رئیس بخش حفاظت و مرمت موزه ملی ایران به خاک سپرده شد
پروانه سلطانی (رئیس بخش حفاظت و مرمت موزه ملی ایران) روز جمعه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ در قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) آرام گرفت.
به گزارش ایلنا، مراسم تشییع پروانه سلطانی (رئیس بخش حفاظت و مرمت موزه ملی ایران و مرمتگر در موزه ملی ایران) با حضور علی طلوعی (مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی و امور بین‌الملل)، محمد‌حسن طالبیان (مشاور وزیر)، سیداحمد محیط طباطبایی (رئیس ایکوم ایران)، قلی‌نژاد (معاون فناوری پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری)، داریوش اکبرزاده از روسای پیشین موزه ملی ایران، جبرئیل نوکنده (رئیس کل موزه ملی ایران)، کارشناسان میراث‌فرهنگی، باستان‌شناسان، موزه‌داران، کارشناسان حفاطت و مرمت اشیای فرهنگی و تاریخی و... برگزار شد.
در ابتدای مراسم جبرئیل نوکنده (رئیس کل موزه ملی ایران) پیام تسلیت علی دارابی قائم مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور را برای حضار قرائت کرد و در ادامه به تاریخچه کوتاهی از خدمات پروانه سلطانی در مقام کارشناسی بسیار توانا و اخلاقی اشاره کرده و گفت: «او میراث‌بانی عاشق و بی‌ادعا بود که تمام تلاش و دانش خود را برای پروژه‌های حفاظت و مرمت آثار موزه ملی ایران بکار می‌بست رویکرد حفاظت پژوهش محور داشت، در استاندارد‌سازی موزه در حوزه حفاظت و مرمت گام‌های ماندگاری برداشت، آثار زیادی را مرمت کرد که در ادبیات موزه‌داری اشیا سخن می‌گویند لذا اشیا گواهی خواهند داد که او پرستاری صادق و امینی برای آنها بوده است.»
او افزود: «یکی از کارهای ماندگار او حفاظت و مرمت وصیت‌نامه شادروان پهلوان تختی است که در موزه ملی ورزش نگهداری می‌شود. او به همکاری‌های بین موزه‌ای معتقد بود و از هیچ کمکی در بهبود ارتقای سطح کیفی دیگر موزه‌ها دریغ نمی‌ورزید، همکاری موثر در سامان‌دهی اموال فرهنگی تاریخی داشت.»
نوکنده تصریح کرد: «کارهای نیمه تمام او ادامه خواهد یافت.»
سخنرانان بعدی این مراسم سمن زمانی به نمایندگی از خانواده شادروان و احمد سلیمانی به نمایندگی از انجمن مجسمه‌سازان بودند که ضمن قدردانی به ایراد سخنانی کوتاه از صفات شایسته و خاطرات مرحومه پروانه سلطانی پرداختند.
در ادامه، پیکر رئیس بخش حفاظت و مرمت موزه ملی ایران به قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) انتقال یافته و در آرامگاه ابدیش جای گرفت.
پروانه سلطانی متولد ۱۳۴۴ مرمتگر و مجسمه‌ساز بود. او در طول خدمت بارها به‌عنوان پژوهشگر و مرمتگر حرفه‌ای مورد تقدیر قرار گرفت. او پس از مدت‌ها بیماری در شامگاه سه‌شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ به دیدار معبود خود شتافت.
