مصادره کابینه آینده آمریکا توسط نئوکانها محتمل است
مشکل و ایراد اصلی این است که رئیسجمهوری منتخب آمریکا خاستگاه سیاسی و دیپلماتیک ندارد و از اینرو احتمال مصادره کابینه وی از سوی نئوکانها وجود دارد.
«دیاکو حسینی» پژوهشگر ارشد مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری در تشریح کابینه احتمالی دونالد ترامپ و سیاست خارجی وی در گفتوگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: پرسشی که در مورد سیاست خارجی دونالد ترامپ باید مطرح شود، این است که عوامل دخیل در این حوزه از سیاستهای وی کدام پارامترها هستند؟ به عبارت دیگر چه گزارههایی در این خصوص باید مدنظر قرار گرفته شود. در سطح اول میبایست شخصیت و روانشناسی ترامپ را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. به گونهای که اگر به شخصیت اوباما نگاهی گذرا بیندازیم وی یک رئیس جمهور تحصیلکرده محسوب میشد اما در تشریح و توضیح ترامپ ما از یک سرمایهدار صحبت میکنیم که شخصیت و حتی ادبیات مناسبی از خود نشان نداده است.
وی ادامه داد: در سطح دوم میبایست چینش کابینه وی و نفوذ افراد گوناگون که در پستهای مختلف حضور پیدا میکنند، مدنظر قرار گیرد. به صورتی که سه عنصرکلیدی هر کابینه یعنی وزارت دفاع، وزارت خارجه و شورای امنیت ملی بیشترین تاثیر را میتوانند در سیاستهای یک رئیسجمهور داشته باشند. از این جهت و با توجه به اینکه همچنان کابینه نهایی ترامپ مشخص نشده است، نمیتوانیم بگوییم که کدامیک از وزراء یا اشخاصی که در کابینه وی حضور دارند میتوانند نقش کلیدی و تاثیرگذار روی چهل و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده داشته باشند.
سطح سوم یا به عبارت دیگری پارامتر سوم بحث موازنه داخلی میان کنگره و کاخ سفید است و اینکه باید ببینیم چه وضعیتی در بین این دو ارگان به عنوان قوه مجریه و مقننه صورت میگیرد. اغلب جمهوریخواهانی که در کنگره و سنا حضور دارند از طیف سنتی قلمداد میشوند و اگر ترامپ تصمیم بگیرد با سیاستها و افکار خود برخی از آنها را تحریک کند، احتمال دارد که انشقاق زیادی در این بین به وجود آید.
این تحلیلگر مسائل آمریکا در تشریح چهارمین پارامتر موثر در شکلگیری سیاست خارجی ترامپ و کابینه وی اظهار کرد: محور چهارم که در سطح آخر باید بررسی شود، فشارهای ساختاری است که از محیط خارجی به کاخ سفید وارد میشود. به عبارتی دیگر رئیس جمهوری که دارای تفکر رئالیسم باشد و در سخنان خود بحث نزدیک شدن به روسیه که به نوعی ممکن است احیای قدرت روسها را نمایان کند یا اینکه درخصوص چین راهکارهای خاصی را ارائه میدهد، بدون تردید این سینگال را مخابره میکند که سیاست خارجی وی تا حدودی با سایر روسای جمهور ایالات متحده تفاوت دارد. چراکه ترامپ خاستگاه اقتصادی دارد نه خاستگاه سیاسی و دیپلماتیک.
وی افزود: با توجه به چهار سطحی که در مورد آن صحبت کردیم باید بگوییم که تنها میتوانیم روی شخصیت ترامپ و ادبیات و حرکات او تا حدودی تحلیلهای مقطعی را ارائه کنیم اما اینکه در داخل آمریکا چه موازنهای به وجود میآید کاملاً مشخص نیست. باید توجه داشت که ترامپ پیشینه سیاسی ندارد و این مورد یک حسن و یک ایراد دارد. محاسن این است که ترامپ به صورت باز و خیلی گسترده اقدام به بازی قدرت نخواهد کرد و برای پیشبرد اهداف خود ممکن است مشاورههای زیادی بگیرد. به عبارتی دیگر باید بگوییم مشکل و ایراد اصلی این است که ترامپ خاستگاه سیاسی و دیپلماتیک ندارد و از اینرو احتمال مصادره کابینه وی از سوی نئوکانهای وجود دارد و از این جهت ممکن است ما شاهد کابینهای باشیم که طیفهای مختلف جمهوریخواهان در آن اقدام به یارکشی میکنند. اما باید بدانیم که تا روز اعلام نتایج ممکن بود همه چیز تنها یک شعار باشد ولی پس از پیروز شدن ترامپ دیگر وی به عنوان یک نامزد مطرح نیست بلکه هم اکنون باید سیاستهای خود را به عنوان رئیس دولت ارائه کند.
اینکه ترامپ چه راهکارهایی در مورد خاورمیانه اتخاذ خواهد کرد به نظر میرسد که تاکنون بحث مهمی مطرح نشده است. ممکن است عدهای بگویند ترامپ درخصوص سیاست خارجی خود در مورد غرب آسیا و منطقه نسبت به سایر پروندهها قدری تعجیل خواهد کرد اما به نظر میرسد که چنین تعجلی در کار نیست و حساب شده عمل خواهد کرد. از این نظر باید بگوییم که برای درک سیاستهای ترامپ در خصوص منطقه میبایست قدری تحمل کرد. چراکه روابط کشورها با آمریکای قبل و بعد از ترامپ بسیار متفاوت خواهد بود. به صورتی که ارتباط روسیه زمان اوباما و حتی ترکیه و سایر کشورهای منطقه با آمریکای زمان ترامپ بسیار متفاوت خواهد بود.
حسینی در پایان خاطرنشان کرد: به نظر میرسد اولویت ترامپ در حالت فعلی در منطقه غرب آسیا مبارزه با داعش باشد و پرونده ایران و سایر کشورها مانند سوریه، عراق و حتی عربستان و ترکیه در سطوح بعدی قرار میگیرد. اما آنچه که در نحوه مقابله کابینه ترامپ با داعش مشخص است این خواهد بود که رفتار وی در این پرونده متاثر از نحوه سیاست کشورهای منطقه در برابر آمریکا خواهد بود. یعنی سیاستهای کشورهایی مانند عربستان، ایران، ترکیه، سوریه، عراق و حتی روسیه در نحوه مبارزه ترامپ با داعش تاثیرگذار خواهد بود.