در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
نفت در سال ۱۴۰۲؛ از چالش صادرات تا درآمد ۱.۵ میلیارد دلاری
یک نماینده سابق مجلس ابراز امیدواری کرد که در سال جاری قفل تعاملات با جهانی و حضور صنعت نفت کشور در بازارهای جهانی باز شود.
علی بختیار در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره چشم انداز صنعت نفت در سال جاری اظهار داشت: ابتدا باید بدانیم صنعت نفت با چه چالش‌هایی مواجه است. مهمترین چالش صنعت نفت عدم دستیابی به بازارهای جهانی به دلیل تحریم‌های همه‌جانبه است ما امروز به بازار جهانی متصل نیستیم هرچند صادرات نفت را انجام می‌دهیم و در بازار حضور داریم اما درواقع امکان صادرات به شکلی که بعد از برجام به بازارهای جهانی را داشته ایم؛ از دست داده ایم.
وی افزود: نکته دیگر در حوزه دیپلماسی انرژی نیاز داریم که به طور جدی‌تر در اوپک و اوپک پلاس تاثیرگذار باشیم و در واقع در تعاملات بین کشورها در حوزه انرژی اقدامات موثری داشته باشیم خصوصا در رابطه با تجارت گاز باید موثرتر باشیم، اکنون دوستی ایران و عربستان و اقداماتی که در رابطه با آشتی دو کشور منطقه انجام شد؛ می‌تواند فرصت خوبی را برای ایران فراهم کند تا اقدامات موثرتری در حوزه صنعت نفت انجام شود.
نماینده سابق مجلس گفت: در حوزه داخلی هم با چالش‌هایی مواجه هستیم از قبیل نبود شرکتهای E&P که بتوانند در حوزه اکتشاف تا تولید مثل شرکتهای بین المللی کار کنند و برخی کالاهایی که صنعت نفت برای تامین آنها با مشکل مواجه است و در زمینه مته حفاری، شیر کنترلی و تجهیزات نفتی کار شده اما در بسیاری تجهیرات مشکل داریم و باید در حوزه دانش و فناوری اقدامات اساسی تری انجام شود.
وی ادامه داد: یکی از مهمترین مسائل افزایش ضریب بازیافت است که چند سال است برنامه ریزی شده اما ما همچنان نتوانستیم به برنامه یک درصد افزایش دست یابیم اگر یک درصد افزایش ضریب برداشت داشته باشیم با قیمت نفت 100 دلار حدود 1.5 میلیارد دلار افزایش ثروت خواهیم داشت و این رقم قابل توجه و دست یافتنی است، اگر برنامه‌ها را با جدیت بیشتری دنبال کنیم، افزیش ضریب برداشت در شرایطی که همچنان با تحریم مواجهیم به صنعت نفت کمک می‌کند و از این تحریم ثروت خلق خواهد کرد.
بختیار تاکید کرد: امیدواریم که با این قفل مسائل منطقه‌ای که باز شده قفل تعاملات با جهانی و حضور صنعت نفت کشور در بازارهای جهانی هم باز شود و سال جاری برای صنعت نفت سال خوبی باشد.
وی یادآور شد: زمانی می‌توانیم دیپلماسی فعال داشته باشیم که میزان تولید و صادرات و تجارت و ترانزیت افزایش یابد و در این صورت می‌توانیم دست برتر را در دیپلماسی انرژی داشته باشیم.
