پخش است. در این مجموعه کمدی بازیگرانی چون هومن برق‌نورد، امیرحسین رستمی، سیاوش چراغی‌پور، ساعد هدایتی، نوشین تبریزی و فرزانه سهیلی ایفای نقش می‌کنند.

«در بندون» می‌تواند یادآور سریال‌های روتین طنز باشد که سال‌ها از شبکه‌های مختلف تلویزیون پخش شدند و به آثار ماندگار و خاطرانگیز این رسانه تبدیل شدند. قطعاً برای چنین قضاوتی درباره «در بندون» زود است و باید منتظر ماند و دید که این سریال چقدر می‌تواند نظر مخاطبان را به خود جلب کند و اینکه آیا به طور کل سریال‌های روتین کمدی همچنان می‌توانند نظر مخاطبان تلویزیون را به خود جلب کنند یا خیر.

به بهانه پخش «در بندون» با حسن لفافیان گفتگویی داشتیم که در ادامه مشروح این گفتگو را از نظر می‌گذرانید:

تصویربرداری سریال «در بندون» در چه مرحله‌ای است؟

حدودا دو ماه است که تصویربرداری شروع شده و تقریبا ۷ تا ۸ ماه دیگر ادامه خواهد داشت. تا امروز ۱۴ قسمت تصویربرداری شده است.

زوج‌های کمدی در سینما و تلویزیون اگر موفق عمل کنند همواره کاراکترهایی به یاد ماندنی هستند. در انتخاب زوج امیرحسین رستمی و هومن برق‌نورد چه مواردی را در نظر داشتید و چگونه به این انتخاب رسیدید؟

طبیعتا همیشه زوج‌های کمدی بدلیل هماهنگ شدن در بده بستان‌های بازی می‌توانند جذاب و دوست داشتنی باشند و ما هم در هنگام انتخاب این موضوع را مد نظر داشتیم اما نکته خیلی مهم توانایی بالای این دو بازیگر بود که همه تلاشمان را از لحاظ برنامه‌ریزی به خرج دادیم تا این دو بازیگر را در کنار هم داشته باشیم؛ دو سبک نسبتا متفاوت اما هماهنگ در این روایت توسط این دو بازیگر خیلی مهم بود و البته نباید از حضور بازیگران توانمندی دیگری که در کنارمان هستند غافل شویم، در سریال «در بندون» جمع بازیگران خوبی در کنار هم گرد آمدند تا بتوانیم این کار را به انجام برسانیم و در کنار این دوستان بودم برای من خوشحال‌کننده و باعث افتخار است.

چرا دوران پهلوی را برای روایت «در بندون» انتخاب کردید؟

در ابتدا قصه و روایت بود که این دوران را برایمان تعریف کرد و سپس کمک از فضای قدیم با معماری و لباس و حتی گریم جذابیت تصویری زیادی به کارمان اضافه کرد. شاید سادگی و رفتار آن دوران حس بهتری برای بیننده بخصوص بیننده نسلهای نه چندان دور خواهد داشت و از سویی دیگر طبیعتا برای اینکه فضای طنزی اثر موجب آزردگی افراد نشود استفاده از دوران خیلی دور گذشته مدنظرمان قرار گرفت.

یکی از عناصر مهم موفقیت آثار طنز، توجه به مسائل اجتماعی، فرهنگی و سیاسی روز است. چقدر در «در بندون» به این مسائل توجه دارید؟

دنبال کردن تمامی رفتارهای انسان از زمان‌های دور همواره دستمایه پرداخت‌های تصویری بوده و در آینده نیز خواهد بود. طبیعتاً ویژگی‌های رفتاری در جامعه، رویکردها و کنش انسان‌ها نسبت به مسائل روز مشخص می‌شود که ما در «در بندون» این مسئله را مدنظر داشتیم اما نکته اول برای ما احترام به انسانیت است که در نوع شوخی‌ها تلاش شده وارد خط قرمزهای اخلاقی نشویم و مسائل غیراخلاقی را مطرح نکنیم و در قالب طنز موقعیت لبخندی بر لبان مخاطبان خود بنشانیم.

به هر حال ورود به وادی طنز با دستمایه قرار دادن مسائل اجتماعی و سیاسی روز همراه خواهد بود و ما سعی کردیم فضایی مهربانانه در مقابل دیدگان مخاطبان به نمایش در آوریم.

با توجه به ادامه تصویربرداری، چقدر بازخوردها در ادامه این سریال نقش دارد؟

پر رنگ‌ترین نقش را بینندگان در ادامه سریال خواهند داشت و ما از بازخورد آنها مسیر راهمان را بهتر خواهیم شناخت و سعی می‌کنیم با سختگیری به نقاط ضعفمان رسیدگی کرده و آن‌ها را برطرف کنیم و نقاط مثبت را هم تقویت کرده و مسیرمان را ادامه دهیم.

همیشه حرف اول و آخر در تولیدات تصویری تلویزیون را میزان رضایت بیننده می‌زند و ما در کنار این موضوع به جلب رضایت مخاطب سخت‌پسند نیز توجه داشتیم.

شروع «در بندون» شباهت‌هایی به سریال «شب‌های برره» دارد. چقدر در ساخت این سریال از آثار موفق سال‌های گذشته تلویزیون الگو گرفتید؟

به هرحال هر سریالی می تواند شباهت به سریالی دیگر داشته باشد اما مهم این است که به ورطه تکرار و کپی‌برداری نیفتد. کار طنز شاخصه هایی دارد که در اکثر کارهای اینچنینی تکرار می‌شود و نکته اصلی آن است که بتوانیم از کارهای خوب گذشته کمک گرفته و کاری بسازیم که به زمانی که بیننده برای دیدن این سریال صرف کرده احترام گذاشته شود و بیننده پس از پایان تماشای سریال احساس بیهودگی و تلف کردن وقت نکند.

سعی کردیم با احترام به همه همکاران خوبم در سریال‌های سال‌های گذشته سریال «در بندون» را بسازیم و موفقیت این اثر برای اهمیت زیادی داشت.

طراحی صحنه و لوکیشن‌ها یکی از نکات مهم «در بندون» است. چقدر به نزدیک شدن به دوران پهلوی در طراحی صحنه و لباس توجه داشتید؟

زمان کار به دهه ۵۰ برمی‌گردد و آن زمان هیچ ثباتی در مد و پوشش وجود نداشت و یک بلاتکلیفی حاکم بود و آدمهایی بودند که دنبال سلایق عجیب و ابتکاری بوده و جامعه پر شده بود از این ناهمگونی‌ها. 

این ناهمگونی‌های بسیار آشکار است. با نگاهی گذرا متوجه میزان بالای رنگ و ناهمخوانی در آن‌ها خواهید شد. همین وضعیت الگوی کار ما شد و پس از بررسی با طراح صحنه و دکور سریال آقای مجد و دوست خوبم علی وطن دوست در زمینه طراحی لباس، دکور و لوکیشن‌های سریال به ایده‌هایی رسیدیم که اکنون در سریال وجود دارد و فکر می‌کنم جذابیت خاصی در این فضاسازی بصری بوجود آمد.

پخش سریال‌های طنز یا سیت‌کام‌های طنز سالهاست در تلویزیون ایران نتوانسته به موفقیت آثاری چون «شب‌های برره» برسد. به نظر شما دلیل این ناکامی چیست؟

سوژه انتخابی و چیدمان فرایندهای دراماتیک که در یک اثر به گونه‌ای هماهنگ کنار هم قرار می‌گیرد و به خلاقیت خاص سازندگان آن اثر اولین نکاتی هستند که به نظر من در موفقیت یا ناکامی یک سریال می‌توانند تأثیرگذار باشند.

مسئله دیگر نوع مدیریت تلویزیون و میزان شجاعت و تعامل با سازندگان است که خوشبختانه در سریال «در بندون» به این تعامل رسیدیم و معتقدم ظرفیتهای بالا در شوخی باعث کارهای ماندگار یک سریال خواهد شد. در کنار این مسائل باید این نکته را هم در نظر داشته باشیم که میزان بودجه می‌تواند بسیار موثر باشد.

در نهایت وقتی یک کار خوب شده و مورد پسند بیننده قرار می‌گیرد بدون شک حاصل تلاش یک گروه همدل و صبور و خلاق است که در این کار گروهی همدل، صبور و خلاق فعالیت داشتند.