رهبر ارکستر شرر در گفتگو با ایلنا مطرح کرد؛
تلاشم ایجاد فضایی برای نوازندگان کمتر شناخته شده بود/ گردهمایی باتجربه‌ها و جوان‌ترها
رهبر ارکستر «شرر» درباره آخرین فعالیت‌های اجرایی آن گفت: در اجرای هشتم آذر که در تالار اندیشه به صحنه می‌رود، قطعه‌ای با نام «رقص در سمنگان» را به صحنه می‌بریم که در سال ۱۳۳۰ ساخته شده که آن را با بازتنظیمِ خودمان اجرا می‌کنیم. این نخستین تجربه ما در بخش موسیقی سمفونیک است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ارکستر «شرر» یکی از معدود ارکسترهایی است که به رهبری علیرضا حاجی‌علی‌شیر فعالیت حرفه‌ای خود را از چند سال پیش آغاز کرده و تاکنون اجراهای بسیاری را به صحنه برده است.
ارکستر «شرر» آخر هفته جاری در تالار اندیشه حوزه هنری، کنسرتی را به صحنه خواهد برد. این اجرا در بینِ تعدد کنسرت‌های پاپ که این روزها بازارشان داغ است، غنیمتی برای موسیقی ایرانی محسوب می‌شود.
علیرضا حاجی‌علی‌شیر درباره چگونگی تشکیل ارکستر «شرر» و فعالیت‌هایش با ایلنا گفتگو کرد.
حاجی‌علی‌شیر در ابتدای صحبت‌هایش درباره چگونگی تشکیل ارکستر «شرر» بیان کرد: فعالیت حرفه‌ای من در عرصه موسیقی از سال ۱۳۸۹ با تشکیل گروهی چهارنفره آغاز شد. آن زمان فقط در زمینه نوازندگی ساز سنتور فعالیت می‌کردم. چهار سال اجراهایی را با همین ترکیب به صحنه بردیم.
او ادامه داد: سال ۱۳۹۴ ایده تشکیل یک گروه موسیقی ایرانی به ذهنم رسید که نتیجه آن گروه موسیقی «شرر» بود. اولین اجرا را با این گروه در همان سال ۱۳۹۴ در برج آزادی به صحنه بردیم. به مدت پنج سال با ترکیب سازهای ایرانی به اجراهایمان ادامه دادیم.
این رهبر ارکستر در ادامه توضیحاتش گفت: اواخر سال ۱۳۹۹ ایده تشکیل ارکستری بزرگ به ذهنم رسید. با همراهی حمید دهقان تصمیم گرفتیم که ساخته‌های خودمان را کنار هم قرار دهیم. اوایل سال ۱۴۰۰ با هفتاد نوازنده این ارکستر را تشکیل دادیم که نتیجه آن اجرا در تالار وحدت، رودکی، آزادی و فرهنگسرای نیاوران بود. در حال حاضر هم اجرای هشتم آذر را در تالار اندیشه حوزه هنری پیش رو داریم.
حاجی علی شیر با اشاره به اهداف تشکیل ارکستر «شرر» تاکید می‌کند: این ارکستر را به دو هدف تشکیل دادیم؛ هدف اول علاقه شخصی خودم به موسیقی ارکسترال بود که دوست داشتم این نوع موسیقی را از نظر آهنگسازی، تنظیم و اجرا تجربه کنم. هدف دوم هم این بود که همیشه به دنبال ایجاد فضایی برای نوازندگانی بودم که نام و نشان زیادی ندارند اما نیاز به جایی برای هنرنمایی دارند.
او ادامه داد: امروز در ارکستر «شرر» ما هفتاد نوازنده داریم که بسیار با استعداد هستند و در جامعه موسیقی حرفی برای گفتن دارند. تلاش کردیم در این ارکستر با تجربه‌ها را در کنار جوان‌ترها قرار دهیم.
این رهبر ارکستر درباره موسیقی ایرانی و تمرکز روی این مقوله نیز بیان کرد: به طور کلی ما در ارکستر «شرر» به موسیقی ایرانی می‌پردازیم. در کنار این نوع موسیقی به موسیقی‌های محلی هم توجه می‌کنیم و می‌خواهیم این نوع موسیقی را به صورت ارکسترال به مخاطب ارائه دهیم.
او گفت: در اجرای هشتم آذر که در تالار اندیشه به صحنه می‌رود، قطعه‌ای با نام «رقص در سمنگان» را به صحنه می‌بریم که در سال ۱۳۳۰ ساخته شده که آن را با بازتنظیمِ خودمان اجرا می‌کنیم. این نخستین تجربه ما در بخش موسیقی سمفونیک است.
حاجی علی شیر درباره روند انتخاب قطعات برای کنسرت‌های ارکستر «شرر» می‌گوید: انتخاب قطعات برای این ارکستر به ساختار تشکیل آن برمی‌گردد. من و آقای حمید دهقان آهنگسازان این ارکستر هستیم. گاهی هم نگاهی به موسیقی محلی داریم و گاهی هم قطعاتی از بزرگان موسیقی ایرانی را برای اجرا انتخاب می‌کنیم.
او درباره چگونگی انتخاب نوازندگان این ارکستر تاکید می‌کند: جذب نوازنده برای ارکستر «شرر» از طریق فراخوانی است که هر سال منتشر می‌کنیم. فراخوان را ابتدای هر سال منتشر می‌کنیم. پس از هر اجرا هم اگر در جایگاه خاصی کمبودی را احساس کنیم که نیاز به ارتقای آن بخش دارد، برای آن هم فراخوان خاصی را منتشر می‌کنیم.
حاجی‌علی‌شیر گفت: آنچه در انتخاب نوازندگان بیش از هر چیز برایم مهم است، اخلاق حرفه‌ای است. ما در کنار هم می‌توانیم رشد کنیم و موسیقی‌مان را ارتقا دهیم به شرطی که اخلاق حرفه‌ای داشته باشیم. اگر ارکستر محیطی سالم در قالب خانواده‌ای سالم نداشته باشد، بعید است بتوانیم مسیر موفقی را پیش ببریم.
او افزود: یکی دیگر از فاکتورهای مهم برای انتخاب نوازندگان‌مان این است که اعضای گروه به تمرین و به نظم تمرین اهمیت بدهند و موسیقی دغدغه ذهنی‌شان باشد.
این رهبر ارکستر درباره چگونگی اداره ارکستر «شرر» می‌گوید: اداره ارکستر «شرر» کاملا خصوصی است و هیچ پشتوانه دولتی نداریم. اداره‌کننده ارکستر خودمان هستیم؛ چه از نظر مالی و چه از نظر مسئولیتی همه چیز قائم به خودمان است.
او صحبت‌های خود را اینگونه تکمیل کرد: یکی از دغدغه‌های گروه‌های موسیقی این است که همیشه درگیر حامی مالی هستند. در موسیقی سنتی و ارکسترال همیشه دغدغه همین مسئله مالی است. حمایتی از موسیقی جدی ما به آن صورت انجام نمی‌شود. ما به طور خصوصی کارمان را پیش می‌بریم.
حاجی‌علی‌شیر بیان کرد: اداره یک ارکستر موسیقی مانند اداره یک جامعه کوچک است. کنار هم قرار گرفتن سلیقه‌های متفاوت و احترام گذاشتن به نظم گروهی در این جامعه بسیار مهم است.
حاجی علی شیر می‌گوید: موسیقی برایم یک دغدغه ذهنی است. این ارکستر برایم مانند خانواده است و دوست دارم این خانواده همیشه رو به جلو حرکت کند. مشخص‌ترین برنامه‌ای که داریم این است که اجراهای موفقی را به صحنه ببریم و بتوانیم نگاهی به اجراهای برون‌مرزی داشته باشیم. در کنار این اجراها ارکستر و نوازندگانش دیده شوند.
او در پایان تاکید می‌کند: جامعه امروز ما بیشتر از هر چیزی به شنیدن موسیقی خوب نیاز دارد؛ چیزی که خیلی کم شاهد آن هستیم. خیلی‌ها این ادعا را دارند که به سمت موسیقی جدی حرکت می‌کنند؛ اما در عمل متاسفانه خیلی کم شاهد این اتفاق هستیم.
