در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
آغاز بازیگری کشورهای تحریمی در بازار انرژی جهان/ طعنه نفتکش‌های ایرانی به هیمنه ایالات متحده
اگر به جایگزین‌های نفت ایران و ونزوئلا در بازار توجه کنیم این تئوری در اذهان تداعی می‌شود که تمام داستان تحریم‌های مربوط به اختلافات سیاسی ایالات متحده با این دو کشور در واقع یک بازی سیاسی برای خارج کردن آنها از بازار و تصاحب سهم این دو تولید کننده اوپک در بازار بوده است.
به گزارش ایلنا، پنج کشتی به نامهای «فورچون»، «فارست»، «فاکسون»، «پتونیا» و «کلاول» حامل سوخت ایران، ماه مارس در بندرعباس بارگیری کرده و راهی ونزوئلا شدند. حجم محموله پنج نفتکش ۱.۵۳ میلیون بشکه فراورده نفتی یعنی معادل ۱۸۲ میلیون لیتر است که ارزش محموله حدود ۵۰ میلیون دلار بدون احتساب هزینه حمل برآورد می‌شود.
در پی این اقدام ایران جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا در پیامی توییتری ارسال محموله نفتی ایران به ونزوئلا را خطری برای واشنگتن و تمام کشورهای منطقه آمریکایی جنوبی توصیف کرد و بدنبال آن چهار ناو جنگی نیروی دریایی آمریکا به همراه هواپیمای «پی ۸ پوسایدون» از اسکادران VP-26 را به منطقه کارائیب اعزام شد، تهدید و واکنش‌های مقامات امریکایی به تجارت قانونی ایران با عکس‌العمل‌هایی نیز از سوی مقامات ایران مواجه بود از جمله اینکه محمد جواد ظریف، در نامهای به دبیرکل سازمان ملل متحد نسبت به اقدام آمریکا در "ایجاد مزاحمت در انتقال سوخت ایران به ونزوئلا" هشدار داد، وزیر خارجه کشورمان در این نامه تهدیدهای آمریکا را "خطرناک، تحریک آمیز و دزدی دریایی" توصیف کرده و آن را خطری بزرگ برای صلح و امنیت بین المللی دانسته است.
سعید ساویز در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، با اشاره به اهمیت استراتژیک ارسال محموله به کشورهای تحت تحریم امریکا اظهار داشت: ارسال محموله‌های بنزین به ونزوئلا و همچنین ارسال نفت خام به چین اگر چه از نظر سیاسی اقدام مهمی به حساب می‌آید اما تاثیر چندانی در قیمت و شرایط بازار ندارد.
چالش سیاسی مقام عالی واشنگتن با نفتکش‌های تجاری
وی افزود: با توجه به تحریم‌های یکسویه آمریکا و همچنین قوانین تجارت آزاد بین‌المللی باید گفت که اقدام ایران بجا بود، اگر چه در شرایط بحران اقتصادی حاضر، چندان گره‌گشای وضعیت کشور نیست، اما دولت امریکا را در چالش دشواری از نظر سیاسی قرار داد. زیرا اگر اقدام به توقیف نفتکش‌های ایران می‌کرد، اجازه برای اقدام متقابل برای ایران و ونزوئلا را فراهم کرده و مرتکب یک تخلف بین‌المللی می‌شد و حالا که به نظر می‌رسد کشتی‌ها بدون مزاحم به ونزوئلا نزدیک می‌شوند، در واقع چندان با فشار رسانه‌ای و توئیتری ترامپ همخوانی ندارد. با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا این قبیل رجزخوانی‌ها و اقدامات توخالی تنها او را بی‌اعتبار می‌کند و کارکرد دیگری ندارد.
این کارشناس حوزه انرژی در ادامه گفت: ایران و ونزوئلا از اصلی‌ترین موسسان اوپک هستند و به نظر من حذف آنها و بی‌تفاوتی سایر اعضاء اوپک تنها به بی‌اعتباری خود اوپک انجامید چراکه انتظار می‌رفت طبق اساسنامه اوپک از حقوق همه تولیدکنندگان نفت در بازار حمایت شود.
اقدامات نظامی یکسویه در دنیای اینترنت؟
وی تاکید کرد: در واقع دنیای امروز دیگر جایی برای اقدامات اینگونه و گردن‌کشی‌های قدرت‌های بزرگ وجود ندارد، دنیایی که پایه‌های آن اینترنت و فضای مجازی است، اقدامات سیاسی- نظامی یک سویه با این سبک و سیاق چندان وجهه مقبولی در جهان ندارد.
صادرات بنزین نشانه‌های خوب برای ایران-ونزوئلا
ساویز تاکید کرد: صادرات بنزین از سوی ایران در درجه اول نشان‌دهنده بهبود وضعیت زیرساخت‌های صنعت نفت ایران خصوصا در صنعت پالایشگاهی در سال‌های اخیر است زیرا همگان به خاطر دارند که در دور پیشین تحریم‌ها استفاده از بنزین پتروشیمی‌ها چه آثار مخربی روی محیط زیست ایران گذاشت از سوی دیگر اینکه زیر فشار شدید تحریم‌های آمریکا، ایران و ونزوئلا راهی برای بر طرف کردن نیازهای خود یافتند، نشانه خوبی برای این دو کشور است.
طعنه نفتکش‌ها به هیمنه ایالات متحده
وی گفت: انتظار نمی‌رود صادرات با این سبک و سیاق تاثیر اقتصادی خاصی بر بازار بگذارد، اما قطعا تاثیر روانی خواهد داشت و البته باعث می‌شود دولت ترامپ تصمیمات بعدی را با احتیاط بیشتری اتخاذ کند، زیرا اقدام ایران با این شکل در واقع طعنه‌ای به هیمنه آمریکا در جهان است و اگر چه تغییر بزرگی ایجاد نکرد اما خود این ایستادگی در مقابل خواسته‌های دولت ترامپ خود می‌تواند بدعتی برای تولیدکنندگان نفت باشد.
جولان نفتکش‌های ایران در کارائیب فتح باب جدید در تجارت کشورهای تحریمی
این کارشناس حوزه نفت خاطرنشان کرد: ممکن است این اقدام یک فتح باب نه تنها برای ایران بلکه برای تمام کشورهای تولیدکننده نفت باشد، البته ممکن است به همین‌جا ختم شود و ادامه‌دار نشود، این چیزی است که باید آینده آن را مشخص کند. فراموش نکنیم اوپک که سال‌ها قانون‌گذاری بر نفت را بر عهده دارد از یک فکر شجاعانه شکل گرفت.
فقط یک بازی سیاسی برای تصاحب سهم بازار ایران
وی ادامه داد: اگر به جایگزین‌های نفت ایران و ونزوئلا در بازار توجه کنیم این تئوری در اذهان تداعی می‌شود که تمام داستان تحریم‌های مربوط به اختلافات سیاسی ایالات متحده با این دو کشور در واقع یک بازی سیاسی برای خارج کردن آنها از بازار و تصاحب سهم این دو تولید کننده اوپک در بازار بوده است، حداقل برای ایران به روشنی عمده سهم بازار ایران، بین سه کشور عربستان، آمریکا و روسیه تقسیم شده است.
ساویز در ادامه درباره اینکه به لحاظ قوانین بین‌الملل آیا امریکا حق توقیف و یا ایجاد مانع برای یک کشتی تجاری را دارد یا خیر؟ گفت: به لحاظ قوانین تجارت جهانی، پس از برجام هیچ کشوری حق ممانعت از محموله قانونی ایران به ونزوئلا و یا دیگر کشورهای تحت تحریم را که با پرچم ایران حمل می‌شود، ندارد.
