از سوی مرکز پژوهشهای مجلس انجام شد؛
بررسی ممنوعیت تبلیغات رسانهای و معرفی محصولات غیرمجاز و آسیبرسان به میراث فرهنگی
معاونت مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی ممنوعیت تبلیغات رسانهای، آموزش و معرفی محصولات و خدمات غیرمجاز و آسیب رسان به میراث فرهنگی پرداخت.
به گزارش ایلنا، معاونت مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی ممنوعیت تبلیغات رسانهای، آموزش و معرفی محصولات و خدمات غیرمجاز و آسیب رسان به میراث فرهنگی پرداخت.
در این گزارش آمده: یکی از مسائل جدی در حوزه حفاظت میراث فرهنگی، اقدامات غیرقانونی است که در زمینه اکتشاف تا استخراج آثار تاریخی ـ فرهنگی مدفون شده رخ میدهد. دستیابی یک شبه به گنج یا دفینه موجب اغوای جمعیت بسیاری شده و فرصت را برای تخریب یا قاچاق ثروت های ملی مردم ایران هموار کرده است.
همچنین عنوان شده: از آن جهت که قوانین موجود مسئله را به شکلی جامع و سیستماتیک بررسی ننموده است، دامنه عظیمی از خدمات و فعالیتهای تبلیغاتی و آموزشی برای اکتشاف، حفاری و استخراج آثار تاریخی ـ فرهنگی شکل گرفته است. هرچند قانونگذار استفاده و تبلیغ فلزیاب را منوط به داشتن مجوز کرده، اما احکام بازدارندهای در نظر نگرفته است. همچنین محدودیت نگاه قوانین به نتایج نهایی مثل رخداد حفاری غیرمجاز در محوطههای ثبت شده و دیده نشدن سایر عناصر اثرگذار در شکل گیری این جرائم بخش مهمی از کاستیهای قوانین موجود را شامل میشود.
در این گزارش ذکر شده: در حالی که ترکیب خدمات آموزشی و فضای مجازی، به عنوان پوشش برای فروش تجهیزات اکتشاف آثار تاریخی ـ فرهنگی، ایجاد تیمهای غیرمتمرکز گنج یابی و برگزاری تورهای غیرقانونی آموزشی ـ عملیاتی در مناطق مختلف ایران بسترساز این حفاریهاست. به نظر میرسد ضمن به روزرسانی فصل نهم کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی با موضوع تخریب اموال تاریخی، فرهنگی (آخرین به روزرسانی در سال ۱۳۹۲) و همچنین به روزآوری قوانین مرتبط با این حوزه، لازم است تا قانونی جامع با هدف ممنوعیت تبلیغات، آموزش و معرفی محصولات و خدمات غیرمجاز و آسیب رسان به میراث فرهنگی در رسانههای ارتباط جمعی داخلی و بین المللی و فضاهای مجازی تدوین و تصویب شود.
درعین حال بیان شده: این گزارش با هدف آسیب شناسی قوانین مرتبط با تبلیغات، آموزش و معرفی محصولات و خدمات غیرمجاز و آسیب رسان به میراث فرهنگی تدوین شده و می تواند راهنمای تکمیل، اصلاح یا الحاق مواد قانونی موضوعه قرار گیرد.