اتاق بازرگانی ، اتاق خصوصی اشخاص نیست

مرجان آقاجان زاده هوشیار در یادداشتی به مشکلات بخش خصوصی و اتاق بازرگانی پرداخته که متن آن را در زیر می‌خوانید:

بانگاهی به جوامع پیشرفته اقتصادی به خوبی می‌توان دریافت که آنچه موجب رشد و تعالی اقتصاد یک مملکت می شود صرفه نظر از تلاش صحیح و علم و پژوهش ، عدم اختلاط فرصت طلبی با فرصت شناسی است.

متاسفانه در شرایط کنونی در بخش خصوصی بدلایل عدیده اکثرا" تنها به رشد و ارتقا شخصی خود می اندیشند که البته این در وضعیت صاحب کسب و کار بودن نه تنها ناپسند نیست بلکه بسیار عقلانی و درست است ولی در بحث کلان این به ضرر جامعه خواهد بود و نتیجه این می شود که امروز پس از گذشت سالها رغبتی برای حضور و تغییر وضعیت از طرف صاحبان کسب و کار واقعی مشاهده نمی شود و همچنین اعتماد بخش خصوصی به نمایندگانشان آنچنان سست شده است که در جلسات و محافل همگی اذعان دارند که هرکس برای خودش تلاش می کند و حتی نمایندگان بخش خصوصی هم به فکر فعالین اقتصادی نیستند. باید کاندیداهای بالقوه که سپس به نمایندگان بخش خصوص در اتاقهای بازرگانی تبدیل خواهند شد به خاطر داشته باشند که اتاق بازرگانی اتاق خصوصی اشخاص نیست .

آنچه که از گذشته اتاقها به چشم می خورد در کمتر مواردی دیده شده که از نمایندگان صدایی مبنی بر حمایت از بخش خصوصی شنیده شده باشد . اتاق های بازرگانی تنها جایگاهی است که فعالین اقتصادی می توانند حضور فعال داشته باشند و اگر قرار باشد که نمایندگان سکوت اختیار کنند و جهت منافع شخصی هم راستا  با تصمیمات اتخاذ شده دولتی که به ضرر بخش خصوصی باشد هیچ اقدامی ننمایند پس وجود وعدم وجود اتاق های بازرگانی هیچ تفاوتی نخواهد داشت.

نمایندگان اتاقها، همچنین باید دارای علم و تجربه کافی باشند تا بتوانند در مسائل گوناگون اقتصادی اظهارنظر نموده و بعبارتی حرفی برای گفتن داشته باشند . استفاده از کلمات و جملات کلیشه ای وشعاری در زمان انتخابات برای همه اقشار مردم بویژه فعالان اقتصادی که به طور جدی و واقعی مشکلات را لمس می کنند. کارساز نیست ، در این موقعیت زمانی سخن گفتن از صادرات و واردات و حمل و نقل و کشاورزی و صنعت کافی نیست برای اینکه دیدگاهای کاندیداها بخوبی مشخص شود. آنچه مهم است رزومه گذشته نمایندگان ادوار گذشته اتاقهاست که متاسفانه هیچ کجا  نه اعلام می شود و نه اصلا" مطالبه ای وجود دارد تا زمانی که افراد یک جامعه فرهنگ مطالبه گری را آموزش نبینند هیچ تشکل و سازمانی و حتی هیچ دولتی یاد نخواهد گرفت که وقتی مسئولیتی می پذیرد باید پاسخگو باشد .

اشغال کرسی های اتاقهای بازرگانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند لذا کاندیداها باید متوجه مسئولیت خطیر خود باشند که زمان پاسخگویی بسیار نزدیک خواهد بود.