شواهدی که نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها هم خانه‌تکانی می‌کردند

آن‌ها نقشه‌ی توزیع ابزار سنگی، استخوان‌های حیوانات، خاک سرخ و صدف‌های دریایی را در سطح دو لایه‌ی محوطه، زمانی که این دو جمعیت هوموساپینس و نئاندرتال در آنجا می‌زیستند، ترسیم کردند.

دانشمندان توانستند ویژگی‌های فضایی محوطه را مدل‌سازی کنند و الگوهایی را در نحوه استفاده این انسان‌های باستانی از فضا و فعالیت‌هایی که آنجا انجام می‌دادند، شناسایی کنند. این تحلیل به ترسیم تصویر جامعی از شباهت‌ها و تفاوت‌های رفتاری بین این جمعیت‌های باستانی کمک کرد. 

محققان دریافتند هم نئاندرتال‌ها و هم هوموساپینس‌ها از فضا استفاده‌ی «ساختاریافته» می‌کردند و فضاهای زندگی‌شان را در نواحی متمایز فعالیت (کم و زیاد) مرتب می‌کردند. این موضوع نشان می‌دهد این جمعیت‌های باستانی ظرفیت شناختی مشابهی برای سازماندهی فضایی داشتند. 

هر دو گروه تمایلات مشابهی نیز در اشغال فضا داشتند، مانند موقعیت تکراری اجاق‌های داخلی محوطه و همچنین یک گودال زباله که در هر دو سطح پابرجا مانده است. 

به نظر می‌رسد نئاندرتال‌ها مانند انسان‌های امروزی، اشغال فضاها را بر حسب مدت زمانی که می‌خواستند آنجا بمانند، نوع فعالیت‌هایی که امیدوار بودند آنجا انجام دهند و تعداد ساکنانی که آن مکان را به اشتراک داشتند، برنامه‌ریزی می‌کردند. دانشمندان تفاوت‌هایی را هم در نحوه استفاده این دو جمعیت از محوطه یافتند. مثلاً، گروه‌های کمتری از دست‌سازه‌ها در لایه‌های زیست نئاندرتال‌ها وجود داشت. 

در حالی که انسان‌ها از این محوطه به صورت کوتاه‌مدت و بلندمدت استفاده می‌کردند، به نظر می‌رسد نئاندرتال‌ها گاه و بیگاه از آن استفاده می‌کردند. به طور کلی یافته‌ها حاکی از آن است که هر دو جمعیت در نحوه استفاده از فضای زیست خود، یک منطق اساسی داشتند که نشان‌دهنده‌ی ظرفیت‌های شناختی مشابه میان انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها است. 

آملی والران، از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه مونترال کانادا، گفته است: «نئاندرتال‌ها مانند انسان‌های خردمند (هوموساپینس‌ها)، فضای زندگیشان را بر اساس وظایف مختلفی که آنجا انجام می‌شد و نیازهایشان به روشی ساختاریافته سازماندهی می‌کردند. بنابراین این مطالعه دیگری است که نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها بیشتر از تصورات قبلی ما، انسان بودند.»