فیلم با مضمون واقعی سیاسی نداریم / سینما برای نظام؛ بچه خودی نیست

معلم با انتقاد از اینکه اجازه داده نمی‌شود سینما به‌طور طبیعی کارش را انجام دهد، گفت: ما دارای یک سینمای تقلبی و سفارشی هستیم که هر کسی از راه رسیده؛ دستی بر آن کشیده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در سلسله نشست‌های نسبت سینمای ایران که بعداز ظهر دیروز(۱۰ آذر) سومین دوره‌ی آن در حوزه هنری برگزار شد؛ علی معلم و ابوالحسن داوودی شرکت داشتند.

معلم در این نشست؛ به عدم اثر گذاری اهالی فرهنگ و هنر در تصمیم‌گیری‌ها اشاره کرد و گفت: زاویه‌ای که بین اهالی سینما و فضای حاکمیتی ایجاد شده؛ موجب عدم تاثیرگذاری و دخالت این افراد در تصمیم‌گیری‌های کلان شده است.

وی به اختلاف دیدگاه‌های موجود اشاره کرد و ادامه داد: نظر رئیس‌جمهور یا معاون رئیس‌جمهور در مورد یک فیلم تنها به عنوان یک مخاطب دارای ارزش است. نظر رئیس‌جمهور بدون اینکه به یک دستورالعمل تبدیل شود؛ تاثیرگذار نخواهد بود.

این منتقد سینما با بیان این مطلب که ما به دولت وکالت فرهنگی ندادیم، ادامه داد: دولت استخدام می‌شود توسط مردم برای اینکه زمینه‌هایی که لازم است را فراهم کند تا گروه‌های اجتماعی فعالیت کنند. فعالیت ما فقط هشدار اجتماعی است و پالوده‌سازی باید صورت گیرد باید همه گروه‌های فکری و اجتماعی نظر بدهند و از یک جریان طبیعی؛ عرضه و تقاضا به وجود آید.

معلم افزود: سینما درکنار نظام نیست و به‌عنوان یک بچه خودی به حساب نمی‌آید به همین دلیل از رسالت اصلی خود که بیان دیدگاه‌های فلسفی، ‌ هنری، سیاسی و اجتماعی است؛ فاصله گرفته است. درصورتیکه در دیگر کشورها سینما با جایگاهی که دارد بسیاری از مسائل را مطرح می‌کند و توانسته جانشین بسیاری از ابزارهای دیگر برای دولت‌ها برای بیان برخی حرف‌ها شود.

این منتقد سینما با انتقاد به رفتارهای سلیقه‌ای نسبت به ساخت فیلم، گفت: هرکس انتظار دارد بنابه انتظار خود در یک فیلم حرفی را بزند که به نفع یا ضرر عده‌ای باشد. آنها یک مدل سینما اجتماعی را می‌خواهند که در آن تنها به تکه انداختن به یک قشر خاص بسنده می‌شود.

وی با بیان این مطلب که؛ ما فیلم سیاسی با مضمون واقعی سیاسی نداریم، ادامه داد: درصورتیکه در فیلم دیدگاه‌های مخالف و جدی مطرح نشود؛ سینما رسالت خود را انجام نداده است.

وی؛ سینمای ایران را «حقیر» دانست و افزود: در دوران قبل از انقلاب فیلمی برای قشر کارگر و سطح پایین ساخته می‌شد که هم‌اکنون نیز همان مدل سینما ادامه پیدا کرده است.

معلم ادامه داد: سینما طی سال‌های گذشته همیشه دستش دراز بوده و نتوانسته استقلال پیدا کند به همین دلیل نه تنها رسالت خود را انجام نداده بلکه به صنعت نیز تبدیل نشده است. لذا سینما باید بتواند با مردم ارتباط برقرار کرده و پولش را نیز از مردم طلب کند.

این منتقد سینما افزود: سینما زمانی که با مردم طرف شود و به سلایق، خواسته‌ها و نظر مردم اهمیت دهد؛ می‌تواند جایگاه پیدا کند اما زمانی که این جایگاه از قبل ساخته شود؛ دیگر نمی‌توان انتظاری از این سینما داشت.

وی؛ سینما را امری «زنده» دانست و ادامه داد: ما درحال حاضر دارای یک سینمای «تقلبی» هستیم که برخی افراد بنا به میل شخصی اجازه‌ی شکست خوردن به فیلم‌های خاص را نمی‌دهند و با آمار فروش تقلبی که ارائه می‌دهند؛ سعی در نشان دادن امری غیرواقعی را دارند.

این تهیه‌کننده سینما تصریح کرد: مشخص نیست فیلمی که می‌گویند دو میلیاردتومان فروخته؛ واقعی است یا خیر. دیگر نمی‌توان به آمار فروش هم اعتماد کرد. امروزه فروش در نمایش خانگی می‌تواند ملاکی برای میزان استقبال مردم باشد و میزانی برای فروش فیلم به حساب بیاید. زمانی که یک فیلم براساس آمار در پرده سینما میلیاردی فروش کرده است؛ باید در مغازه‌ها نیز فروش بالایی داشته باشد که اینگونه نیست و این نشان دهنده ارائه آمارهای تقلبی است.

معلم با انتقاد از دخالت در طبیعت سینما ادامه داد: ما اجازه نداده‌ایم که سینما بطور آزاد فعالیت کند و با دخالت‌هایی که در آن کرده‌ایم؛ شورانگیزی را از سینما گرفته‌ایم و اجازه نداده‌ایم که سینما بطور طبیعی کارش را انجام دهد.

وی افزود: درحال حاضر ما سینما را با ایده‌های سوسیالیستی اداره می‌کنیم و با جریان‌های چپ آن را نگه داشته‌ایم و سینما برای ورود به مباحثمهم کلان مانند امنیت ملی جایگاهی ندارد و در این حوزه‌ها اجازه ورود به آن نداده‌ایم.

معلم؛ دلیل جذاب بودن سینما را در دیگر کشورها جهانی اندیشیدن دانست و ادامه داد: ما یک سینمای محلی ترسیم کرده‌ایم که برای دل گروه‌های خاص و نمایندگان خاص فیلمسازی می‌کند که بخش بزرگی از آن تقلبی است و با مردم ارتباط برقرار نمی‌کند. به همین دلیل است که نهایت مخاطب ما ۴ میلیون نفر است.

این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: در این سال‌ها هر کسی که از راه رسیده؛ دستی بر سینما برده است و به دلیل نامشخص بودن بنیاد اقتصادی سینما و دخالت‌های سلیقه‌ای؛ تبدیل به سینمای شتر، گاو، پلنگ شده است.

معلم افزود: ما به سینما قدرت نداده‌ایم تا راجع به مسائل خاص فیلم بسازد و تنها فیلم‌هایی شبهه سیاسی ژورنالیستی به خورد مخاطب داده‌ایم که منجر به ابتذال به معنای تکرار در سینما شده است. تلویزیون نیز به دلیل حرف‌های مبتذل و تکراری کششی برای مخاطب ندارد.

این منتقد سینما نیاز به وجود جریان اقتصاد آزاد را در سینما الزامی دانست و ادامه داد: بیماری‌هایی که به سینمای ایران وارد شده به دلیل سینمای سفارشی و سینمای معترض است که هیچکدام برگرفته از مردم نیست.

معلم؛ اعتراض را یکی از شاخصه‌های طبیعی دانست و ادامه داد: مردم در تمام دنیا چون زنده‌اند نسبت به مشکلات صنفی و ناهنجاری‌های اجتماعی اعتراض می‌کنند. هم‌اکنون شاهد اعتراض‌هایی در یمن، ‌ آمریکا و مصر هستیم که هر روزه آنها را در رسانه خود نشان می‌دهیم اما در ایران این اعتراض‌های داخلی در سینما نشان داده نمی‌شود و این به معنای این است که سینما از ذات خودش که دلسوزی‌ست؛ خارج شده است.

علی معلم با بیان این مطلب که سینماگر باید پاسخگو باشد، افزود: باید اجازه دهیم سینما به‌صورت طبیعی کار خود را انجام دهد. فیلمساز فیلم بسازد و در گیشه شکست بخورد. بخش بزرگ مخاطب ما زیر سن ۱۷ سال است اما ما سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم. سینمای سفارشی نگذاشته طبیعت در سینما جاری شود.

نمایندگان مجلس «عصبانی نیستم» را ندیده؛ قضاوت کردند