موسوی در نطق میان دستور:
سخت گیری‌های سیاسی و توزیع ناعادلانه ثروت ملی امید به آینده را تحت‌الشعاع قرار داده است
یک نماینده مردم تهران در نطق میان دستور خود تاکید کرد: کاهش اقبال مردم به جناح‌ها، احزاب و گروه های مرجع و همچنین فعال شدن شکاف های اجتماعی زنگ خطر جدی برای همه مسئولان و دلسوزان کشور است در این میان متاسفانه برخی نهادها و مراجعی که باید مرجع وثوق مردم و منشا پیوند دولت و ملت باشند، از وظایف ملی خود غافل شده‌اند و عملکردهای آنها بر کشمکش و منازعات موجود افزوده است.
به گزارش ایلنا، نطق میان دستور سیدفرید موسوی نماینده مردم تهران به شرح زیر است:
بسمه تعالی
گذر از ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی فرصت مناسبی است تا به عنوان یکی از فرزندان این سرزمین که در دوران انقلاب متولد شده و رشد یافته ام، به بیان دغدغه‌ها، نقدها و امیدهای خود بپردازم.انقلاب ایران اسلامی به عنوان یک رخداد سیاسی - اجتماعی کم نظیر ، سطح آگاهی و بیداری را در ایران و منطقه افزایش داد و معادلات و مناسبات گذشته را دگرگون کرد. شعار محوری این انقلاب در کنار عدالت طلبی و آزادی خواهی، استقلال سیاسی ایران با تکیه بر ظرفیتهای مذهبی و ملی بود.
اما حرکت بسوی تحقق این استقلال خواب را بر استعمارگران آشفته ساخت و مانع اهداف منطقه‌ای و جهانی استکبار گردید در نتیجه آنها با تمام قوا علیه ملت بزرگ ایران تهدید، جنگ، ترور و تحریم براه انداختند غافل از آنکه مردم ایران مصمم از تداوم این مسیر بودند. واقعیت آن است که کشور ما طی این ۴۰ سال، مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است و دوره های چون دفاع مقدس،" سازندگی و توسعه اقتصادی" و "اصلاحات و توسعه سیاسی" را شاهد بوده است. از سوی دیگر شاهد مصائبی چون فساد، تورم، بیکاری و عدم تحمل صدای منتقد هم بوده ایم.
انصاف ایجاب می کند دستاورد‌ها و تلاش‌ها را ببینیم و تدبیر حکم می‌کند نقدها را بشنویم و منتقدان را تخطئه نکنیم. هرچند شاخص توسعه انسانی ایران طی این چهل سال علی رغم حجم عظیمی از دشمنی‌ها، بالاترین نرخ رشد را در بین کشورهای جهان داشته است اما در کنار آن ارزش پول ملی کاهش وحشتناکی را تجربه کرده، تورم‌های دو رقمی دست از سر مردم بر نداشته، معیشتشان تهدید شده و متاسفانه انواع و اقسام فسادهای ریز و درشت، مردم را نسبت به ساختار مدیریتی کشور بدبین کرده است.
درگیری‌های جناحی، سخت گیری های سیاسی و توزیع ناعادلانه و نامتناسب منابع و ثروت ملی، امید به آینده را تحت‌الشعاع قرار داده است. کاهش اقبال مردم به جناح‌ها، احزاب و گروه های مرجع و همچنین فعال شدن شکاف های اجتماعی زنگ خطر جدی برای همه مسئولان و دلسوزان کشور است در این میان متاسفانه برخی نهادها و مراجعی که باید مرجع وثوق مردم و منشا پیوند دولت و ملت باشند، از وظایف ملی خود غافل شده‌اند و عملکردهای آنها بر کشمکش و منازعات موجود افزوده است. جلب اعتماد عمومی کار ناممکنی نیست.
تمرکز به مصالح عمومی و منافع ملی، عملکرد مسئولانه و صادقانه ما را می‌طلبد. همه کارگزاران و مسئولان باید عملکرد خود و سازمان و نهاد متبوع خود را ببینند و بسنجند که این عملکرد چقدر در جهت منافع ملی بوده و چه اندازه منافع فردی و گروهی را دنبال می کند؟ رجوع به مردم و پاسخ به مطالبات آنها یک ژست سیاسی یا توصیه اخلاقی نیست بلکه یک اصل اساسی در امنیت ملی محسوب می شود.
سختگیری و عدم انعطاف کافی در پذیرش تفاوت‌های بین نسلی و برخوردهای قهری با مسائل فرهنگی و اجتماعی، بخشی از نسل جوان ما را نسبت به ارزش‌ها و آرمان‌های مقبول و مفید جامعه، دل‌زده و آزرده کرده است. ارزش‌ها و فرهنگی که اگر معرف آن، صداقت و اخلاق حسنه و رفتار مسئولانه و مومنانه ما باشد نه ترویج آن نیاز به دهها موسسه و نهاد تبلیغی بودجه بگیر دارد و نه اجرای آن مستلزم سختگیری و اجبار و اکراه است.
با این وجود و در یک نگاه واقع گرایانه و فارغ از شعارهای کلیشه‌ای، توده مردم نجیبانه و مخلصانه، انواع سختی‌ها را در راه اهداف متعالی انقلاب تحمل می‌کنند. اهدافی که اگر به درستی تبیین شوند و در مسیر درست پیگیری شوند، کِشنده و جذب کننده هر ضمیر آگاه و آرمان‌خواهی است. مردم ما در عین تحمل و نجابت بر سختی‌ها، به حق تاب تحمل انحراف و فاصله‌گیری ما مسئولان از آن آرمان‌ها را ندارند.
وقتی مردم شعار مشارکت خواهی ما را در انتخابات مختلف لبیک می‌گویند و بر اعتماد و اعتبار و وجاهت جمهوری اسلامی در چشم جهانیان می‌افزایند، محدود کردن قدرت انتخاب مشروع مردم و کم اثر کردن تصمیمات نهادهای انتخابی، پشت کردن به آرمان‌های انقلاب است. وقتی مردم از جان و مال خویش برای دفاع از استقلال سیاسی کشور هزینه می‌کنند و تحریم‌های ظالمانه ضد بشری بدخواهان ایران را به قیمت فشار معیشتی خود تحمل می کنند، رفاه‌زدگی و آقازادگی و فساد پروری، جفا به مردم است.
این حجم از فساد آشکار و پنهان سخت‌ترین آفت کشور شده و چنگ بر گلوی مردم انداخته است. تعجب برانگیز آنکه سالهاست صدای مقابله و مبارزه با فساد از هر سو به‌گوش میرسد و ده ها دستگاه و ده ها نهاد پشت تریبون ها مدام از دستاورد های خود می گویند ولی باز در عمل شاهد بروز و ظهور قدرتمندتر وعلنی تر فساد هستیم.
خواهران و برادران عزیز، نمایندگان محترم مردم
مجلس اگر بخواهد “عصاره فضائل ملت” و “در راس امور بودن” خود را بازیابد، باید سردمدار و پرچمدار جدی و بی‌گذشت مبارزه با فساد در کشور شود.در این راه باید هرچه بیشتر از شعار فاصله بگیریم و هرچه بیشتر نقش نظارتی خود بر نهادها را بدون تعارف و به طور شفاف اعمال نماییم. ما به عنوان وکلای ملت تا چه حد این فوری‌ترین و جدی‌ترین مطالبه ملت را پیگیری کرده‌ایم؟
همکاران محترم!
توسعه کشور بدون صیانت از همبستگی اجتماعی امری محال است و اگر دل در گروی توسعه داریم و اگر دلبستگی به پیشرفت و بالندگی کشور فقط یک شعار صرف نیست باید بدانیم این امر جز از مسیر تقویت ارزش‌های وحدت‌آفرین و هنجارهای مورد وثوق جامعه محقق نخواهد شد.
ما در پیشگاه خداوند متعال و در مرآ و منظر ملت شریف ایران زمین، سوگند خورده ایم که حافظ منافع آنها باشیم. اکنون که منافع ملی در تقویت انسجام و هبستگی و حفظ سرمایه اجتماعی ، مقابله با مفاسد اقتصادی، رفع ناکارآمدی و گسترش مدارا و روا داری است، یاد آن سوگند مقدس بیفتیم و شرافتمندانه به آن پایبند بوده و ناظر مسئولی برای حفظ این سرمایه های ملی در همه دستگاه های کشور باشیم. امید اجتماعی، سرمایه ملی همه ماست.
اگر مردم، ما کارگزاران را در کنار هم و همراه و هم‌دل با خویش بیابند، این سرمایه ملی، معظم و راهگشا خواهد بود. سرمایه‌ای که با تکیه بر آن می‌توان زودتر و کم هزینه‌تر بر چالش های بین المللی فعلی غلبه کرد و آینده‌ای درخشان‌تر، شکوفاتر و توسعه یافته‌تر برای ایران عزیز فراهم کنیم. آینده‌ای که دور از دسترس نیست و افق روشن آن پیش روی ماست.
به امید آن روز
