نشان فداکاری به شهیدان قرنی، صیاد شیرازی، ستاری و نامجوی تعلق گرفت

برابر تصویب «شورای عالی نشان‌ها» در ارتش، به پاس فرماندهی و مدیریت جهادی شهدای والامقام ارتش جمهوری اسلامی ایران در صحنه‌ها و برهه‌های سرنوشت‌ساز دوران پیروزی انقلاب تا عملیات‌های مختلف دفاع مقدس و ایثار و بذل جان در اعتلای ایران سربلند اسلامی، نشان فداکاری به شهیدان سپهبد سید محمدولی قرنی، سپهبد علی صیاد شیرازی، سرلشکر منصور ستاری و سرلشکر سیدموسی نامجوی، مردان بی‌ادعایی که سرسختانه در خط مقدم دفاع از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایستادند و در این راه خون پاک خود را تقدیم اسلام و میهن اسلامی کردند تعلق گرفت.

«سپهبد قرنی»؛ خار چشم دشمنان

 استحکام بخش پایه‌های نوپای انقلاب

‫شهید سپهبد محمد ولی قرنی در سال ۱۲۹۲ شمسی دیده به جهان گشود.  به دلیل علاقه به حرفه نظامی‌گری، در سال ۱۳۰۹ وارد دانشکده افسری شد و پس از طی دوره‌های علمی و نظامی در سال ۱۳۱۳ با درجه ستوان دومی و در رسته توپخانه فارغ‌التحصیل شد.

سپهبد سیدمحمد ولی قرنی در دوران خدمت، مشاغل مهمی همچون فرماندهی گردان، تیپ و معاون ستاد ارتش را عهده‌دار بود.

وی قبل از انقلاب تا درجه سرلشکری ارتقاء یافت، اما به دلیل علایق و اعتقادات دینی و مذهبی، بصیرت و روحیه انقلابی که در وجودش حاکم بود، با همه فشارها و موج خفقان، بدون هیچ‌گونه ترسی به خاطر از دست دادن مقام و موقعیت خود، در برابر افکار و اندیشه‌های رژیم ستم شاهی ایستادگی می‌کرد و به واسطه همین روحیه انقلابی، بارها از سوی رژیم وقت دستگیر و در محاکم قضایی وقت محاکمه شد و با سه سال حبس از ارتش اخراج شد اما همچنان تحت مراقبت شدید نیروهای امنیتی وقت قرار داشت.

در جریان نهضت امام خمینی(ره) و همکاری با روحانیت، مجددا از سوی رژیم پهلوی دستگیر و به زندان افتاد و پس از طی دوران محکومیت خود در دی ماه سال ۱۳۴۵ آزاد شد.

شهید سپهبد محمد ولی قرنی، در ماه‌های منجر به پیروزی انقلاب و به واسطه تجربه، دانش و افکار انقلابی که داشت بنابر پیشنهاد شهید مطهری(ره)، از سوی حضرت امام راحل به عضویت شورای انقلاب درآمد.

با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و با حکم امام خمینی (ره) وی به عنوان اولین رییس ستاد ارتش منصوب شد.

شهید قرنی با آغاز حرکت گروهک‌ها و منافقین در شهرها و مناطق مختلف غرب، شمال غرب و شمال کشور و همچنین توطئه انحلال ارتش، با تدبیر و تصمیم‌گیری‌های دوراندیشانه و قاطع و مدیریتی برگرفته از دانش و بینش و منطبق با نگاه و مشی ولی‌فقیه باعث شد تا همه آن توطئه‌ها نقش بر آب شود و ارتش به عنوان قویترین بازوی دفاعی برای حراست از انقلاب و کشور باقی بماند و پایه‌های نهال نوپای انقلاب اسلامی محکم شود.

سرانجام این فرمانده شجاع و افسر انقلابی ارتش در روز سوم اردیبهشت ۱۳۵۸، ساعت ۱۱ در مقابل منزل شخصی‌اش واقع در خیابان ولی‌عصر (عج) مورد هدف گروه فرقان قرار گرفت و به فیض شهادت نائل شد.

شهید صیاد شیرازی؛ «صیاد دل‌ها» 

بنیانگذار قرارگاه عملیاتی مشترک ارتش و سپاه

شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ در شهرستان درگز در استان خراسان دیده به جهان گشود. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و دبیرستان وارد دانشکده افسری و در سال ۱۳۴۶ پس از طی دوره‌های علمی و نظامی با رسته توپخانه فارغ‌التحصیل شد.

روحیه انقلابی و همراهی وی با برخی از همرزمان بصیر وانقلابی در ارتش باعث شد تا در سازماندهی و فعالیت‌های نیروهای انقلابی در ارتش تلاش گسترده‌ای داشته باشد و همین تلاش و روحیه وی باعث شد تا مورد توجه حضرت امام (ره) و یاران انقلابی ایشان قرار گیرد.

علی صیاد شیرازی به دلیل هوش و ذکاوت و نبوغ نظامی‌گری، در دوره تخصصی توپخانه در آمریکا رتبه ممتاز را بدست آورد و سپس با درجه ستوان‌یکمی به عنوان استاد، در مرکز آموزش توپخانه اصفهان به تدریس پرداخت. در همان شرایط به‌عنوان عنصری حزب‌اللهی در جهت ‌سازماندهی نظامیان انقلابی فعالیت خود را آغاز کرد.

با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی وی، در یگان‌های ارتش مشغول به فعالیت شد و با شدت گرفتن توطئه‌های منافقین و گروهک‌ها، برای مقابله با آن توطئه‌های شوم تلاش ایثارگرانه‌ای از خود به نمایش گذاشت.

این افسر شجاع و انقلابی، در جریان مبارزه با گروهک‌ها و ضد انقلاب و خدمت مخلصانه و ایثارگرانه در دفاع از سقوط شهرهای درگیر در غرب و شمال غرب کشور، به دو درجه تشویقی ارتقاء یافت و با درجه سرهنگی به عنوان فرمانده عملیات غرب کشور منصوب شد.

وی در آخرین ماه‌های ریاست‌جمهوری بنی‌صدر به‌دلیل برخورداری از روحیه انقلابی و مخالفت با خط مشی او از سمت مذکور برکنار شد و تا عزل بنی‌صدر، به دعوت شهید کلاهدوز در ستاد مرکزی سپاه پاسداران به آموزش آنها پرداخت.

سپهبد علی صیاد شیرازی پس از خلع بنی‌صدر، قرارگاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش را راه‌اندازی کرد و به‌عنوان فرمانده ارشد در آن قرارگاه مشغول به فعالیت شد و در ایجاد وحدت میان قوای مسلح کشور بسیار تاثیر گذار بود و نام این ترکیب را «ادغام مقدس» گذاشت.

آن شهید والامقام در مهرماه سال ۱۳۶۰ از سوی امام خمینی (ره) و به پیشنهاد رییس شورای‌عالی دفاع به فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی منصوب شد و در زمان فرماندهی او عملیات‌های پیروزمندانه ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس، مرصاد و چندین عملیات دیگر با همکاری ارتش و سپاه و نیروهای مردمی با موفقیت انجام شد.

شهید صیاد شیرازی در ۲۳ تیرماه ۱۳۶۵ طی حکمی از سوی حضرت امام خمینی به عضویت ‌شورای‌عالی دفاع منصوب شد.

آن شهید عزیز در مهرماه سال ۱۳۶۸ با حکم مقام معظم ‌رهبری و فرماندهی کل‌قوا «مدظله العالی» به سمت معاونت ‌بازرسی ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد.

امیر شجاع ارتش اسلام در شهریورماه سال ۱۳۷۲ با حکم فرماندهی معظم کل قوا به سمت جانشین رییس ستادکل نیروهای مسلح منصوب  و در ۱۶ فروردین ۱۳۷۸ همزمان با عید خجسته غدیر با حکم معظم له به درجه سرلشکری نائل شد.

شهید سپهبد علی صیادشیرازی روز شنبه ۲۱ فروردین ماه ۱۳۷۸ در حوالی خانه‌اش مورد سوء قصد عوامل تروریست قرار گرفت و به شهادت رسید.  دلایل منافقین برای ترور سپهبد صیاد شیرازی در اطلاعیه‌های نظامی‌خود حول سه محور جمع‌بندی شده است؛ نقش صیاد شیرازی در دفاع از تمامیت ارضی ایران در جنگ با عراق، نقش وی در مهار و کنترل غائله کردستان در بدو انقلاب سال ۵۷ و نقش وی در خنثی کردن عملیات موسوم به فروغ جاویدان که منافقین با پشتوانه ارتش عراق خاک ایران را مورد تعرض نظامی‌قرار دادند.

در بخشی از پیام رهبر معظم انقلاب بمناسبت شهادت این امیر سرافراز آمده است: ... این نه اولین و نه آخرین باری است که دلی نورانی و سرشار از عشق و ایمان و وفاداری به آرمان‌های بلند الهی، هدف تیر خشم و عناد و عصبیت از سوی زمره جنایتکار و فاسدی که ادامه حیات خود را در خدمتگزاری به دشمنان اسلام دانسته‌ است، قرار می‌گیرد و دست‌ خائن خودفروخته‌ای، نهال ثمربخش انسان والایی را قطع می‌کند. وی مانند دیگر مردان حق از روزی که قدم در راه انقلاب نهادند، همواره سر و جان خود را برای نثار در راه خدا روی دست داشتند.

سرزمین‌های داغ خوزستان و گردنه‌های برافراشته کردستان سال‌ها شاهد آمادگی و فداکاری این انسان پاک نهاد و مصمم و شجاع بوده و جبهه‌های دفاع مقدس صدها خاطره از رشادت و از خود گذشتگی او حفظ کرده است...

شهید سرلشکر منصور ستاری؛ نابغه نظامی و معماری آینده‌نگر

شهید سرلشکر منصور ستاری در سال ۱۳۲۷ در روستای ولی آباد ورامین دیده به جهان گشود.

شهید ستاری به دلیل هوش و ذکاوت بالا و علاقه به حرفه نظامی‌گری در سال ۱۳۴۶ وارد دانشکده ‌افسری شد و پس از پایان دوره های نظامی و علمی فارغ التحصیل شد.

وی افسری مؤمن، متعهد، شجاع، آگاه، تیزهوش و کاردان بود. طراحی، خلاقیت وابتکارهای او در  تجهیز سیستم‌های راداری، پدافندی در طول جنگ تحمیلی باعث شدت تا توان نیروی هوایی در سرنگونی هواپیماهای متجاوز دشمن دو چندان شود.

ابتکارات و نبوغ شهید ستاری در سال‌های جنگ تحمیلی موجب شد تا ده‌ ها هواپیمای متجاوز در چند عملیات بزرگ منهدم شدند که یکی از مهمترین آنها طراحی شبکه دفاع هوایی در عملیات والفجر ۸ بود و موجب انهدام ۷۰ فروند هواپیمای دشمن شد.

شهید ستاری به علت دانش نظامی عالی و فعالیت‌های متعددی که در اجرای طرح‌های رزمی و عملیاتی از خود نشان داد، پس از انتصاب به عنوان معاون عملیات و معاون طرح و برنامه نیروی هوایی، به علت لیاقت و شایستگی، در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ با درجه سرهنگی به سمت فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت عهده دار این مسئولیت بود.

از مهمترین اقدامات شهید ستاری در قطع وابستگی، تأسیس دانشگاه هوایی با ۸ گرایش تحصیلی، تأسیس دانشکده پرواز (خلبانی) و ایجاد شبکه دیده بانی به منظور تقویت سیستم پدافندی کشور از جمله اقدامات منحصر بفرد این شهید والامقام در نیروی هوایی ارتش بود. ‌

شهید ستاری که به واقع معماری آینده‌نگر برای سامانه پدافند هوایی کشور بود با راه اندازی تأسیسات و امکانات جدید تعمیر و نگهداری و نیز اجرای پروژه‌هایی نظیر پروژه اوج برای نیل به خودکفایی و آغاز نهضت طراحی و تولید جنگنده‌ها از جمله آذرخش و راه‌اندازی مرکز پژوهش، تحقیقات و آموزش(پتا) توان نگهداری نیرو را تقویت و به چندین برابر قدرت قبلی ارتقاء داد. این مهم برای کشوری که پایه‌های صنعتی‌اش تقریباً ضعیف بود کاری شگرف محسوب می‌شود.

سرانجام این فرمانده شجاع، خلاق و کارآمد نیروی هوایی ارتش در تاریخ ۱۵ دیماه ۱۳۷۳ پس از انجام مأموریت و بازدید از برخی یگان‌های نهاجا در حین بازگشت از اصفهان، به علت بروز سانحه در هواپیما به فیض شهادت نائل شد.

شهید سرلشکر سید موسی نامجوی؛ احیاگر دانشکده افسری

شهید سرلشکر سید موسی نامجوی در ۲۶ آذر ماه ۱۳۱۷ در محله کولیور بندر انزلی به دنیا آمد.

وی پس از طی دوران ابتدایی و متوسطه، در سال ۱۳۳۷ به دانشکده افسری ارتش راه یافت. تحصیل در این دانشکده و هوش و ذکاوت سرشار او باعث شد تا مسیر پیشرفت را به سرعت طی کند. او به زبان‌های فرانسه و انگلیسی آشنایی داشت و در زمان پیروزی انقلاب، عضو هیات علمی دانشکده افسری بود.

روحیه انقلابی و حماسی او و همراهی با برخی همرزمانش از جمله شهید کلاهدوز و اقارب پرست باعث شد تا هسته‌های انقلابی را در ارتش شکل دهند و طرح یک سازمان نظامی سیاسی را در سال‌های ۴۶ ـ ۴۵ با شهید منتظری و شهید آیت و شهید عباسپور و دیگران را برای تقویت جبهه سربازان امام خمینی(ره) و مقدمات انقلاب اسلامی پی‌ریزی کردند.

با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، شهید نامجوی به عنوان فرمانده دانشکده افسری ارتش منصوب شد. با شروع جنگ تحمیلی و محاصره شهر خرمشهر، اقدام ارزشمند این شهید عزیز در اعزام دانشجویان دانشکده افسری برای دفاع از خرمشهر باعث شد تا همراه تکاوران نیروی دریایی و مردم قهرمان خرمشهر، حماسه ۳۴روز مقاومت رقم بخورد و نقشه‌های شوم دشمن برای تصرف یک روزه این شهر به نتیجه نرسد.

وی همزمان به عنوان نماینده حضرت امام(ره) در شورای عالی دفاع خدمت کرد و در تاریخ ۲۷ مردادماه سال ۱۳۶۰ از طرف نخست‌وزیر، شهید باهنر به سمت وزارت دفاع منصوب شد که پس از کسب تکلیف از امام خمینی(ره) این مسئولیت را با حفظ سمت فرماندهی بر دانشکده افسری امام علی(ع) پذیرفت.

شهید نامجوی در تأسیس و راه‌اندازی هسته‌های اولیه سپاه پاسدران با همکاری شهید کلاهدوز نقش مؤثری داشت.

سرانجام این شهید عزیز در هفتم مهرماه سال ۱۳۶۰ و پس از  پایان موفقیت‌آمیز عملیات ثامن‌الائمه به همراه تنی چند از فرماندهان ارتش و سپاه از جمله شهید فلاحی، فکوری، کلاهدوز و جهان آرا در حین بازگشت از مناطق عملیاتی در ۲۷ کیلومتری فرودگاه مهرآباد تهران در جنوب غربی کهریزک بر اثر سانحه سقوط هواپیمای سی ۱۳۰ به فیض شهادت نائل شد.

در بخشی از پیام امام خمینی(ره) به مناسبت این سانحه آمده است: با کمال تأثر و تأسف خبر دلخراش سانحه هوایی یک فروند هواپیمای نیروی هوایی، که حامل شهدا و مجروحین جنگ اخیر بود و منجر به شهادت جمعی از خدمتگزاران به اسلام و ملت شهیدپرور ایران شد، که در میان آنان تیمسار سرلشکر ولی‌الله فلاحی، تیمسار سرتیپ نامجوی، تیمسار سرتیپ فکوری و کلاهدوز بودند، واصل شد.

اینان خدمتگزاران رشید و متعهدی بودند که در انقلاب و پس از انقلاب با سرافرازی و شجاعت در راه هدف و در حال خدمت به میهن اسلامی به جوار رحمت حق تعالی شتافتند. امید است که پس از پیروزی شرافت‌آفرین برای ملت و پس از زحمات طاقت‌فرسا در راه هدف و عقیده، روسفید و سرافراز به پیشگاه مقدس ربوبی وارد و مورد رحمت خاصه واقع شوند.

فرماندهی معظم کل قوا نیز درخصوص شهادت شهید نامجوی چنین می‌فرمایند: شهید نامجوی با شجاعت و تلاش خستگی‌ناپذیر خود دانشکده افسری را احیا کرد و با توجه به نقش دانشکده افسری نیروی زمینی در حفظ اصول و ارزش‌های انقلاب، توطئه‌های استکبار جهانی را خنثی کرد.

نشان فداکاری نماد ایثار و از خودگذشتگی دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه افسری امام علی (ع) ارتش است که در راه پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران جان خود را فدا کرده‌اند و برابر تصویب «شورای عالی نشان‌ها»، به شهیدان سپهبد قرنی، سپهبد صیاد شیرازی، سرلشکر ستاری و سرلشکر نامجوی دانش آموختگان دانشگاه افسری امام علی علیه‌السلام تعلق گرفت.

نشان فداکاری، پس از پایان محدودیت‌های کرونایی به خانواده‌های معظم این شهیدان والامقام اعطا خواهد شد.