فرارِ سربازانِ اسرائیل از جنگ با رمزِ «غیبت آرام»

به گزارش خبرنگار ایلنا، بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که جنگ غزه به دوره زمانی حساسِ خود رسیده است. در شرایط کنونی، سطح فشارهای بین المللی علیه رژیم اشغالگر قدس حتی از سوی متحدان آن در جهان غرب به دلیل ارتکاب این رژیم به جنایات فجیع در نوار غزه، به بالاترین حد خود رسیده و در عین حال، در عمق اراضی اشغالی و منطقه رژیم اسرائیل با چالش‌ها و موانع جدی و عدیده‌ای رو به رو است.

طرح افشاگری‌های مختلف در مورد برخی شکست‌های میدانی ارتش اسرائیل و ایجاد بحران در ساختارهای آن و در عین حال، موضع گیری‌های صریح برخی رهبران مهم و معتبر بین المللی علیه صهیونیست‌ها نظیر آنچه اخیرا رئیس‌جمهور برزیل «لولا داسیلوا» علیه اسرائیل به زبان آورد و این رژیم را با نازی‌ها و فاشیست‌ها مقایسه کرد، و البته افزایش مشارکت صهیونیست‌ها در مذاکرات مرتبط با برقراری آتش‌بس در جنگ غزه، همه و همه پالس‌های روشنی را از تضعیف موقعیت رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ غزه مخابره می‌کنند.

از این رو، ایلنا در گفتگو با «محمود حسن» نویسنده و تحلیلگر مصری حوزه روابط بین الملل به واکاوی چند پرسش مهم و قابل تامل با محوریت جدیدترین تحولات مرتبط با جنگ غزه پرداخته است.

مشروح گفتگو با محمود حسن را در ادامه مطالعه می‌خوانید.

لولا ایناسیو داسیلوا (رئیس‌جمهور برزیل) در موضع گیری صریحی رژیم اشغالگر قدس را به واسطه جنایاتش علیه مردم غزه، با فاشیست‌ها و رژیم آلمان نازی و اقدامات آن‌ها در بحبوحه جنگ جهانی دوم مقایسه کرده است. موضوعی که سیلی از تنش را میان برزیل و اسرائیل ایجاد کرده و سبب شده که برازیلیا سفیر رژیم‌صهیونیستی را از خاک خود اخراج کند و سفیرش در فلسطین اشغالی را نیز فرابخواند. به نظر شما اصلی‌ترین دلیل و محرک موضع گیری اخیر رئیس‌جمهور برزیل به عنوان یک کشور مطرح در منطقه آمریکای لاتین علیه اشغالگران صهیونیست چیست؟

به نظرم بخشی از آنچه اخیرا لولا داسیلوا در مورد رژیم اسرائیل به زبان آورده مرتبط با احساسات منفی است که به نحوی گسترده در عرصه بین المللی علیه رژیم اشغالگر قدس به واسطه جنایات غیرانسانی آن در نوار غزه ایجاد شده است. موضوعی که نمودهای عینی خود را در قالب برگزاری راهپیمایی و اعتراضات گسترده در شهرهای مختلف در اقصی نقاط جهان به نمایش گذاشته است.

با این حال، نباید فراموش کنیم که لولا داسیلوا از حیث سیاسی به جریان چپ در برزیل تعلق دارد که سنتا همسو با دیگر گروه‌ها و جریان‌های چپ گرا و ضدامپریالیستی در منطقه آمریکای لاتین، دیدگاه و رویکردی منفی را نسبت به رژیم اشغالگر قدس داشته و دارد. اساسا به همین دلیل هم بوده که در مدت اخیر شاهد رویکردهای تند کشورهای آمریکای لاتین نسبت به رژیم اشغالگر قدس بوده‌ایم و مثلا بولیوی روابط خود را با اسرائیل تعلیق کرده و یا رئیس‌جمهور کلمبیا به صراحت به اسرائیلی‌ها حمله و با فلسطینی‌ها در خاک این کشور دیدار و همدردی می‌کند. دیدیم که پس از موضع گیری لولا داسیلوا علیه رژیم اسرائیل، اعلام حمایت‌های گسترده‌ای از وی در عرصه بین‌المللی انجام شد که این مساله گویای واقعیت‌های زیادی در مورد معادله جنگ غزه و نوعِ نگاه بین‌المللی به آن است.

فراموش نکنیم که موضع گیری لولا داسیلوا یک چرخش قابل توجه را نیز در عرصه سیاست خارجی برزیل در رابطه با اسرائیل به نمایش گذاشت. دراین راستا، برزیل که در دوره رئیس‌جمهور قبلی این کشور یعنی ژائیر بولسونارو، پیوندهای نزدیکی را با آمریکا و اسرائیل ترتیب داده بود و حتی رئیس‌جمهور برزیل از انتقال پایتخت اسرائیلی‌ها از تل آویو به بیت المقدس نیز حمایت کرد، اکنون بنا بر آنچه که مقام‌های ارشد اسرائیلی گفته‌اند، به واسطه سخنان اخیر لولا داسیلوا، تا حد زیادی خطوط قرمز قابل توجهی را در رابطه با اسرائیل نقض کرده و از آن‌ها عبور نموده است.

به نظر شما اصلی‌ترین چالش و بحرانی که رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی با آن رو به رو است و کمتر به آن پرداخته می‌شود، چیست؟

به نظر من مساله ایجاد شکاف‌های جدی در درون ارتش اسرائیل از جمله مسائلی است که بسیار کم به آن پرداخته می‌شود. رسانه‌های اسرائیلی به صراحت تاکید دارند که تاکنون ده‌ها سرباز اسرائیلی از حضور در میدان‌های جنگ غزه امتناع و یا حتی از این جنگ فرار کرده‌اند. در این رابطه آن‌ها از تاکتیک «غیبت آرام» استفاده می‌کنند و به بهانه مرخصی کوتاه از جبهه‌های جنگ غزه خارج و دیگر هیچگاه به غزه بازنمی‌گردند.

اضافه بر اینها، مخالفت با حضور در جبهه‌های جنگ غزه به یک مساله جدی و عینی‌تر در اسرائیل تبدیل شده و گروه‌های زیادی نیز در این رابطه تشکیل شده‌اند و جوان‌های ساکن در اسرائیل با حضور در ارتش اسرائیل و جنگ غزه، صریح‌تر از هر زمان دیگری مخالفت می‌کنند. البته که میان مقام‌های ارشد نظامی و اطلاعاتی و سیاسی اسرائیلی نیز اختلافاتی جدی حاکم است. بخش قابل توجهی از این اختلافات نیز ریشه در دوره قبل از آغاز جنگ غزه دارد که نظامیان اسرائیلی به صراحت تاکید داشتند که نتانیاهو، اسرائیل را به واسطه اقداماتی نظیر تلاش‌هایش برای تصویب لایحه اصلاحات قضایی به قهقرا می‌برد و همین مساله موجب شد که بیش از ۲۰ هزار نظامی ذخیره ارتش اسرائیل از حضور در ارتش این رژیم استعفا داده و کناره‌گیری کنند.

اکنون نیز این افراد انگشت اتهام را به سمت نتانیاهو و افراطیون متحدش می‌گیرند و معتقدند که آن‌ها عملا اسرائیل را به ورطه سقوط کشانده‌اند. اخبار این اعتراضات و نافرمانی‌های نیروهای ارتش اسرائیل نیز به کرات در نشریات اسرائیلی نظیر هارتض، معاریو و یدیعوت آحارونوت منتشر شده است. با این همه، به دلیل محرمانگی مسائل نظامی، رسانه‌ها چندان نمی‌توانند به ذکر جزئیات در این رابطه بپردازند. هر چند که افشای واقعیت‌های قابل توجه از وجود شکاف‌ها در ارتش اسرائیل خود گویای این واقعیت است که بحران به قدری جدی است که اسرائیلی‌ها قادر به کنترل ابعاد و زوایای مختلف آن نیستند.

چشم‌انداز مذاکرات آتش بس که در پاریس، قاهره و دوحه در جریان بوده و هستند را چگونه می‌بینید؟

اسرائیل در وضعیت مناسبی در قالب معادله جنگ غزه به سر نمی‌برد. این رژیم به یک توافق آتش بس نیاز دارد. شاید نتانیاهو طالب این گزینه نباشد با این حال، وی همه کاره نیست و او خود نیز تحت فشار است. به نظر می‌رسد که او به نوعی با زمان خریدن در قالب مذاکرات سیاسی سعی دارد به راهکاری برسد که آینده سیاسی وی را در درون اسرائیل تضمین کند. او به شدت از آینده هراس دارد.

تردیدی نکنید اگر وضعیت اسرائیل در قالب جنگ غزه مساعد بود، این رژیم هیچگاه به سمت مذاکرات سیاسی و تلاش جهت حصول یک توافق آتش بس با حماس حرکت نمی‌کرد. این موضوع خود به صراحت نشان می‌دهد که تا چه اندازه اسرائیل و جریان‌های سیاسی و رسانه‌ای متحد آن در بحبوحه جنگ غزه دچار تناقض هستند. موضعی که به نظر می‌رسد ناشی از دست پاچگی آن‌ها است و تاکنون جلوه‌های رسواکننده مختلفی را برای این رژیم از خود برجا گذاشته است.

با این همه، بعید می‌دانم در پایان جنگ غزه، حماس نابود شده باشد یا اسرای اسرائیلی با استفاه از زور آزاد شده باشند و همچنین چشم اندزهای ارائه شده اسرائیل برای نوار غزه، رنگ واقعیت به خود بگیرند. اسرائیل در موقعیت محقق کردن این دستورکارها و اهداف نیست و ۵ ماه جنگِ آن علیه نوار غزه این گزاره را به خوبی اثبات کرده است.