در هشت سال گذشته " خالص اشتغال زایی صفر بوده "!!
پرداخت یارانه مساوی به همه عدالت نیست؛ و در حقیقت برای مردم به نوعی ایجاد توقع میکنیم و هرچه زمان به پیش می رود توقع مردم را در پرداخت یارانه ها بالا می بریم.
عضو شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه من شخصا اعتقاد دارم یکی از مهمترین چالشهای پیش روی اجرای قانون هدفمندی یارانه ها در سطح اقتصاد کلان، کسری بودجه سازمان هدفمندی یارانه هاست تاکید نمود: اگر این طرح چه در دولت یازدهم و چه در دولتهای آینده با تدبیر و منطق به مرحله اجرا در نیاید می تواند در آینده اثرات زیانباری را برای کشور به همراه داشته باشد.
دوستی در گفتوگو با سایت صدای صنعت با اشاره به توانمندسازی جمعیت در سن کار و بازتولید جمعیت کشور خاطر نشان کرد: قاعدتا جمعیت کشور جوان است و کار برای جوانان به برنامهریزی اصولی نیاز دارد لذا نداشتن برنامه جامع در بحثجوانان یکی از آسیبهای برنامهریزی برای این قشر بشمار می آید. بنابر این دولت باید ظرف ۵ سال آینده برای ۸ میلیون نفر ایجاد شغل کند.
متاسفانه در ۸ سال گذشته خالص ایجاد اشتغال در کشور صفر بوده وآماری که دولت قبل میداد ایجاد اشتغال جدید بدون احتساب مشاغلی بود که در دوره رکود از دست رفته بود و افراد بیکار شده بودند.
دوستی با بیان اینکه بیکاری، ناهنجاریهای اجتماعی را به دنبال دارد خاطر نشان کرد: افزایش نرخ طلاق، افزایش اعتیاد، گسترش خشونت در اجتماع، بر هم خوردن تعادل روحی افراد و قتل، همگی از آثار وجود بیکاری است و یکی از شاخصهایی که هم اکنون به مرز هشدار در کشور رسیده، بیکاری است که مهمترین دغدغه دولت نیز باید محسوب شود، این بیکاری مربوط به افراد کم سواد و بیسواد نیست و مربوط به افراد تحصیلکرده جامعه است. نرخ بیکاری در سال گذشته به ۲۵/۶ درصد رسیده که این نرخ در میان خانمهای ۱۵ تا ۲۴ سال ۴۰ درصد و بین مردان در این رده سنی ۲۴درصد است و حالا مهمترین چالشی که پیش روی دولت و حکومت در وهله فعلی قرار دارد، مسئله بیکاری است که جز با سرمایهگذاری و رشد اقتصادی میسر نمیشود، البته طرحهای زودبازده و سایر عناوینی که در سالهای گذشته برای حل معضل بیکاری از سوی دولت دهم اجرا شده بود، منجر به وضعیت نامناسب بانکها و اقتصاد کشور شد.
عضو شورای اسلامی شهر تهران پرداخت ماهانه ۴۰ هزار میلیارد تومان پول تحت عنوان هدفمندی یارانه به مردم را کاری اشتباه برشمرد و عنوان نمود: اگر این ۴۰ هزار میلیارد تومان را صرف راندمان تولید نماییم و سهم هر استان را به همان استان اختصاص دهیم قطعا به همه استانها ۱۰۰۰ میلیارد تومان اختصاص می یابد و حال شما تصور نمایید که این ۱۰۰۰ میلیارد تومان اگر در ماه برای هر استان صرف اشتغال زایی شود در این صورت می توانیم امیدوار باشیم که مشکل اشتغال کشور ظرف ۵ الی ۶ سال ریشه کن می شود.
وی با بیان اینکه بی نصیب ماندن صنایع از یارانهها تنها مختص مرحله دوم هدفمندی یارانهها نیست افزود: دولت باید ۵۲۰۰ میلیارد تومان به بخش صنعت اختصاص میداد که این امر تا به امروز محقق نشده است و دولت نتوانسته رقمی از یارانهها را برای بخش تولید اختصاص دهد و اگر همین روند کسری منابع برای پرداخت یارانه نقدی ادامه داشته باشد، بعید است که تا پایان سال بودجهای از این محل به بخش تولید و صنعت برسد.
دوستی با بیان اینکه بودجههای عمومی و دولتی دیگر کفاف حل مشکلات و معضلهای استانهای کشور را نمیدهد، بر لزوم ایجاد صندوق های سرمایه گذاری در استانها تاکید و خاطر نشان کرد: یکی از راهکارهای اصولی در جهت برون رفت از این شرایط ایجاد صندوق های سرمایه گذاری و واریز یارانه های نقدی هر استان به این صندوق ها زیر نظر استانداران یا مسئول توسعه استان ها می باشد که این امر می تواند به شناسایی ظرفیت ها و پتانسیل های و مشوق های سرمایه گذاری در استان ها کمک شایانی نماید.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به الگوی مصرف سوخت بعد از اجرای فاز اول هدفمندی و افزایش قیمت حامل های انرژی گفت: با افزایش اعتبار هدفمندی یارانه ها از ۲۵ میلیارد تومان به ۵۴۲ میلیارد تومان طبق لایحه دولت قیمت حامل های انرژی باید تا ۸۴ درصد افزایش یابد لذا هرچند مصرف سوخت در کشور پس از افزایش اولیه قیمت ها به صورت موقتی کاهش یافته است، اما در مجموع هیچ کاهش مصرفی اتفاق نیفتاده است و مصرف بنزین در کشور در حال حاضر به سطح قبلی بازگشته است به همین دلیل می باشد که دولت باید برای کاهش مصرف سوخت، روش های دیگری همچون ساماندهی سیستم حمل و نقل عمومی را در دستور کار خود قرار دهد.
وی پیرامون فاز دوم هدفمندی یارانهها و افزایش قیمت حاملهای انرژی، بیان کرد: درآمد ناشی از افزایش قیمت حاملهای انرژی در فاز نخست هدفمندی ۲۸ هزار میلیارد تومان، پرداخت یارانه ۴۵ هزار میلیارد تومان و کل طرحهای عمرانی کشور ۲۲ هزار میلیارد تومان بود که این برای یک کشور اسلامی خجالت آور است که سرمایهگذاری در آن ۲۲ هزار میلیارد و پرداخت یارانه به مردم ۴۵ هزار میلیارد تومان باشد.
دوستی با تاکید بر اینکه در پراخت یارانهها ثروت ملی را میفروشیم و آن را تبدیل به کالاهای بیارزش میکنیم، گفت: پرداخت یارانه مساوی به همه عدالت نیست؛ و در حقیقت برای مردم به نوعی ایجاد توقع میکنیم و هرچه زمان به پیش می رود توقع مردم را در پرداخت یارانه ها بالا می بریم.
وی با بیان اینکه هدف اصلی هدفمندسازی یارانه ها کمک به اقشار آسیب پذیر جامعه بود که با توجه به پرداخت یارانه به همه افراد جامعه در فاز اول این هدف محقق نشد خاطر نشان کرد: عدالت این نیست که به دورافتاده ترین و مستحق ترین افرد مناطق محروم ۴۵ هزار تومان بدهیم و به کسی که در بهترین نقاط شهر زندگی و دارای تمکن بالای مالی است نیز همین مقدار را تخصیص دهیم.
آیا این عدالت است به شخصی که تحت پوشش کمیته ی امداد قرار دارد ۴۵ هزار تومان بدهیم و به کسی که آخرین مدل ماشین وارداتی را سوار می شود نیز همین مقدار پول را پرداخت نماییم؟!
این عضو اسلامی شهر تهران با اشاره به پیشنهاد خود به آقای جهانگیری در تخصیص نحوه یارانه های نقدی ادامه داد: بنده به آقای جهانگیری پیشنهاد دادم که با توجه به مشخص بودن ۴ میلیون روستا و دهستانهای محروم در سطح کشور دولت بیاید برای این ۴ میلیون، مبلغ ۱۰۰ هزار تومان یارانه نقدی اختصاص دهد و برای آن کسانی که در کلان شهرها زندگی می کنند یا هیچگونه مبلغی را اختصاص ندهد و یا مبلغ ۲۰ الی ۳۰ تومان در نظر بگیرد که دیگر انگیزه ی برای گرفتن یارانه نقدی در بین این قشر وجود نداشته باشند. ولی متاسفانه آقایان همان کاری را کردند که آقای احمدی نژاد کرد؟
وی با تاکید بر اینکه " قطع یارانه برای اقشار ضعیف، صحیح و امکانپذیر نیست "، افزود: اقشاری که مصرف بیشتری دارند و در عمل، هم یارانه مستقیم و هم غیرمستقیم را دریافت میکنند، باید منصفانه از دریافت یارانه انصراف دهند تا دولت اجازه یابد که کارهای خود را دنبال کند.
دوستی با بیان اینکه " آنچه برای این دولت به ارثرسیده، افزایش یارانههای غیرمستقیم و همچنین پرداخت یارانه مستقیم است "، گفت: دولت باید از محلی که وجود ندارد، این مبالغ را پرداخت کند. بنابراین با این وضع نمیتوان انتظار بهبود وضع اقتصادی کشور را داشت.
وی پرداخت یارانهها را با چنین وضعیتی کاری عبثو بیهوده دانست و تاکید کرد: اجرای نادرست هدفمندی یارانه ها رکود اقتصادی را افزایش داد، بیکاری را عمیق تر کرد و هزینه زندگی مردم را بالا برد. همه اینها ناشی از اجرای نادرست همان سیاستی است که در دولت دهم بر ضرورت اجرای آن تاکید شده است. لذا اگر دولت یازدهم در اجرای این طرح، تدبیر و تجدید نظر نکند کشور با چالش های اساسی در زمینه های تورم و بیکاری روبرو خواهد شد. بنابراین تورم سنگینی که طی هشت سال گذشته و رکودی که اقتصاد ایران را احاطه کرده در کنار بی ثباتی، سبب شده است اقتصاد ایران در وضعی نامتعارف گرفتار آید.
دوستی در پایان با اشاره به اینکه پردازش اطلاعات نشان داد که اتفاقا بسیاری از مردم اطلاعات دقیقی در مورد میزان درآمد خود ارائه ندادند خاطر نشان کرد: راه انداختن بحثتمایل در پردازش اطلاعات باعثشد تا ۵۵ درصد از مردم کشوربه دروغ اظهار نمایند که فاقد مسکن شخصی می باشند که این خود جای تاسف دارد اما به اعتقاد بنده دولت باید در طول دو الی سه ماه آینده در صدد حذف دهک های پر درآمد اقدام نماید ولی اکنون نیز دیر نیست و حذف پردرآمدها از دریافت یارانه در هر زمانی که باشد به نفع همه خواهد بود.