دوراهی بودجه ۹۹؛ توسعه میادین یا بازسازی تاسیسات فرسوده

سعید ساویز در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره رقم تخصیص 3 هزار میلیارد دلاری در بودجه 99 برای توسعه میادین نفت و گاز اظهار داشت: برای توسعه هر میدان هیدروکربوری و نفتی و گازی که در کشور که ممکن است بعد از 50 سال، 20 سال و یا 6 ماه به درآمد برسند رقمی متفاوت در نظر گرفته می‌شود، رقم بودجه برای میادینی که ارزش دارد یا کمتر ارزشمند است، میادین استراتژیک و یا میادینی که از نظر سیاسی ارزش دارد، رقم بودجه متفاوت است، مثلا وقتی می‌خواهیم صنایع گاز بر را توسعه دهیم توسعه میادین گازی و زمانی که نفت گران می‌شود قطعا توسعه میادین نفتی در اولویت قرار می‌گیرد که هر کدام بودجه متفاوتی نیاز دارند و استراتژی و داستان جداگانه‌ای دارند.

وی افزود: وقتی می‌گوییم این میزان بودجه در نظر گرفته شده، سوال این است که آیا می‌توانیم نفت را بفروشیم؟ اگر نفت فروخته نشود آیا می‌توان صنایع پایین دست وابسته به نفت را که می‌تواند آن را تبدیل به محصول کند آنقدر توسعه دهیم که بتواند عدم فروش نفت را جبران کند؟ آیا می‌توانیم گاز را توسعه دهیم که به صورت ال.ان.جی صادر کنیم با توجه به اینکه از 2020 سیستم بانکرینگ در دریا هم باید ال.ان.جی سوز شوند؟ ما دارنده بیشترین گاز در جهان هستیم و ال.ان.جی نداریم و اگر وضعیت به همین منوال پیش برود شاید مجبور شویم ال.ان.جی وارد کنیم 

این کارشناس حوزه انرژی تصریح کرد: اگر هدف وزارت نفت این باشد که به تولید 4 میلیون، یا 8 و یا 10 میلیون بشکه برسد بودجه متفاوت است اما در هر حال بهتر است به جای اینکه بودجه میادین را مشخص کند سعی کند میادین را به صورت مشارکتی توسعه دهد که خودش پول کمتری بگذارد و پیمانکار میادین را توسعه دهد که نتیجه هم بهتر می‌شود و در مقابل خود تاسیسات فرسوده را بازسازی کند.

وی یادآور شد: در حال حاضر وزارت نفت برای اینکه بتواند تاسیسات فرسوده را بهسازی کند و همچنین مدل‌هایی از ازدیاد برداشت را برای جبران افت فشار اجرا کند ،کلی پول نیاز دارد، ما دقیقا در لب مرز هستیم، اگر به نگهداشت تولید و نوسازی تاسیسات فکر نکنیم حوادث بزرگی را شاهد خواهیم بود.

ساویز تاکید کرد: بهتر است وزارت نفت میادین جدید را در اختیار شرکت‌های خصوصی قرار دهد و اگر سرمایه‌ای دارد به سمت نوسازی ادواتی که از عمر مفید استفاده‌شان گذشته، هدایت کند.