ادامه مستند «من روحانی هستم» با عنوان «از ژنو تا وین» در صدا و سیما؟

صداوسیما بار دیگر به تخریب تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان پرداخت و این بار برای نشان دادن مخالفت خود با دولت یازدهم، به رسانه هایی نظیر بی بی سی و صدای آمریکا متوسل شد. این مستند به گونه ای است که گویی ادامه مستند «من روحانی هستم» می باشد. مستندی که علیه رییس جمهور ساخته شد تا اعتماد عمومی به وی را خدشه دار کند.

به گزارش ایلنا، پیام نو در گزارش خود آورده است: آرشیو شبکه های خارجی و سخنان مقامات غربی تمام استنادات صدا و سیما برای ساخت مستندی با عنوان «از ژنو تا وین» شده است. مستندی که گویا قصد دارد تا به مخاطب بقبولاند که مذاکرات هسته ای ایران به جایی نخواهد رسید. نکته اما اینجاست که صدا و سیما در این مستند هیچ جایی برای توضیحات مقامات ایرانی ندیده و حتی یک ثانیه از اظهارات رئیس جمهور یا وزیر امور خارجه کشورمان را هم بازتاب نداده است. حال آنکه مکررا به پخش سخنان اوباما یا جان کری می پردازد.

بعد از مستندهای موسساتی چون «سفیر فیلم» درباره مذاکرات هسته‌ ای حالا نوبت به صدا و سیما رسید تا مستند خود از این مذاکرات را بسازد، فیلمی ۳۰ دقیقه ای که سعی در القای بن بست در مذاکرات هسته ای را داشت. نکته اینجاست که صدا و سیما برای مستند خود با عنوان «از ژنو تا وین» بیشتر اتکایش را بر گزارش رسانه ها و منابع خبری خارجی گذاشته بود. منابعی چون BBC و VOA که بارها توسط رسانه تحت مدیریت عزت الله ضرغامی به دروغگویی و وارونه نشان دادن حقایق متهم شده اند. صدا و سیما در مستند خود این خط را پیگیری می کند که نهایتا در آخرین دقیقه این فیلم در قامت یک سوال از مخاطبان مطرح می شود؛ آیا با موضع گیری های آمریکا و دیگر کشورهای غربی امیدی به ادامه مذاکرات به نفع ملت ایران هست؟ پیش از طرح این سوال سازندگان مستند «از ژنو تا وین» کوشیده اند تا جوابی منفی را به سوال خود به مخاطب القا کنند. همزمان فیلم مدام در حال القاء عقب نشینی دولت یازدهم در جریان مذاکرات در مقابل کشورهای ۱ + ۵ است.

نگاهی گذرا به محتوای این فیلم مستند می تواند قسمتی از تضادهای استدلالی سازندگان آن را مشخص کند. مستند «از ژنو تا وین» در یک بازه زمانی ۳۰ دقیقه ای ۲۳ بار از اظهار نظر مقامات سیاسی و صاحب نظران خارجی استفاده می کند. در این میان از این ۲۳ اظهار نظر، ۱۷ اظهار نظر به مقامات سیاسی کشورهایی مربوط می شود که با ایران زاویه سیاسی دارند. از این بین ۱۳ اظهار نظر مربوط به مقامات آمریکایی است که فیلم در اثبات منطق محتوایی خود ۳ بار به اظهارات اوباما و ۳ بار هم به اظهارات جان کری استناد کرده است.

باقیمانده اظهارات مقامات و کارشناسان خارجی نیز بدین شرح است؛ ۳اظهار نظر موافق ایران از مقامات و کارشناسان روسی و ۳ اظهارنظر فنی از مقامات آژانس بین المللی انرژی اتمی.

در مقابل اما مستند یاد شده صدا و سیما هیچگاه به سراغ مقامات رسمی کشورمان نمی رود. گویی اصلا در دولت جمهوری اسلامی هیچ منطق و پاسخی در مقابل منطق و سخنان مقامات غربی وجود ندارد. علی رغم اینکه رئیس جمهوری، وزیر امور خارجه و بسیاری از مقامات رسمی کشورمان درباره نقاط امیدوار کننده مذاکرات توضیح داده اند، هیچ خبری از این توضیحات در فیلم دیده نمی شود. گو اینکه در ایران نه چیزی به نام شورای عالی امنیت ملی وجود دارد و نه وزارت امور خارجه و دولت.

شاید هم مسئولان صدا و سیما برای سخنان رئیس جمهور و وزیر امور خارجه آمریکا اعتبار بیشتری نسبت به مقامات ایرانی قایل هستند.

ما سازندگان مستند «از ژنو تا وین» اینقدر هم برای استدلال خود چشم به دهان خارجی ها ندوخته اند، آنها در مقابل ۲۳ اظهار نظر مقامات و کارشناسان خارجی، تنها سه بار در طول از اظهارات و موضع گیری های مقامات رسمی ایرانی استفاده کرده اند. نکته اینجاست که هر سه این موارد به توضیح عقب نشینی ایران در مقابل ۱ + ۵ مربوط می شود. بار مربوط به اول سخنان رضا نجفی، نماینده ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد تعهد ایران برای اجابت درخواست های ۱ + ۵ است. بار دوم سخنان علی اکبر صالحی درباره اعلام خبر پلمپ چشمه رآکتور نطنز و بار سوم هم سخنان جهانگیریان، رئیس سازمان هواپیمایی کشور در خصوص مشکل سوختگیری هواپیماهای ایرانی. اینچنین به نظر می رسد که صدا و سیما در آرشیو خود هیچ فیلمی از اظهارات مقامات ایرانی درباره ره آوردهای مثبت مذاکرات برای کشورمان نداشته است؟ یا اینکه به مقاماتی چون رئیس کل بانک مرکزی و دیگر مقامات دولتی نیز دسترسی نداشته تا توضیح آنها درباره تبعات مذاکرات ژنو نیز بازتاب دهد؟

مستند ۴

البته به نظر می رسد آرشیو صدا و سیما بیش از اینها برای ساخت یک مستند سی دقیقه ای درباره مذاکرات هسته ای خالی بوده است. چرا در طول این سی دقیقه تقریبا هیچ استنادی به گزارش ها و تحلیل های رسانه های داخلی درباره مذاکرات و پیامد آن وجود نداشته است. در این سی دقیقه مستندسازان صدا و سیما در گزارش و تحلیل های دو شبکه خبری فارسی زبان BBC و VOA را به عنوان مستند استدلال خود به مخاطب عرضه می کنند. سهم VOA در این زمینه سه بار ارجاع و BBC هم ۷ بار ارجاع مستند سازان است.

مهم آنکه فیلم سازان صدا و سیما در مهمترین قسمت فیلم، یعنی افشای محتوای توافق ژنو به گزارش مفصل شبکه فارسی زبان BBC استناد می کند. در ادامه نیز برای نشان دادن نا امیدی در مذاکرات وین قسمتی از سخنان تحلیلگران این دو شبکه به طور موازی عرضه می شود. آنها برای اثبات پیش بینی خود از بن بست آتی در مذاکرات هسته ای و سخت بودن کار به سراغ تحلیل امیر حسین گنج بخش در BBC و مهران براتی در VOA رفته اند. گو اینکه هیچگاه مقامات ایرانی از سخت بودن این مذاکرات نگفته اند. این همه در حالی است که مسئولان صدا و سیما بارها و بارها در رد آنچه که از طریق این دو شبکه به مخاطب عرضه می شود فیلم و مستند و گزارش ساخته و کار آنها را یکسره «وارونه نمایی» و «سیاه نمایی» نامیده اند.

با این رویکرد سوالات زیادی را می توان مطرح کرد؛ از جمله اینکه آیا تحلیل ها و گزارش های این دو شبکه در همه موارد اینقدر می تواند مستدل و مبتنی بر واقعیت باشد؟ اگر منطق این دو شبکه تا این حد مورد تاکید مسئولان صدا و سیما و فیلمسازان این مجموعه است، آیا امکان دارد برای مواضع دیگری نیز از تحلیل ها و گزارش های آنها استفاده کرد؟ سوال اصلی تر اینکه آیا در ایران هیچ کارشناس، استاد دانشگاه و مقام مسئولی در وزارت امور خارجه و دولت وجود نداشته تا از او نیز توضیحات و تحلیل هایی در این زمینه گرفته شود؟

منتقدان دولت بارها تاکید کرده اند که نفقد اساسی آنها به این است که نگاه دولت برای حل مشکلات داخلی عملا رو به خارج گرایش پیدا کرده است. با این توضیح آیا نگاه مسئولان صدا و سیما برای تجزیه و تحلیل توافق ژنو در این مستند ۳۰ دقیقه ای رو به داخل بوده است؟

مستندسازان تخریبی سیما همچنین برای آنکه میزان پذیرش ادعای تعلیق کامل و پلمب فعالیت ها و تاسیسات هسته ای کشورمان در باور عمومی را بالا برده و اذهان عمومی را به این سمت بکشانند از موزیکی غم‌انگیز در صحنه هایی از پلمب ۲ آبشار مربوط به غنی سازی ۲۰ درصدی در نطنز و ۴ آبشار در فردو استفاده کردند تا چنین القا کنند که مذاکرات هسته ای به شکست انجامیده و تمامی فعالیت هسته ای کشورمان به حالت تعلیق درآمده است.

آیا با این روند و مستندها تکذیب ارتباط و قرار دادن آرشیو رسانه ملی در اختیار مستندهای تخریبی باور پذیر است و آیا ادعای بی طرفی صدا وسیمای ضرغامی درباره عملکرد دولت خریداری دارد؟! آیا آقای ضرغامی پاسخگوی این افتضاح رسانه ای خواهد بود؟! آیا مستند از ژنو تا وین ادامه مستند «من روحانی هستم» نیست؟ آیا از ژنو تا وین فرصتی برای سازندگان مستند من روحانی هستم برای ساخت بخش دوم آن باقی گذاشت؟!