نمی‌خواهیم از ساختمان آلومینیوم هم دست و پای سوخته خارج کنند/ هراس شهرداری از تحویل نامه اخطار به بنیاد مستضعفان
شما هنوز به دنیا نیومده بودی؛ اگر کسی قرار بود نامه‌ای به مقصد این منطقه ارسال کنه آدرسو اینطوری می نوشت" ایران،تهران، ساختمان آلومینیوم" هویت جمهوری به همین ساختون بود الان از اصل افتاده؛ مثل خیلی چیزای دیگه."
ایلنا، یاسمن خالقیان: یازده روز از حادثه می گذرد. خیابان مثل همیشه پر رفت و آمد است و به فاصله چند متری بنرهایی برای تسلیت به خانواده آتش نشان ها و اظهار همدردی با کسبه ساختمان پلاسکونصب شده است. پیدا کردن ساختمانی که همه آن را می شناسند سخت نیست. 13 طبقه که با سرمایه حبیب الله القانیان، مالک اصلی ساختمان پلاسکو ساخته شد. ساختمان آلومینیوم که در دهه 40 با دو آسانسور شروع به فعالیت کرد و پس از انقلاب همچون پلاسکو توسط بنیاد مستضعفان که مهم‌ترین هدف آن "کمک به فقرا و نیازمندان است" مصادره شد.
کسبه نگران آلومینیوم
"از اون روز که پلاسکو آتیش گرفت آروم و قرار نداریم؛ تا حالا هر کاری هم انجام شده با هزینه کسبه این ساختمون بوده نه مالک اصلی؛ حالا قراره یه جلسه ای داشته باشیم؛ اگر به خواسته هامون عمل نکنن تحصن می کنیم. تو همین خیابون جلوی همین ساختمون که سالهاست داریم توش زحمت می کشیم." حاج محمد، تعمیرگاه ساعت دارد و به تاج گلی که برای آتش نشان ها در ورودی ساختمان گذاشته اند زل زده است. صحبت که به کسبه پلاسکو می رسد، آه می کشد:" روزای سختی رو می گذرونن. همه زندگیشون جلوی چشماشون دود شد و رفت هوا، بدتر از اون جون جوونای آتش نشان که رفت زیر آتیش، بیچاره خانواده هاشون." بیست سال است که در این ساختمان کار می کند و صاحب سرقفلی واحد خود است و به همین خاطر هزینه ای را ماهیانه به بنیاد مستضعفان پرداخت می کند.
"شما هنوز به دنیا نیومده بودی؛اگر کسی قرار بود نامه ای به مقصد این منطقه ارسال کنه آدرسو اینطوری می نوشت" ایران،تهران، ساختمان آلومینیوم" هویت جمهوری به همین ساختون بود الان از اصل افتاده؛ مثل خیلی چیزای دیگه."
کمی آن طرف تر مردی جارو برقی به دست و عصبانی است و هزینه ای بیشتر از قیمت جاروبرقی را برای تعمیر پرداخت کرده است، صاحب مغازه کلافه است و پشت سر هم این جمله را تکرار می کند" قیمت قطعات بالاست من که اینو گفته بودم." حاج محمد می گوید:" یکی از کارگراش چند سال پیش تو آسانسور جونشو از دست داد، البته قبل از آتیش سوزی ساختمون بود."
آتش سوزی در مهر ماه سال گذشته اتفاق افتاد، در طبقه چهارم و شعله‌های آتش علاوه بر اینکه به طبقه بالا سرایت کرد در حال گسترش به دیگر واحدهای تجاری بود که با تلاش نیروی آتش‌نشانی، مهار شد. بعد ها اعلام شد که چون این حادثه در روز جمعه اتفاق افتاد مورد مصدوم و فوتی نداشته است؛ حادثه ای که شاید اگر بیشتر به آن توجه می شد امروز کشور شاهد بحران پلاسکو نبود.
"اگر انتظار داریم که آتش نشانی بهمون کمک کنه باید شرایط رو برای این کار فراهم کنیم، این ساختون پله اضطراری نداره، از در پارکینگ هیچ کامیونی رد نمیشه، ماشین آتش نشانی چطور باید وارد ساختون بشه؟" مرد در طبقه سوم که بورس تعمیرات ساعت است کار می‌کند، گران ترین سرقفلی ساختمان مربوط به این طبقه است، سرقفلی هایی که از 150 میلیون تومان تا 170 میلیون قیمت دارند و دارندگان آن ماهیانه از 50 هزار تومان تا 100 هزار تومان به بنیاد مستضعفان پرداخت می کنند.
"چرا ارزش سرقفلی این واحدها با پلاسکو فاصله قیمتی دارد؟" ، "چون اونجا بورس پوشاک بود، اینجا بیشتر واحدها تعمیراتی هستن و برای همین قیمت سرقفلی ها اینه؛ البته یه کم بری جلوتر سرقفلی های علاالدین با اون همه ناامنی قابل مقایسه با اینجا که هیچ قابل مقایسه با پلاسکو هم نیست، سر به فلک می کشه."
ساختمان آلومینیوم به خاطر پلاسکو سر زبان افتاد
محمد طحان پور از سال 73 در این ساختمان مستقر است و رئیس اتحادیه لوازم خانگی کشور است، همه او را به شخص معتمد آلومینیوم می شناسند:"ساختمان آلومینیوم به خاطر پلاسکو سر زبان افتاد حادثه ای که صنف پوشاک و واحدهای پیداهن دوز را تحت تاثیر قرار داد؛ اما سیستم مستاجرین آلومینیوم با پلاسکو فرق می کنه، در این ساختمون شرکت های تعمیراتی فعالیت می کنن؛ اما این ساختمون با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنه، به ظاهرش نگاه کنید، برازنده نظام نیست که در خیابون جمهوری اسلامی آن ساختمونی با این ظاهر باشه؛ متاسفانه مسئولین در لایه های پایین تر چون خودشون را رئیس می دونن نمی تونن کارهای درست انجام بدن. در جلسه ای با معاون آقای سعیدی کیا که ریاست بنیاد را برعهده داره این مساله کاملا بر ما مشهود شد."
او تاکید می کند که مستاجرها حدود 13 میلیارد تومان ساختمان را بیمه کرده اند؛ اما این فایده ای ندارد و قانون مالک در این ساختمان رعایت نشده است.
طبق گفته ساکنین هر کاری که در این ساختمان انجام شده است با هزینه های خود مستاجرین بوده یعنی بنیاد رسما هیچ کاری در این ساختمان نکرده است.
در دهه 40 به پله فرار نیازی نبود
600 واحد در ساختمان فعالیت می کنند، کارشناس بنیاد هر سه سال ارزش افزوده ای را به کرایه ای که توسط صاحبین سرقفلی پرداخت می شود، اضافه می کند.
طحان پور یکی از مشکلات صاحبان سرقفلی را ارزش افزوده تعیین شده عنوان می کند:" بنیاد کارشناس می‌فرسته و کارشناس رقم بالایی درنظر می گیره و بر مبنای اون اجاره تعیین می کنه این کارشناسی کاذب هست. با توجه به اینکه کسب و کار خوب نیست و اکثرا در این طبقات کارهای تعمیرگاهی می کنن بیمه برای اونها به صرفه نیست، مهم‌ترین مشکل هم نبود پله اضطراری در این ساختمونه خب اون موقع نیازی به پله اضطراری نبود اما الان هست."
بنیاد باید پلاسکو را می دید و جلسه برگزار می کرد؟
طبق گفته کسبه آلومینیوم درست بعد از حادثه پلاسکو بنیاد جلساتی را برای رفع مشکلات ساکنین این ساختمان برگزار کرده است. یکی از کسبه در این مورد می گوید:" بنیاد باید این اتفاق را می دید و جلسه برگزار می کرد؟ باید این همه آتش نشان در آتش می سوختن تا به فکر بیفتن؟ قبلا اگر از بنیاد خواسته داشتیم، اونها این مساله رو مطرح می کردن که چرا خواسته ساکنین به بنیاد ارجاع داده میشه؟ساکنین باید خودشون این کارها را انجام بدن؛ اما الان حرف از جلسه ونشست با ساکنین می زنن."
اخطار شهرداری به طبقه دوازدهم نمی رسد
ساختمان آلومینیوم پایان کار ندارد و کار اداری و تجاری آن مورد تایید شهرداری نیست؛ یعنی شهرداری اعلام می کند که این ساختمان مسکونی است و در زمینه ایمنی مشکلاتی دارد.
یکی از کسبه می گوید:" شهرداری نمی تونه این ساختمون رو ببنده، چرا که طرف مقابل اون بنیاد مستضعفانه و بسیار قوی تر از شهرداریه. باید امنیت رو بالا برد ایمن سازی باید پیاده بشه، این ساختمون با زلزله ترک هم بر نمی داره؛ شهرداری نامه را مستقیم به بنیاد نمی ده، از بنیاد می ترسه؛ مامور شهرداری نامه های اخطار رو به شورای ساختمان میدن در صورتی که این ربطی به شورا نداره. برای همین شورا این نامه رو قبول نمی کنه و مامور هم نامه رو می‌ندازه تو ساختمون و می ره؛ یعنی نامه شهرداری به طبقه دوازدهم که دفتر بنیاد باشه هم نمی‌رسه."
کسبه ساختمان آلومینیوم نمی خواهند که از این ساختمان هم دست و پای سوخته خارج شود، در گفت وگو با آنها این نکته را بارها تکرار می کنند که "آنها با بنیاد مستضعفان دور یک میز هستند و امیدوارند که بنیاد این قضیه را به خوبی درک کند؛ چراکه بخش اعظمی از زندگی آنها در این ساختمان می گذرد."
