شناسایی یک قبرستان و غارهای باستانی و تاریخی در مسیر اجرای پل معلق ورگه سران سرعین

به گزارش ایلنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری، با استناد به درخواست اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اردبیل مبنی بر اجرای پروژه عمرانی پل معلق ورگه سران سرعین با سرمایه‌گذار بخش خصوصی، طرح پژوهشی «بررسی باستان‌شناسی در مسیر اجرای پل معلق ورگه سران سرعین در استان اردبیل» با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به انجام رسید.

علی صدرائی (سرپرست هیئت باستان‌شناسی) گفت: این پژوهش با حضور ۳ باستان‌شناس متخصص در حوزه مطالعات منطقه‌ای از ادوار پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی به انجام رسید. 

او افزود: طبیعت بکر و دست نخورده ورگه سران سرعین آخرین یورتگاه به سمت سبلان است و منبع عظیم حیات، چشمه‌های جوشان آبگرم و سرد، آب‌های روان تامین منابع آبی روستاها و شهرها، مراتع، کشاورزی و دامپروری، چراگاه‌های عظیم و زنبورداری، طبیعت بکر برای حیات وحش، طبیعت زیبا برای کوهنوردی و طبیعت‌گردی، آب و هوای عالی برای تمدن‌های بشری و هزاران نعمت دیگر در دامنه‌های این رشته کوه عظیم و بی‌نظیر نهفته است. 

عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان‌شناسی تصریح کرد: با عنایت به موارد یاد شده هیئت بررسی باستان‌شناسی ورگه سران سرعین در این پژوهش موفق شد یک محوطه قبرستان را که در نقشه این گزارش با خط قرمز بعنوان عرصه باستان‌شناسی مشخص شده را ثبت و ضبط کند. 

او با بیان‌اینکه در ادامه این پژوهش یازده غار تاریخی و باستانی در دره دربند ورگه سران شناسایی و با مختصات جغرافیایی از شماره یک تا یازده در گزارش مشخص شد خاطرنشان کرد: همچنین۴ غار غیر قابل دسترسی نیز در ادامه گزارش آمده که از این تعداد، سه غار باستانی و تاریخی و برخی نیز طبیعی هستند. 

سرپرست هیئت باستان‌شناسی در ادامه از شناسایی و ثبت ۳ آسیاب آبی مخروبه، یک المان معماری در بخش شرقی ورگه سران و یک دستکند آبی در دره دربند ورگه سران خبر داد که مورد پژوهش هیئت قرار گرفته است. 

صدرایی، دره دربند ورگه سران را یکی از بکرترین مناطق حیات وحش خواند که در آن لانه تمامی گونه‌های پرندگان از جمله لانه عقاب سبلان و بقیه گونه‌ها که شمار آن‌ها به بیش از صدها گونه می‌رسد قابل مشاهده و ذکر است. 

عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان‌شناسی در پایان ابراز امیدواری کرد: اجرای این قبیل پروژه‌های عمرانی کمترین لطمه را بر این طبیعت بکر و باستانی داشته باشد. 

بخش شمال غربی سرزمین ایران، آذربایجان نام دارد که در برهه‌هایی از تاریخ به آذربایجان شرقی و غربی تقسیم شده و پس از مدتی نیز آذربایجان شرقی به دو قسمت شرقی و اردبیل تقسیم شد. این منطقه در طول تاریخ همواره نقش مهمی در ادوار ایران زمین داشته و دارد. منطقه‌ای مرتفع با رشته کوههای بلند و دشت‌های هموار و پست از ویژگی‌های اصلی این سرزمین محسوب می‌شود. 

شمال این خطه رودخانه ارس و در شرق به نوار ساحلی باریک دریاچه خزر محدود می‌شود، از جنوب و غرب رشته کوههای کردستان و آناطولی ترکیه کنونی (البته به واسطه آذربایجان شرقی و غربی) جدا می‌شود، این منطقه دارای دست نخورده‌ترین صخره‌ها و ناهموارترین رشته کوههاست که در میان آن‌ها بطور پراکنده، جذاب‌ترین دره‌ها با دشت‌های مزروعی حاصلخیزی وجود دارد. 

اینجا مرز بین بزرگ‌ترین پستی و بلندی‌هاست، سرزمین وحشی دست نخورده و نیز جذاب‌ترین سکونتگاه‌ها در دشت‌هایی که رودخانه‌ها و دریاچه‌ها آن‌ها را بوجود آورده‌اند، سرزمینی با سخت‌ترین سرما در زمستان و مطبوع‌ترین بهار و گرم‌ترین تابستان در عمق دره‌هاست، اینجا سرزمین تضادهاست، جذاب‌ترین بخش ایران و سرزمین شهرهای مسکونی و نیز عشایر چادرنشین، در دشت مرتفع، کوه آتشفشانی سبلان از مهمترین ارتفاعات منطقه است. (زاره، ۱۳۸۵:۱۱ با اندکی تغییر)