جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را، تنها بر امام حسین (ع) گشود

به گزارش ایلنا، قاسم کاکایی در سومین نشست حسینیه حکمت، اساسِ صحبت‌های خود را بر محور جهاد در عاشورا قرار داد و گفت: جهاد یکی از فروع دین است که به تقابل و مبارزه با دشمنانِ اسلام برمی‌گردد. بنابراین، کسی که به جهاد می‌پردازد، نه از سر اجبار بلکه با انتخابِ شخصی خود است که شهادت و فانی شدن در راهِ خدا را برمی‌گزیند. در نظرِ این مؤمنِ جهادگر، جهاد یک عملِ عبادی بوده و بر باطن انسان اثر می‌گذارد، مثل نماز و روزه که روی درون افراد کار می‌کند، در نتیجه جهاد نیز نوعی سلوک است.

وی ضمنِ اشاره به تقسیم جهاد به جهاد اکبر و جهاد اصغر، اوجِ امکانِ جهاد را جهادِ با نفس دانست که در امام حسین علیه السلام و خاندان پاکش، در صحرای کربلا و روز عاشورا، به تجلّی و تحقّق می‌پیوندد.

نویسندۀ کتابِ «گلبانگ سربلندی» افزود: جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را نه برای همه انسان‌ها و نه حتی برای تمامی اولیاء بلکه تنها برای اولیای خاصّ خود گشوده است. لذا می‌بینیم که خداوند بابی را بر امام حسین(ع) باز کرد که سرش برای همیشه بر نیزۀ گلبانگِ سربلندی برافراشته است.

کاکایی که از روایتِ عارفان و عاشقان و شاعرانِ بزرگی چون مولانا از واقعۀ عاشورا و شأن و شخصیت حضرت امام حسین سخن می‌راند، افزود: مولانا در مثنوی، عزاداران حسینی را که به راه و رسم امام حسین وفادار نیستند، نقد می‌کند و در اشعارش می‌گوید که اگر شما حرف حسین را نمی‌دانید و نمی‌فهمید، بر خود عزاداری کنید نه بر امام حسین! پس عزا بر خود کنید‌ ای خفتگان/ زانکه بد مرگیست این خواب گران.

وی در پایان، به اهمّیت و ارزش عزاداری و گریستن بر مصیبتِ کربلا، پرداخته و خاطرنشان کرد: در کتاب «گلبانگ سربلندی»، ده درجۀ اشک برای امام حسین علیه السلام را شرح داده‌ام. بنابراین گریه برای امام حسین(ع) و اصحابش خوب و ثواب است و کسی که اشک را نمی‌شناسد، به قول مولانا، نمرده از جانب من بر او نماز کنید.