سالروز شهادت آیت الله صدوقی در تقویم سال ۱۴۰۳ چه روزی است؟

تاریخ دقیق سالروز شهادت آیت الله صدوقی در تقویم شمسی برابر است با :

۱۴۰۳/۰۴/۱۱

دوشنبه – ۱۱ تیر ۱۴۰۳

تاریخ دقیق سالروز شهادت آیت الله صدوقی در تقویم قمری برابر است با :

۱۴۴۵/۱۲/۲۴

الاثنین‬ – ۲۴ ذوالحجه ۱۴۴۵

تاریخ دقیق سالروز شهادت آیت الله صدوقی در تقویم میلادی برابر است با :

۲۰۲۴-۰۷-۰۱

Monday – 2024 July 01

۱۱ تیر ۱۳۶۱ آیت‌الله شیخ محمد صدوقی، امام جمعه و نماینده امام خمینی در یزد هنگامی که از محراب نماز در مسجد ملااسماعیل یزد برخاسته بود، توسط جوانی ۲۵ ساله که بعدها معلوم شد وابسته به سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بوده است، به شهادت رسید.

شهید آیت اللّه صدوقی از یاران صدیق و باوفا و قدیمی امام امت بود. او یار امام در تمامی صحنه های انقلاب و یاور ملت محروم بود که به حق در عمل نیز این چنین بود. او مردی از سلاله پاک تشیع علوی و ادامه دهنده راه ائمه معصومین علیهم السلام بود. شهید صدوقی عابدی مخلص و زاهدی بی ریا بود. از کار شبانه روزی و در خدمت مردم بودن هیچ احساس خستگی نمی کرد و بسیار مقاوم بود. در مبارزه با طاغوت و طاغوتیان بسیار شجاع و فعال بود. او، هم چنین حافظه ای بسیار قوی و خوب داشت که زبانزد همگان بود.

آیت اللّه صدوقی از حامیان گروه فداییان اسلام بود. او در حمایت از این گروه از هیچ کاری فروگذار نکرد، به طوری که سیدعبدالحسین واحدی برای پنهان شدن به خانه او پناه می برد. شهید صدوقی او را دو روز پشت آینه دیواری اتاق پنهان می کند و او را از دست مأموران رژیم نجات می دهد. شهید صدوقی هم چنین پس از فوت رهبر مذهبی یزد، عالم پرهیزگار و پرآوازه، شیخ غلام رضا فقیه خراسانی، با درخواست مردم و توصیه حضرت امام خمینی رحمه الله علیه چنان وسیع و فراگیر عمل کرد که تمامی استان یزد و بخشی از مناطق دیگر ایران به صحنه مبارزه علیه رژیم تبدیل شد. از آن پس در اکثر مقاطع مهم روحانیان یزد همراه با شهید صدوقی علیه رژیم مستبد و ستم گر اعلامیه می دادند و به افشاگری می پرداختند. آیت اللّه صدوقی تنها مرد تتبّع، تحقیق و نگارش نبود، بلکه در تدریس و تربیت شاگردان از مردان موفق زمان خود به شمار می رفت. درس وی یکی از حلقه های با شکوه درسی حوزه به شمار می رفت. شهید صدوقی تدریس علوم دینی را در اولویت زندگی خویش قرار داده بود و حقیقتاً در مسند تدریس از استادان برجسته و ارزش مند حوزه به شمار می آمد.

وی در مدت تدریس، شاگردان فراوانی تربیت کرد که بعدها هریک منشأ خدمات اجتماعی و علمی فراوان گردیدند. از شمارِ بسیارِ شاگردان و آنان که از محضر وی کسب فیض کرده اند می توان به این افراد اشاره کرد: استاد علامه محمدتقی جعفری تبریزی، شهید مرتضی مطهری و شهید قدوسی. از چندین هفته قبل از شهادت آیت اللّه صدوقی، جوانی در حدود ۲۵ سال با لباس بسیجیان در مسجد ایشان پیدا شده بود و زاهدانه به مسجد رفت وآمد می کرد. این برخورد او باعث می شد کسی به او بدبین نشود. روز دهم ماه مبارک رمضان ۱۳۶۰ با روز جمعه هم زمان شد. آیت اللّه صدوقی غسل جمعه کرد و به طرف مسجد «ملااسماعیل» حرکت کرد. خطبه های نماز جمعه را خواند و سپس به نماز ایستاد و چون نماز تمام شد آن جوان که بعد هم مسلّم شد از وابسته های منافقان است از پشت سر به آقا هجوم آورد. ناگاه صدای انفجار مهیبی در فضای مسجد پیچید و شور و غوغای عجیبی همه مسجد را فرا گرفت…

جوانی که این عملیات تروریستی را انجام داد پس از نزدیک شدن به آیت‌الله و به آغوش کشیدن وی نارنجکی که در دست داشت را منفجر کرد و وی را به شهادت رساند.

یکی از شاهدان عینی از نحوه شهادت آیت‌الله صدوقی می گوید:

«در ساعت سیزده و بیست دقیقه روز جمعه یازدهم تیر ماه ۱۳۶۱، مصادف با دهم ماه مبارک رمضان، مردم همیشه در صحنه یزد مانند هفته های پیش در مسجد ملّا اسماعیل آن شهر گرد هم آمده بودند تا نماز عبادی-سیاسی جمعه را به امامت آیت الله صدوقی به جا آورند. … صبح روز حادثه، آیت الله صدوقی مشغول کارهای قبل از نماز جمعه شد و حدود ساعت ۱۱ به اطاقی که همجوار اطاق برادران پاسدار بود آمده مشغول نماز گردید و حدود نیم ساعتی شاید نمازشان طول کشید. … خطبه ها شروع شده بود و آقا مشغول صحبت بودند. به یکی از پاسداران اشاره کردند و گفتند به مردم بگویید همراه مؤذن، اذان را تکرار نکنند. مثل اینکه آقا آن روز خیلی عجله داشت، مانند کسی که انتظار می کشد. با وجود کهولت سن زیاد احساس خستگی نمی کرد.

در بین دو خطبه، یکی از برادران پیشنهاد قرائت اطلاعیه ای را داد ولی ایشان قبول نکرد و گفت وقت نیست. یکی از برادران سپاهی دستمالی از جیب درآورد و به ایشان تعارف کرد تا عرق های صورت و پیشانی خود را پاک کنند ولی شهید صدوقی با تغیّر گفت: “مگر نمی بینید مردم در این گرما چطور عرق می ریزند؟ چطور من عرق هایم را خشک کنم؟” و بلافاصله برخاست برای خطبه دوم و بعد از اتمام خطبه ها نماز خواند و بعد از اتمام نماز عصر از محراب به طرف محلی که اتومبیل قرار داشت حرکت کرد.

شهید صدوقی خیلی عجله داشت. در این لحظه بلندگوهای مسجد برای اینکه ایشان بتوانند تشریف ببرند به صدا در آمد و از نمازگزاران خواسته شد که سر جای خود باقی بمانند. شهید صدوقی سپس صحن قدیم را ترک کرد و وارد صحن جدید شد. در این محل برای پوشیدن کفش های خود ایستاد.

در این لحظه جوانی از پشت سر محکم گردن آیت الله صدوقی را گرفت. در این حال محافظین آیت الله و برادران سپاه که ابتدا فکر کرده بودند که شخص مذکور قصد بوسیدن صورت آیت الله را دارد بلافاصله وارد عمل شدند و می خواستند این مهاجم را از امام جمعه یزد جدا کنند که متأسفانه تلاش آنها به ثمر نرسید و چند ثانیه بعد انفجار مهیبی به وقوع پیوست و در پی انفجار، قسمت های پشت بدن، ستون فقرات و شکم به پایین حضرت آیت الله صدوقی مصدوم شد و قبل از اینکه به بیمارستان برسد به لقاءالله شتافت.

محمد رضا ابراهیم زاده، آن منافق آمریکایی که از سران شاخه نظامی منافقین در کرمان و اهل یکی از روستاهای نائین بود، به وسیله همان نارنجکی که به خود متصل کرده بود در همان لحظات اول به جهنم واصل شد.

فردای آن روز، تشییع جنازه شهید محراب با شکوه خاصی در یزد برگزار شد و سپس جنازه پاک آن شهید در مسجد روضه محمدیه یزد به خاک سپرده شد.»

زندگینامه آیت الله صدوقی

آیت الله محمد صدوقی، در هشتم صفر ۱۳۲۷(ه.ق) در شهر یزد متولد شد. دروس ابتدایی را در مکتب خانه، به پایان رساند و در ۱۳ سالگی وارد مدرسه عبدالرحیم ‌خان یزد شد. پس از اتمام جامع المقدمات و قوانین راهی مدرسه چهارباغ اصفهان شد و یک سال بعد به یزد بازگشت

وی در ۲۲ سالگی (۱۳۴۹) به قم هجرت کرد و به دلیل فضایل اخلاقی و امانتداری به سرعت مورد توجه بسیاری قرار گرفت. در قم از محضر آیات عظام عبدالکریم حائری یزدی، سید صدرالدین صدر، محمد تقی خوانساری، محمد حجت کوه کمره‌ای بهره برد. ایشان امر تحصیل و تدریس را در اولویت قرار داد و لذا به یکی از اساتید برجسته حوزه علمیه قم مبدل گردید. از جمله بزرگانی که از محضر او خوشه ‌چینی کردند می‌توان از آیات عظام و بزرگانی چون مرحوم فاضل لنکرانی، شهید قدوسی، شهید مطهری، مرحوم محمد تقی جعفری، احمد جنتی و سیدهاشم رسولی محلاتی یاد کرد.

شهید صدوقی مبارزه را از دوران رضاخان آغاز کرد. عصری که شاه عزم خود را برای نابودی حوزه علمیه قم جزم کرده بود. با ورود امام خمینی(ره) به صحنه، مبارزات شهید صدوقی هم شدت بیشتری یافت. وی از فدائیان اسلام، مسلمانان لبنان و امام موسی صدر حمایت می‌کرد.

در بهمن ماه سال ۱۳۳۰ به یزد بازگشت و دامنه مبارزاتش را گسترش داد. این امر باعث ‌شد تا مردم یزد و شهرهای مجاور به صحنه مبارزه علیه حکومت پهلوی کشانده شوند و در وقایع پانزده خرداد و مبارزه با مظاهر فساد و تمدن منحط غربی، کشف حجاب، تبدیل تاریخ شمسی به شاهنشاهی، جشن‌های هنر و… حضوری موثر داشته باشند.

پس از پیروزی انقلاب توسط امام خمینی(ره) به امامت جمعه یزد منصوب شد. در این مدت اقدامات فرهنگی و عمرانی فراوانی انجام داد که می‌‌توان به تعمیر ۱۸ مسجد، تاسیس و تعمیر ۱۹ مدرسه علوم دینی، تاسیس سازمان‌های خیریه و بنیاد صدوق قم به مساحت ۲۲۰ هزار متر مربع و … اشاره نمود.

وی به دلیل تاثیرگذاری فراوان در جریان انقلاب، به شدت مورد خشم دشمنان انقلاب قرار داشت و چند بار نیز مورد سوء قصد قرار گرفت. سرانجام در ماه مبارک رمضان مصادف با یازدهم تیرماه سال ۱۳۶۰(ه.ش) بعد از نماز پرشکوه جمعه، مورد حمله انتحاری مزدور منافقین «محمدرضا ابراهیم زاده» -اهل نائین- قرار گرفت و در سن ۷۵ سالگی شربت وصال محبوب را سرکشید و به حق «شیخ الشهدای محراب» لقب گرفت که البته در این حادثه علاوه بر شهید آیت الله صدوقی، تعدادی از پاسداران محافظ ایشان مجروح شده و سه نفر از نمازگزاران نیز مظلومانه به شهادت رسیدند.

گروهک تروریستی منافقین با بازسازی صحنه ترور و بررسی نحوه عملیات انتحاری توسط یکی از اعضای این سازمان به نام «محمد رضا ابراهیم زاده» در تلویزیون خود، از این عملیات تروریستی به عنوان یک عملیات فدایی یاد کرد و عملا مشی تروریستی خود را کاملا به تصویر کشید. منافقین در شماره ۴۵ نشریه اتحادیه دانشجویان مسلمان خارج از کشور(صفحه ۲) با انتشار اطلاعیه‌ای به ترور آیت الله صدوقی اعتراف کرده و به این عمل ننگین و تروریستی خود افتخار می‌کنند. در این اطلاعیه به ترور آیت الله مدنی، دستغیب و هاشمی نژاد نیز اشاره شده است.