در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
عدم فروش نفت؛ گاز را به چالش می‌کشاند/ واردکننده می‌شویم
کارشناس حوزه انرژی گفت: اگر مسائل‌مان با دنیا حل نشود و نتوانیم نفت را بفروشیم، پولی نداریم که گاز را وارد کنیم، بعبارت دیگر صرف اینکه بخواهیم واردات هم داشته باشیم این امکان را نداریم چون درآمد نفتی نداریم.
مرتضی بهروزی‌فر در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره حل مشکل تامین گاز کشور اظهار داشت: مشکل گاز کشور ما مربوط به یک روز و دو روز و یا شش ماه نبوده، از سال 58 و زمان اشغال سفارت امریکا که تحت تحریم قرار گرفتیم روز به روز مشکلات بیشتر شد و در دوره ترامپ به حداکثر خودش رسید. برجام یک فرصت برای تنفس داد اما نتوانستیم از آن استفاده کنیم و اکنون هم در دو بخش عرضه و تقاضا دچار مشکل اساسی هستیم. در بخش عرضه تحریم هستیم و نتوانستیم دانش فنی و تکنولوژی و تامین مالی داشته باشیم، نتوانستیم متناسب با عنوان دومین دارنده ذخایر گاز جهان حجم تولید را بالا ببریم، سومین تولیدکننده گاز جهانیم ولی در مقایسه با کشورهای اول و دوم اختلاف فوق‌العاده فاحشی بین تولید ما و روسیه و امریکا وجود دارد، از سوی دیگر باتوجه به شرایطی که داشتیم در حوزه مصرف نیز برنامه‌ریزی مناسبی نداشته‌ایم و دنبال این بودیم که صنایع انرژی‌بر را در کشور توسعه دهیم اما همزمان با توسعه صنایع و افزایش مصرف در بخش خانگی دنبال بهینه‌سازی مصرف نبودیم و متاسفانه نتوانستیم مصرف را مدیریت کنیم و دچار چالش شدیم.
وی درباره اینکه آیا برای کشوری با ذخایر عظیم نفت و گاز زیبنده است که اعلام کند زمستان را بدون چالش و قطعی گاز سپری کردیم، توضیح داد: امسال از این لحاظ که گاز بخش خانگی در زمستان قطع نشد یک موفقیت است. اما واقعیت اینکه کشوری که دومین دارنده ذخایر گاز است و باید حضور قابل توجهی دربازارهای گازی می‌داشت برای مصرف داخل دچار مشکل است.
این کارشناس حوزه انرژی تصریح کرد: اکنون کشور نیاز به برنامه‌ریزی در حوزه افزایش تولید، بهینه‌سازی مصرف و اجرای پروژه‌های ذخیره‌سازی زیرزمینی دارد تا در پیک مصرف مشکل را حل کند، ما باید این مشکلات را حل کنیم و وقت زیادی هم نداریم زیرا زمستان سال بعد حتما سخت‌تر از امسال خواهد بود، ضمن اینکه پیش‌بینی می‌شود تابستان آینده یکی از سخت‌ترین تابستان هایی خواهد بود که تاکنون رکورد آن ثبت شده بنابراین علاوه بر گاز مشکل برق هم خواهیم داشت.
وی تاکید کرد: باتوجه به شرایط فعلی کشور که تحت تحریم هستیم و مشکل داریم تنها راه و اولین قدم حل مشکل برجام و بعد تعامل با دنیا است، باید بتوانیم سایه تحریم را از اقتصاد کشور حذف کنیم و تا این مشکلات رفع نشود اتفاق قابل ملاحظه‌ای رخ نخواهد داد که امیدوار باشیم برای سال‌های بعد مشکلات کمتر شود و بتوانیم وارد بازارهای جهانی گاز شویم.
بهروزی‌فر گفت: ما فقط برای اینکه بتوانیم تولید پارس جنوبی را نه افزایش بلکه فقط در همین سطح تثبیت کنیم 50 میلیارد دلار سرمایه، تجهیزات و تکنولوژی نیاز داریم که فعلا در اختیار نداریم اگر این اتفاق نیفتد هر سال یک تا 2 فاز پارس جنوبی معادل 25 تا 50 میلیون متر مکعب را از دست خواهیم داد یعنی نه تنها وضعیت‌مان بهتر نخواهد شد بلکه مسلما بدتر خواهد شد. علاوه بر پارس جنوبی باید نسبت به جذب سرمایه برای بهره‌برداری از پارس شمالی، کیش و حوزه‌های داخلی نیز اقدام کنیم در غیر این صورت گریزی از چالش تامین انرژی نخواهیم داشت. موضوع دیگر اینکه ما سومین کشور از نظر سوزاندن گاز هستیم که جمع‌آوری اینها هم نیاز به پول و هم تکنولوژی و تجهیزات دارد که فعلا در اختیار نداریم.
وی خاطرنشان کرد: اگر قرار است صنعت نفت سرپا بماند حدود 250 تا 300 میلیارد دلار پول لازم دارد حتی اگر مشکل برجام هم حل شود و تصور کنیم فردا موانع بر طرف می‌شود و ما می‌توانیم صادرات نفت داشته باشیم. این حجم از سرمایه مورد نیاز به هیچ عنوان از فروش نفت تامین نخواهد شد و فقط باید از مسیر سرمایه‌گذاری خارجی محقق شود، سرمایه‌گذاری خارجی هم زمانی جذب می‌شود که علاوه بر برجام ما بتوانیم با دنیا تعامل و سایه تحریم را حذف کنیم. مطمئنا اگر بعد از برجام تحریم روی اقتصاد ادامه داشته باشد هیچ شرکتی حاضر نخواهد بود سرمایه‌گذاری کند و در این صورت سال به سال مشکل گاز کشور بدتر، شدیدتر و عمیق‌تر می‌شود.
این کارشناس حوزه انرژی بیان داشت: ما اکنون حجمی از گاز را به عراق و ترکیه صادر می‌کنیم اما اگر روند تولید و مصرف به شکل امروز ادامه داشته باشد مسلما یک واردکننده خواهیم بود، اما این را هم در نظر داشته باشیم اگر حتی نیاز به واردات داشته و پول نداشته باشیم امکان واردات هم نخواهیم داشت. بنابراین اگر مسائل‌مان با دنیا حل نشود و نتوانیم نفت را بفروشیم، پولی نداریم که گاز را وارد کنیم، بعبارت دیگر صرف اینکه بخواهیم واردات هم داشته باشیم این امکان را نداریم چون درآمد نفتی نداریم بنابراین به این سمت می‌رویم که هر سال اقتصاد کشور کوچک‌تر می‌شود.
