خبرگزاری کار ایران

بررسی باستان‌شناسی زیر آب اثری از بقایای کشتی تاریخی در دریای مازندران بدست نیاورد

بررسی باستان‌شناسی زیر آب اثری از بقایای کشتی تاریخی در دریای مازندران بدست نیاورد
کد خبر : ۱۳۰۸۱۱۹

گروه بررسی باستان‌شناسی زیر آب در دریای مازندران که در پی کشف لنگری عظیم و تاریخی در دریای مازندران در محدوده ایزدشهر شهرستان نور تشکیل شد، به کار خود پایان داد و نمونه چوب لنگر مکشوفه که به گفته باستان‌شناسان متعلق به کشور روسیه است، به منظور شناسایی گونه و سالیابی مطلق توسط پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به موسسه ایتالیایی «ایزمئو» در شهر رم ارسال شد.

به گزارش ایلنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سامان سورتیجی (سرپرست هیأت باستان‌شناسی زیر آب) گفت: زمستان سال ۱۴۰۰ صیادان ایزدشهر به فاصله حدود هزارمتری از ساحل و از اعماق دریای مازندران به شکل کاملاً اتفاقی لنگری بسیار بزرگ و نادر از جنس چوب و آهن را بواسطه تور ماهیگیری و تراکتور به ساحل آوردند؛ از آن زمان موضوع شناسایی دقیق‌تر این اثر تاریخی و بررسی میدانی کرانه یادشده با هدف شناسایی احتمالی بقایای کشتی در ذیل برنامه‌های پژوهشی اداره کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران قرارگرفت. 

استادیار و عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری افزود: برنامه بررسی باستان‌شناسی زیر آب در محدوده ایزدشهر از ردیف اعتبارات استانی میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران و با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری با هدف شناسایی و مطالعه بقایای کشتی تاریخی در گستره‌ای که پهنه تورریزی صیادان بوده است به انجام رسید. 

سورتیجی غواص پنج ستاره که تجربه بررسی و کاوش‌های باستان‌شناسی در آب‌های عمیق و تاریک جنوب کشور چین را در کارنامه خود دارد اظهارکرد: این بررسی با توجه به کدورت آب، در تاریکی مطلق و در برودت طاقت فرسا به شیوه‌ی جستجو یا سِرچ از طریق لمس بستر دریا صورت پذیرفت. 

او افزود: قطعاً اعتبار محدود پروژه امکان بهره‌مندی از دستگاه‌های سنجش پیشرفته مثل سونار و مولتی بیم را برای شناسایی دقیق‌تر بستر دریا فراهم نمی‌کرد، از این‌رو اعضاء گروه به شیوه معمول و جایگزین دستگاه‌های سنجش به کمک طناب در عمق‌های ۵ تا ۱۴ متر که احتمال وجود بقایای کشتی در قعر دریا بود، اقدام به طناب‌کشی، لاین‌بندی و جستجو به روش‌های‌تناوبی و مدور کردند که البته در نتیجه این بررسی‌ها آثاری از کشتی یا بقایای فرهنگی دیگر بدست نیامد. 

این باستان‌شناس زیر آب خاطرنشان‌کرد: البته این احتمال هم وجود دارد که لنگر مکشوفه جزیی رها شده از یک کشتی عظیم و تاریخی باشد اما بی‌تردید دستگاه‌های سنجش تخصصی می‌تواند وجود بقایای کشتی شکسته را در اعماق دریا و در زیر لایه ماسه و لجن به قطعیت برساند. 

سورتیجی در خصوص منشاء و قدمت لنگر یادشده گفت: این اثر ارزشمند با حدود سه متر و شصت سانتیمتر عرض در بخش چوبی و همچنین دو متر و شصت و پنج سانتیمتر ارتفاع در بخش فلزی بر اساس منابع روسی، بدون شک متعلق به کشور روسیه است اما به منظور شناسایی گونه و سالیابی مطلق آن، نمونه چوب لنگر توسط پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به موسسه بین المللی مطالعات مدیترانه و شرق موسوم به «ایزمئو» در شهر رم کشور ایتالیا ارسال و در حال حاضر در مراحل آزمایشگاهی است. 

او تصریح‌کرد: این برنامه تنها به عملیات غواصی و کشف بقایای شناور محدود نشده بلکه در پیوند با موضوعات مختلف باستان‌شناسی‌دریایی مشمول معرفی پیشینه دریانوردی و تجارت در حوزه مورد پژوهش، پیمایش و بررسی ساحل، روایت صیادان محلی، شناسایی و مستندسازی فنی لنگر و سازه‌های مرتبط با دریا مثل اسکله قدیمی شهرستان نور و… نیز شده است. 

سورتیجی در پایان گفت: در نتیجه این دست آوردها، به ضرورت توسعه و گسترش این شاخه مهم از باستان‌شناسی، بانک اطلاعات جامعی از پیشینه فرهنگی و توجه انسان‌های گذشته به دریا تهیه شده است.

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز