حق طلاق قابل تفویض نیست
در هنگام انعقاد عقد نکاح از جمله مسایلی که زوجه به دنبال آن است گرفتن حق طلاق است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، داشتن حق طلاق از سوی زوجه یک غلط مصطلح است که در بین مردم باب شده زیرا طبق ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی فقط مرد می‌تواند با شرایط مقرر در این قانون همسر خود را طلاق بدهد.
البته طبق تبصرهٔ این ماده زوج (مرد) می‌تواند به همسر خود وکالت در امر طلاق بدهد و همچنین زن می‌تواند در مواردی که مرد از دادن نفقه امتناع می‌کند و الزام او ممکن نیست و همچنین در مواردی که باعث عسر و حرج زن است، درخواست طلاق بدهد.
قانونگذار در ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی عسر و حرج را اینگونه تعریف کرده که «به وجود آمدن وضعیتی که ادامه زندگی را برای زوجه با مشقت همراه ساخته و تحمل ان مشکل باشد» و در ادامه ماده مواردی همچون اعتیاد، حبس، ضرب و شتم را از جمله موارد عسر و حرج شمرده است. وجود قید «... و تحمل نوع مشکل...» باشد امری نوعی و شخصی است و تشخیص آن با دادگاه است.
اما مساله مهم که باعث بعضی تصورات اشتباه در بین مردم شده مساله وکالت دادن در امر طلاق است که از آن به عنوان «دادن حق طلاق» یاد می‌کنند، است.
در مقام تعریف باید گفت این عمل در واقع یک وکالت رسمی است که مرد در دفترخانه "اسناد رسمی" و نه دفترخانه "ازدواج و طلاق" به همسر خود می‌دهد. در واقع زوج حق طلاق را به همسر خود نمی‌دهد بلکه فقط به همسر خود وکالت می‌دهد تا طلاق خودش را از شوهر بگیرد.
زوج می‌تواند در وکالت شروط خاصی در نظر بگیرد که در صورت حدوث آن‌ها زن بتواند طلاق بگیرد و حتی می‌تواند این وکالت را بدون قید و شرطی به زن بدهد تا تحت هر شرایطی زن طلاق خود را بگیرد.
البته به صرف داشتن این وکالت نامه زن نمی‌تواند به دفترخانه ازدواج طلاق مراجعه کند و طلاق بگیرد. در این موارد زن باز هم باید به دادگاه مراجعه کند و گواهی عدم امکان سازش بگیرد یعنی روندی به مانند طلاق توافقی.
البته زوجه با داشتن حق طلاق نمی‌تواند راسا به دادگاه مراجعه کند و بدون حضور شوهر نمی‌تواند دعوا مطرح کند ولی با داشتن وکالت در طلاق می‌تواند با مراجعه به یک وکیل دادگستری بدون حضور شوهر به دادگاه مراجعه کند و طلاق بگیرد یعنی وکیل به نمایندگی از شوهر اقدام کند و زن نیز اصالتا از جانب خود در دعوا شرکت کند.