در مراسم نکوداشت استادان زبان‌شناسی مطرح شد:
جامعه‌ی علمی جز با نخبه‌گرایی محصول نمی‌دهد
رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در نکوداشت استادان زبان‌شناسی، نخبه‌گرایی را بسیار مهم قلمداد کرد و گفت: جامعه‌ی علمی جز با نخبه‌گرایی نه پا خواهد گرفت و نه محصول خواهد داد.
به گزارش ایلنا، مراسم نکوداشت سیدمصطفی عاصی، فاطمه راکعی و امید ملاک بهبهانی از اعضای بازنشسته‌ی پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی که در پژوهشگاه برگزار شد.
حسینعلی قبادی (رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی)، برگزاری مراسم نکوداشت بزرگان زبان‌شناسی پژوهشگاه را در آستانه‌ی میلاد نبی اکرم (ص) و میلاد امام جعفر صادق (ع) به فال نیک گرفت و گفت: جامعه‌ی علمی جز با نخبه‌گرایی نه پا خواهد گرفت و نه محصول خواهد داد که خوشبختانه «نخبه‌گرایی» بنیادِ پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی بوده است که هنوز نیز برکات آن در این پژوهشکده دیده می‌شود.
قبادی افزود: استادان بزرگی از اعضای هیأت‌علمی پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی بوده‌اند و همچنان هستند و آثار ارزنده‌ای به قلم پژوهشگران این پژوهشکده منتشر شده است. عاصی همچون گذشته به‌صورت تمام‌وقت به فعالیت علمی خود می‌پردازند که بسیار ارزنده است. راکعی و بهبهانی نیز همچنان در صحنه هستند و به فعالیت علمی می‌پردازند و امیدوارم سایه‌ی این بزرگواران متعالی و پرتوافکن باشد.
در ادامه علیرضا ملایی‌توانی (معاون پژوهشی پژوهشگاه) با ابراز ارادت به سه عضو بازنشسته‌ی پژوهشگاه گفت: افتخار داشتم آثاری از این بزرگواران را بخوانم که چهره‌های درخشان و ماندگار در تاریخ علم ایران هستند و در دهه‌های آینده اهمیت و جایگاه آنان بهتر و بیشتر شناخته خواهد شد. عملکرد این بزرگواران را نه‌تنها از دید نماد علمی و اخلاقی بلکه به‌دلیل منش انسانی و رفتار کریمانه و شایسته در دانش زبان‌شناسی به‌ویژه در پژوهشگاه می‌ستایم و امیدوارم که همچنان در عرصه‌ی تولید دانش بدرخشند و آثار ماندگارتری خلق و بتوانند تجربیات گران‌سنگ خود را به نسل‌های بعدی منتقل کنند.
سیروس نصراله‌زاده (رئیس پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی) نیز برگزاری مراسم نکوداشت بزرگان را از سنت‌های نیک پژوهشکده دانست و نکوداشت عاصی، راکعی و ملاک بهبهانی را در جهت همین سنت نیک قلمداد کرد و گفت: بسیاری از استادان پس از بازنشستگی همچنان به فعالیت خود می‌پردازند و مقاله‌ها و کتاب‌های ارزنده‌ای می‌نویسند که این بزرگان از این دست پژوهشگران هستند و درواقع در علوم انسانی بازنشستگی معنی ندارد.
عاصی ادامه داد: امیدواریم که میراث‌دار سنت‌های اخلاقی و علمی این سه استاد بزرگوار باشیم و بتوانیم آن را به آیندگان منتقل کنیم. بهبهانی خدمت بسیاری به رشته‌ی فرهنگ و زبان‌های باستانی به‌ویژه از طریق ترجمه‌هایشان در زمینه‌ی مطالعات مانوی کرده‌اند. از راکعی نیز همواره آموخته‌ایم و فعالیت‌های علمی و اجتماعی ارزنده‌ای داشته‌اند. عاصی نیز از دید علمی و اخلاقی فرد والایی است که همیشه در این پژوهشکده از ایشان یاد گرفته‌ام و…
در ادامه یحیی مدرسی‌تهرانی (استاد پیشکسوت زبان‌شناسی) بازنشستگی را یکی از نقاط عطف زندگی انسان دانست و گفت: سالیان سال با افراد مختلف و در جاهای مختلف کار کرده‌ام اما تاکنون جمعی مانند هکاران پژوهشکده‌ی زبان‌شناسی را کمتر دیده‌ام. دوستی من با عاصی به بیش از ۵۰ سال می‌رسد و دوام پیدا کردن این دوستی به‌دلیل روحیه‌ی مداراجویی عاصی است. وی انسانی شریف، نجیب و خوش‌خوست و اهل فضل و اندیشه است. با راکعی نیز بیش از ۴۰ سال همکاری و دوستی دارم. راکعی انسانی نرم‌خو و اهل مدارا با سری پرشور و قلبی مهربان هستند. بهبهانی نیز از همکاران گرامی ما هستند که بیش از ۳۰ سال با وی همکاری کرده‌ام و از همراهی و همگامی با ایشان بهره برده‌ایم.
در ادامه زهره زرشناس، حمیدرضا دالوند، مسعود قیومی، آتوسا رستم‌بیک و فائزه توکلی از اعضای پژوهشکده نیز سخنانی را در باب موضوع مراسم مطرح کردند.
در پایان مراسم هدایایی به‌رسم یادبود به این بزرگواران اهدا شد.
