سرنوشت چاه‌های نفت در روزهای کاهش تولید اجباری

زانا احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا درباره کاهش تولید اجباری نفت در جهان و آسیب به چاه‌ها اظهار داشت: به لحاظ فنی با افت مداوم فشار مخزن، دبی تولید چاه رفته رفته کم شده تا جایی که به مرزی می‌رسد که فشار هیدرواستاتیک نفت موجود در چاه بر فشار مخزن غالب شده و این موضوع موجب کاهش شدید تولید نفت از چاه می‌شود و در گام‌های بعدی باید جهت بهبود تولید از روش‌های EOR/IOR استفاده کرد، پس افت فشار یکی از مهمترین عوامل کاهش تولید است.

وی افزود: به طور کلی این موضوع به بسیاری از شرایط فنی و خصوصیات مخزنی چاه بستگی دارد مثلاً در برخی از چاه‌هایی که تازه تولید از آنها شروع شده، بستن چاه‌ها در کوتاه‌مدت و نه بلندمدت موجب احیای فشار و حتی بهبود تولید از آن می‌شود، اما در برخی دیگر از میادین بخصوص در بخش دریایی که مدت زیادی از تولید آنها گذشته است و از طریق پمپ‌های دورن چاهی تولید انجام می‌شود با بستن چاه و خرابی و سوختن پمپ نه تنها تولید قبلی باز نمی‌گردد بلکه هزینه‌های بسیاری باید صرف شود تا تولید از چاه به روال قبل برگردد.

این کارشناس حوزه نفت تاکید کرد: بنابراین موضوع تحریم و بستن چاه‌ها موجب می‌شود، برخی از تأسیسات از مدار خارج شده و بخش مهمی از چاه‌ها بسته شوند، کاهش تولید، بستن چاه‌ها و تأسیسات فرآورشی نفت و گاز در درازمدت پیامدهای فنی و آسیب‌های خاص خود را برای میادین تولیدی دارد.

وی با اشاره به راهکارهای جلوگیری از صدمه بیشتر به مخزن و چاه به دلیل بستن در شرایط رکود بازار جهانی نفت گفت: برای غلبه بر این آسیب‌ها و به خصوص در شرایطی که مدت توقف تولید را نمی‌توان پیش‌بینی کرد، شرکت‌های تولیدکننده یک طرح جامع و هماهنگ با در نظر گرفتن تمام عوامل اجرایی و عملیاتی داشته باشند. مهمترین کار، نگهداشت توان تولید با برنامه‌ریزی و اقدام همزمان در بخش چاه‌ها، تاسیسات سطح‌الارضی، و خطوط لوله است.

احمدی تاکید کرد: باید تمهیداتی در نظر گرفت که تأسیسات و چاه‌ها برای از سرگیری تولید در کوتاه‌مدت برنامه‌ریزی شوند و در عین حال به تناوب در مدار عملیات تولید قرار گیرند. موضوع تزریق گاز، حفاری بین‌چاهی، بازسازی و ایمن‌سازی تاسیسات و خطوط لوله از جمله مهمترین فعالیت‌های این دوران است.