آلبوعفری و شهر رفیع همچنان در معرض خطر/ دلاوری مردمان، نقابی بر چهره بی تدبیری مدیران

به گزارش خبرنگار ایلنا از اهواز، طی سفری یک روزه که به مناطق متأثر از سیل روستای آلبوعفری شمالی و شهر رفیع داشتیم، با صحنه هایی رو برو شدیم که گاهی ما را به وجد می آورد و گاهی متأثرمان می ساخت و برخی مواقع بی تدبیری و دیر اندیشی مسئولان خاطرمان را مکدر می کرد.

آنچه که بسیار به چشم می خورد پای کار بودن همه مردم و نیروهای امدادی و مسئولانی بود که همیشه دیر می اندیشند. همه پای کار ایستاده بودند، اما آیا نمی شد با توجه به هشدارهای سازمان هواشناسی و مدیریت بحران بجای اطلاعیه های مکرر و هشدارهای پیاپی، پیش بینی ها و تمهیدات لازم جهت جلوگیری از بروز چنین سیلی اقدام کرد؟ آیا امکان نداشت با توجه به پیش بینی های مبنی بر پاییز پر بارش و با توجه به سیل خیز بودن جلگه خوزستان برای مرتفع سازی سیل بند ها تدبیری اندیشیده می شد؟

همه پای کار ایستاده اند

البته جای مباهات دارد که مدیرکل مدیریت بحران و استاندار خوزستان  و همه مسئولین استانی و شهرستانها و همچنین سپاه، ارتش و نیروهای انتظامی عملا با حضور مداوم در مناطق سیل زده، خود کمر همت بسته و تلاش می کنند، اما بهتر نبود پیش از این، بیشتر می اندیشیدند و با تدابیر جهادی مانع این میزان خسارت به مناطق مختلف و مردم بی پناه می شدند؟

غیرت ایرانی در خروش سیلاب موج میزد

آنچه که در این سفر خودنمایی می کرد، عشق و همکاری و تعاون همه آحاد مردم بود، کسانیکه با پای برهنه کیسه کیسه خاک را بر دوش نهاده و پای بر روی دست رنج خود از میان آبهای تا کمر بالا آمده برای مسدود ساختن شکستگی سد بند عرق می ریختند.

مردم زیان دیده را نمیتوانستی از دیگر مردمان تشخیص دهی، کسی زانوی غم به بغل نگرفته بود هر چند می دانستند امیدی به پرداخت خسارت های وارده به اراضی کشاورزی و خانه هایشان نیست فقط تلاش بود و حرکت.

مردمان ما بارها در صحنه های مختلف غیرت خود را در عرصه های گوناگون ملی و بین المللی نشان داده و هیچگاه منتظر تدابیر نیاندیشیده مسئولانشان ننشستند.

روستای آلبو عفری شمالی و سیلاب مهار نشده

امکان ورود به روستای آلبو عفری با خودرو سواری به دلیل ارتفاع آب وجود نداشت، به کمک خودرو آمبولانس مرکز فوریت های پزشکی به روستا رسیدیم.

در  ابتدای روستا  با خانه ای مواجه شدیم که  لوازم زندگیشان در حیاط خانه زیر آفتاب پهن بود. از صاحب خانه در مورد خسارات وارده به منزل و اراضی کشاوزی و دامهایش پرسیدیم، گفت: از ترس سیل همه زندگیمان را به پشت بام بردیم، اما باران الهی آمد و همه را خیس کرد. زمین و آسمان دست به دست هم دادند که هیچ رو انداز و زیر انداز خشکی باقی نماند و بیمار شویم که حضور نیروهای فوریت های پزشکی در لحظه حضور ما برای مداوا امیدمان به رسیدگی به مردم رنجور خسارت دیده را دو چندان کرد.

در میانه راه با مردی مواجه شدیم که می گفت: ۵ روز است از روستا خارج نشده ایم و تنها یک بسته حمایتی از طرف نیروهای هلال احمر به ما داده اند که برای ۲ روز یک خانوار ۵ نفره کافیست و آب رسانی ( سالهاست که آب شرب روستاها با تانکرهای آبرسانی می شود) به خوبی انجام نمی شود و نان کپک زده در روستا توزیع و آرد و علوفه دام را به ما می فروشند. او ما را برای تایید صحت گفته های خود به خانه بهداشت روستا ارجاع داد.

خانه بهداشت آلبوعفری شمالی خلوت از بیماران و مملو از پزشکان بسیجی که دیر به کمک شتافته اند

پس از رسیدن به خانه بهداشت روستا با تجمع زیادی از جامعه پزشکان بسیجی مواجه شدیم که به گفته مسئول فوریت های پزشکی دشت آزادگان نیاز چندانی به حضور آنها نبود، وی بیان کرد: در روز های نخست بروز سیلاب نیاز بیشتری به داوطلبان امدادی داشتیم؛ چرا که اکنون از بحران خارج شده ایم، اما باز هم از آنها تشکر می کنیم.

در پیگیری اظهارات نقادانه در عدم رسیدگی مسئولین به اهالی روستای آسیب دیده، بخشدار آلبوعفری را در کنار شکستگی سیل بند یافتیم، عبد الحسین خوشنام، بخشدار مرکزی دشت آزادگان در خصوص اظهارات اهالی روستا، گفت: شامگاه روز سه شنبه ۹ بهمن ماه سیل بند این روستا به دلیل دبی و فشار آب ناشی از طغیان رودخانه کرخه شکسته شد که روز بعد نیز به دلیل بارش باران شدید عملا هیچ کاری نمی شد انجام داد.

۳ هزار هکتار اراضی کشاورزی در ۶ روستا  دشت آزادگان آسیب دیده اند

وی افزود: حدود هزار خانوار در ۶ روستا و نزدیک به ۳ هزار هکتار از اراضی کشاورزی به زیر آب رفته اند اما خانه ها  از سیلاب در امان مانده اند.

بخشدار آلبوعفری شمالی در خصوص پرداخت خسارت به روستاییان متضرر، تصریح کرد: بیشتر کشاورزان بیمه بوده اند و برای برخی که بیمه پرداخت نکرده اند استاندار خوزستان قول هایی مبنی بر مساعدت داده اند.

خوشنام همچنین از حضور دبیرکل هلال احمر کشور در مناطق سیل زده خبر داد و عنوان کرد: دبیر کل هلال احمر کشور از دهیار آلبوعفری شمالی خواست تا اسامی و شماره حساب خانوار های روستا را ذکر کند تا هدایای نقدی هلال احمر به حسابشان واریز شود.

خوشنام مسئله توزیع نان های کپک زده را تکذیب کرد و آرد و علوفه دامی که فروخته شده را سهمیه هر ماه روستاییان خواند و گفت: جدای از سهمیه ماهیانه که به قیمت دولتی عرضه می شود، ۱۰۰۰ کیسه آرد بصورت رایگان بین اهالی روستا توزیع شده است.

پس از فاصله گرفتن از بخشدار منطقه در میانه‌راه به مردی که به شدت عصبانی بود رسیدیم که از ما می خواست اخبار واقعی را مخابره کنیم او خود را دهیار روستای آلبوعفری شمالی معرفی کرد و با خشمی که در چهره و لحنش موج می زد، گفت: سیلاب ما را زمین گیر کرده است، کسی از استان به داد ما نرسیده، هر چه داریم امکانات شهرستان است، مردم آب شرب را با تانکر از شهرستان های اطراف می خرند و تا کنون تنها یک بار آب شرب بین اهالی روستا توزیع کرده اند.

روستای آلبوعفری شمالی را سوار بر کفی یک تریلی ترک کردیم؛ چرا که امکان تردد خودرو های سواری وجود نداشت، اما چهره های رنج دیده وپر تلاش اهالی روستا را در کوله بار خاطراتمان به همراه بردیم.

رفیع محاصره در سیلاب همت و غیرت مردم و مسئولان

در ادامه سفر خود به شهر مرزی رفیع رسیدیم که این روزها به دلیل حضور مداوم مسئولین عالی رتبه استان خوزستان و آسیب دیدگی بیشتر نسبت به دیگر مناطق متاثر از سیلاب، در رأس خبرها خودنمایی می کند.

بلوار ورودی شهر کاملا زیر آب بود در قسمت هایی از بلوار، برای گذشتن از عرض خیابان تا نیمه های ساق پا در آب فرو می رفتیم، اما برای ما یک حسن داشت و آن شسته شدن گل های چسبناکی بود که از آلبوعفری شمالی با خود همراه آورده بودیم.

در میان مردم رفیع آنچه که بیشتر به چشم می آمد خو گرفتن با پدیده سیلاب این روزها بود آنچنان که مردی خودرو خود را با استفاده از آب جاری در شهر با لبخندی معنا دار شستشو می داد و فرزندش در میان آب های گل آلود بازی می کرد.

خودرو آمبولانس هلال احمر به دادمان رسید و ما را تا ابتدای سیل بند رساند.

تجمع مردم در قسمتی از راه، محل شکستگی سیل بند را نمایان می کرد. پس از طی مسافتی به محل مورد نظر رسیدیم. تنها کار بود و تلاش و همت.

هر کس در هر لباسی مشغول فعالیت بود، از مدیرکل بحران استان گرفته تا شهردار رفیع که با وجود نگرانی از نابود شدن زیر ساخت های شهرش انتظار تامین هزینه های مالی برای بازسازی رفیع را از مدیریت بحران داشت، از نیرو های انتظامی حافظ امنیت حاضر در منطقه و خودرو ها و نیروهای سپاه قرار گاه خاتم الانبیا که بی وققه فعالیت می کردند.

از مردمانی خسارت دیده که چشم بر روی بی تدبیری مسئولان بسته و پا به پای آنها در ترمیم شکستگی های سیل بند از جان و دل و بدون چشم داشت عرق می ریختند و به تکه نانی و تخم مرغ آبپزی و بیسکوییتی خشک که مردمان نوع دوست شهر ها و موکب های  اطراف هدیه فرستاده بودند، قانع بودند.

ایرانیان صبور در تلاطم سیلاب بی تدبیری مدیران

چقدر مردمان کم توقع، باگذشت و دوست داشتنی داریم ما... هموطنانی از جنس آسمان... ایرانیانی صبور در تلاطم های بی امان سیلاب های بی تدبیری...

لقمه نانی و خرمایی برای آنها کافی بود تا ساعت ها کیسه کیسه خاک را قدم به قدم از روی دست رنج های با زحمت کاشته شده خود به محل شکستگی سیل بند برسانند و پس از هر بار ترمیم، یزله کنان این شادی کوچک را جشن بگیرند.

در میان جمعیت نزدیک شکستگی سیل بند، سیلاوی بخشدار مرکزی هویزه را یافتم، وی در پاسخ به اینکه آیا با ترمیم شکستگی سیل بند خطر ورود سیل به دیگر بخش های شهر رفیع مرتفع می شود؟ گفت: طبق گزارشاتی که به ما رسیده است، طی روز های آینده با احتمال افزایش آب در بالادست اگر سیل بند ترمیم نشود، با شکستگی های دیگری مواجه خواهیم شد که امیدواریم این اتفاق نیفتد.

وی افزود: در حال حاضر حدود ۲۰۰ هکتار از اراضی کشاورزی شهر رفیع خسارت دیده است که اگر جلوی سیلاب گرفته نشود، به زمین های بالا دست کشاورزی سرایت می کند.

سیلاوی وضعیت عمومی شهر را خوب ارزیابی کرد و اظهار کرد: امکانات مورد نیاز از قبیل آب معدنی و غذا توسط ارگان های دولتی، سازمان های خدماتی شهرستان های همجوار، کمک های مردمی و موکب های چذابه و هموطنان مهربان و خونگرم خوزستان تامین می شود.

وی خاطرنشان کرد: ممکن است ناهماهنگی هایی پیش بیاید اما قطعا مغرضانه نیست.

سیلاوی گفت: شب گذشته ۸۰ درصد عملیات انسداد شکستگی سیل بند انحرافی انجام شده بود که به دلیل عرض کم جاده یکی از ماشین آلات راه سازی چپ شده و عملیات متوقف شد ولی امروز با افزایش ماشین آلات کار به سرعت پیش می رود.

ساعت از نیمه های ظهر گذشته بود و ما هنوز در منطقه شاهد فعالیت های بی وقفه  همگان بودیم؛ همراه نیروهای امدادی هلال احمر ظرف های غذا را میان اهالی شهر رفیع پخش کرده و در حالی عزم بازگشت کردیم که کوله باری از همدلی و عشق از ایرانیان صبور و مقاوم با خود به یادگار داشتیم.