آیا «نام‌آوران» شرکت‌های خارجی را ترغیب به سرشاخ شدن با آمریکا می‌کند؟
یک کارشناس حوزه انرژی گفت: شرایط تحریم، سرمایه گذاری در کشورهای ناامن مثل آفریقا و یا تولید از دریای شمال که هزینه‌های آن بالاست، هیچیک مانع نخواهند بود در صورتی که برای پیمانکار و سرمایه گذار صرفه اقتصادی داشته باشد، ریسک سرشاخ شدن با امریکا را نیز می‌پذیرد.
سعید ساویز در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره تاثیر اعلام کشف نفتی در مجامع بین‌الملل از جمله بازارهای منطقه‌ای نفت اظهار داشت: این کشف جدید بیشتر خوراک داخلی دارد زیرا فرض کنیم غیر از میدان نام آوران 10 میدان بزرگ دیگر هم کشف شود که ایران می‌تواند برای توسعه میادین در درازمدت برنامه‌ریزی کند، اما اگر شرایط کشور عادی بود کشف این میادین و این پیام که نفت در کشور ما به اندازه کافی وجود دارد، شرکت‌های بین المللی را برای ورود به پروژه‌ها ترغیب می‌کرد.
وی افزود: در شرایط نرمال هر قدر نفت ما بیشتر باشد شرکت‌های خارجی به کشور ما به چشم یک بازار کار بلندمدت نگاه می‌کنند، یعنی می‌توانیم در معادله برد-برد هر دو سود ببریم اما وقتی تحریم هستیم و نمی‌توانیم سرمایه گذاری خارجی جذب کنیم فعلا شاید این پیام به شرکت‌های داخلی داده می‌شود که عرصه جدیدی برای فعالت شما بوجود آمده است.
این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: در واقع کشوری که نفت بیشتری دارد بازار بهتر و طولانی‌تری هم برای فعالیت شرکت‌های خارجی و داخلی دارد.
وی در ادامه یادآور شد: واقعیت این است که سیاست خارجی روی سیاست‌های نفت و گاز بسیار موثر است اینکه ما این ثروت عظیم را داریم بسیار خوب است اما این مسئله که دنیا با ما کار کند یا خیر، به تحریم‌ها مربوط است. هدف شرکت‌ها از مشارکت در پروژه سودآوری است. شرایط تحریم، سرمایه گذاری در کشورهای ناامن مثل آفریقا و یا تولید از دریای شمال که هزینه‌های آن بالاست، هیچیک مانع نخواهند بود در صورتی که برای پیمانکار و سرمایه گذار صرفه اقتصادی داشته باشد، ریسک سرشاخ شدن با امریکا را نیز می‌پذیرد.
ساویز درباره تاثیر اعلام کشف بزرگ نفتی در ایران بر عرضه سهام آرامکو نیز گفت: عرضه سهام آرامکو بیشتر ژست بن سلمان است تا بگوید از زیر سیطره دولتی بودن خارج می‌شوم. یک نکته بسیار مهم در مورد این عرضه وجود دارد که در داستان ملی شدن صنعت نفت هم شاهد آن بودیم، وقتی مصدق با انگلیسی‌ها جنگید، آنها گفتند ما ملی شدن و 50 – 50 را می‌پذیریم اما مصدق کوتاه نیامد، زیرا داستان اصلی کنترل صنایع نفت و گاز بود که به دست چه کسی بیفتد. انگلیسی‌ها می‌گفتند ما ملی کردن را می‌پذیریم اما می‌خواستند کنترل را در دست داشته باشند حال آرامکو قرار است خصوصی شود اما آیا کنترل اداره میادین، انرژی و ثروت عظیم آرامکو هم از زیر سلطه خاندان سعودی خارج می‌شود؟
وی خاطرنشان کرد: اگر کنترل نفت از دست خاندان سعوی خارج شود پس خصوصی سازی آرامکو انقلاب و تغییر جدیدی است اما اگر خارج نشود فرقی نمی‌کند. در واقع عرضه سهام آرامکو یک سروصدای رسانه‌ای است که کشف نفت در ایران ارتباط چندانی به آن پیدا نمی‌کند.
