معاون صنایع دستی میراث فرهنگی خوزستان عنوان کرد:
ملی شدن اندیکا به عنوان شهر دست‌بافته‌های عشایر بختیاری در دستور کار میراث فرهنگی
معاون صنایع دستی مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با اشاره به اینکه ملی کردن اندیکا به عنوان شهر دست‌بافته‌های عشایر بختیاری در دستورکار این اداره‌کل قرار دارد، گفت: آمیختگی شدید صنایع دستی اندیکا با فرهنگ، عادات، سنن و طبیعت یک ویژگی خاص فرهنگی و هویتی ملی و مستقل به آن بخشیده است.
به گزارش ایلنا از خوزستان و به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، شکرالله قاسمی اظهار کرد: باتوجه به اهمیت اشتغال، معکوس کردن نرخ مهاجرت به شهرهای بزرگ، لزوم توسعه پایدار در مناطق مختلف کشور و با در نظر گرفتن ظرفیت‌های بالقوه مناطق که باید بالفعل شوند، فعالیت‌های حوزه صنایع دستی ممکن است به عنوان یک مقوله بومی نقشی مؤثر داشته باشد.
وی ادامه داد: در این میان، وجود مصوبات مستقیم و غیرمستقیمی که در حمایت از صنایع دستی وجود دارد، معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را بر آن داشت تا طی یک برنامه کشوری با عنوان شهرها و روستاهای ملی صنایع دستی، گامی ارزشمند در اعتلای اهداف پیش‌گفته بردارد.
معاون صنایع دستی مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با بیان اینکه به منظور ارزیابی و انتخاب شهرها و روستاهای صنایع دستی، شورایی تشکیل شده که علاوه بر ارزیابی و انتخاب، وظیفه نظارت و جلب حمایت‌های دولتی و خصوصی را تا حد ممکن بر عهده دارد تصریح کرد: شورای راهبردی انتخاب شهرها و روستاهای ملی، تاکنون ۲۷ شهر و روستای ملی را به ثبت رسانده و نظر به ازدیاد پیشنهادات مطرح‌شده از سوی استان‌ها، فرآیند پیشنهاد و تشکیل پرونده را طی دستورالعمل پیش‌گفته ابلاغ می‌دارد، تا علاوه در نظم‌بخشی به امور، اولویت‌ها و حقوق هر شهر و روستای مطرح شده رعایت شود و نظارت و حمایت‌های آتی در سطحی مطلوب‌تر صورت گیرد.
وی با اشاره به اطلاعات اولیه مورد نیاز ثبت شهر یا روستا، گفت: اطلاعات جمعیتی و قومی، موقعیت جغرافیایی، تاریخچه شهر/روستا و منطقه، انواع صنایع دستی، صنایع دستی مورد نظر در پرونده پیشنهادی، تعداد کارگاه‌های فعال، تعداد صنعتگران، مراکز تولید، آموزش و فروش صنایع دستی، جاذبه‌های فرهنگی، طبیعی، راه‌های دسترسی به شهر/روستا و منطقه و ... از موارد مورد توجه در ملی شدن شهرها در صنایع دستی هستند.
قاسمی با بیان اینکه نیاز است موارد پیش‌گفته توسط استان بررسی، تهیه، تدوین و در نهایت چاپ و در یک گزارش جامع به منظور بررسی در شورای راهبردی ثبت مذکور که هر سال در زمان مشخصی برگزار می‌شود، ارائه شود عنوان کرد: موارد گفته‌شده باید در شهرستان پیشنهادی کار شده باشند و شهر یا روستای پیشنهادی دارای ظرفیت‌های لازم و زیرساخت‌های مورد نظر باشد تا در زمان ارزیابی امتیاز لازم را کسب کند.
وی خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۹۸ دزفول و اهواز به ترتیب به‌عنوان شهرهای کپوبافی و مینای صبی به ثبت ملی رسیدند و شهرهای رفیع و شوشتر به‌صورت مشروط کاندیدای ثبت ملی به ترتیب به‌عنوان بوریابافی و شهر ملی احرامی‌بافی شدند و دزفول نیز به‌عنوان کاندیدای شهر جهانی کپوبافی برای سال ۹۹ از سوی اداره کل میراث استان خوزستان پیشنهاد شد که به دلیل شیوع کرونا و حجم زیاد پرونده‌های ارسالی، بررسی آن به سال ۱۴۰۰ موکول شد.
معاون صنایع دستی مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با اشاره به اینکه در مرحله بعدی ملی شدن شهرهای اندیکا و هفتکل به ترتیب به‌عنوان شهرهای دست‌بافته‌های عشایر بختیاری و گلیم قشقایی در دستور کار این اداره کل قرار دارند، گفت: همچنین نماینده مردم شهرستان اندیکا در مجلس شورای اسلامی و فرمانداران شهرستان‌های پیش‌گفته نیز پیگیر و راغب به حمایت به منظور ثبت این دو شهر هستند.
وی با اشاره به آثار و نتایج توسعه و گسترش صنایع دستی در اندیکا، اظهار داشت: خودکفایی، خودباوری، تعاون اجتماعی، کاهش مهاجرت به شهر و در نهایت تقویت هویت ملی و سنتی از مهم‌ترین پیامدهای اجتماعی توسعه صنایع دستی محسوب می‌شود.
قاسمی افزود: توسعه و ترویج صنایع دستی ضمن افزایش سرانه تولید و درآمد خانواده‌ها منجر به رشد در آمد ناخالص ملی نیز می‌شود.
وی عنوان کرد: صنایع دستی اندیکا از نظر ماهیت یک فعالیت اقتصادی محسوب می‌شود و آمیختگی شدید آن با فرهنگ، عادات و سنت‌ها و طبیعت یک ویژگی خاص فرهنگی و هویتی ملی و مستقل به آن بخشیده است.
معاون صنایع دستی مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان در خصوص عوامل تقویت صنایع دستی اندیکا، بیان کرد: ظرفیت‌های بالای تولید با کیفیت عرضه صادراتی، وجود نیروی کار بالقوه، فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی، وجود مصالح و مواد اولیه ارزان و در دسترس، تنوع رشته‌های صنایع دستی اندیکا، موقعیت ژئوپلوتیک اندیکا از نظر ارتباطی برروی محور خوزستان _ اصفهان، نزدیکی به بازارهای عربی جنوب و فلات مرکزی، وجود توان و برندهای خاص شهرستان همچون چوقا و خورجین، توریستی بودن شهرستان اندیکا، اصالت در مواد و طرح و ساخت، ایجاد شغل و انتقال هنر به آیندگان، از عوامل تقویت هنر صنایع دستی در اندیکا هستند.
وی در پایان به مناطق ده‌گانه کانون‌های صنایع دستی اندیکا اشاره کرد و گفت: در شاهزاده‌عبدالله منار و چلوار (ساخت تندیس‌های شیرسنگی، سیاه‌چادر، چوقابافی، البسه محلی و قالیبافی)، در قلعه‌خواجه (گلیم‌بافی، شیردنگ بافی، کیف‌دوزی، قالیبافی و البسه محلی)، در شلال دشتگل (خورجین‌بافی، جل‌بافی، کوله‌پشتی، گبه، گلیم و جاجیم)، در للر و کتک (چوقابافی، لباس محلی، شیرسنگی، سفربافی، منجق‌کاری و سیاه‌چادر)، در چلو، سوسن و سرخاب (گبه، گلیم، جاجیم، چوقابافی، خراطی و البسه محلی)، در کوشک و اسلام‌آباد (گلیم، حجاری، البسه محلی، منجق‌بافی، قلاب‌بافی، میل‌بافی و کیف‌دوزی)، در کمفه و للر (جاجیم‌بافی، سیاه‌چادر، البسه محلی، چوقابافی و گبه‌بافی)، در تلخاب و شوکل (چوقابافی، قالیبافی، گلیم‌بافی، جاجیم‌بافی، سفره‌بافی و قلاب‌بافی)، در آبژدان (چوقابافی، کلیم‌بافی، شیردنگ‌بافی، جاجیم‌بافی، قلاب‌بافی، خراطی و کیف‌دوزی)، در بابااحمد و دلی (البسه محلی، چوقابافی، گبه‌بافی و گلیم‌بافی)، دست‌بافته‌های عشایری شهرستان اندیکا هستند.
