ایران گنجینه هنر خوشنویسی است / / باید به دوره غنی هنر خوشنویسی بازگردیم

در نشست خوشنویسی استاد علی شیرازی با اشاره به درگذشت مرحوم حاج سید رضا صدرالحسنی به تعریف خصایل اخلاقی این خوشنویس برجسته پرداخت و گفت: استاد صدر محفلی گرم و با نشاط و صمیمی داشتند و هرگز زبان به نصیحت نگشودند و سعی کردند تا با رفتار و اخلاق خود الگوی دیگران باشند.

به گزارش خبرنگار ایلنا از اصفهان، وی تاکید کرد: به نظر برخی از دوستان در روزگار امروز اسم هنرمند است که سبب خرید و فروش آثار می شود نه اثر هنری، البته با قبول این نظر باید گفت اسم هنرمند باید اعتبار داشته باشد تا اثرش هم دیده شود و در عرصه بین المللی بدرخشد.

شیرازی افزود: اسم هنرمند باید دارای پشتوانه باشد تا اعتبار یابد، ما به عنوان هنرمند نخست باید خودمان را در شهرمان به اثبات برسانیم و از مجموعه رفتار، آثار و خلاقیت مان است که مردم ما را به عنوان هنرمند می شناسند.

وی تصریح کرد: هر هنرمندی باید برای خودش برنامه مشخص داشته باشد و حتما سالی یکبار با آثار جدید خود نمایشگاه بگذارد و منتظر نقد دیگران باشد، هنرمند با نقدپذیری خود باعثمی شود تا دیگران او را نقد کنند و به این وسیله پخته تر شود، هنرمند باید غیرقابل پیش بینی باشد و کسی نتواند آثار جدید او را حدس بزند و بازدیدکنندگان نمایشگاه او باید از دیدن آثارش حیرت کنند و بگویند چرا ما این کار به ذهنمان نرسید.

وی افزود: خط نباید تنها در کنج اتاق نوشته شود بلکه باید به عرصه بیاید و با نمایشگاه و کتاب و به طرق مختلف خود را در جامعه به نمایش بگذارد. وقتی کاری به عنوان اثر هنری ارائه می شود باید تمام اجزاء آن حرفه ای باشد و قبل از همه باید هنرمند آن حرفه ای باشد.

استاد شیرازی بیان داشت: متاسفانه برخی از دوستان از اقتصاد هنر غافل مانده اند و هیچ صحبتی در این زمینه ندارند، در این زمینه بیشتر هنرمندان ناشیانه عمل می کنند و بر اساس آزمون و خطا کار انجام می دهند. پیشنهاد من به انجمن خوشنویسان این است که در این راستا از دوستانی که موفق بوده اند دعوت نمایند تا برای دیگر هنرمندان کلاس آموزشی دایر کنند.

وی گفت: ورود کامپیوتر به عرصه خوشنویسی به ما کمک کرد که خوشنویسی کاربردی را از خوشنویسی هنری تفکیک کنیم و همین امر سبب شد تا اثر هنری قیمت پیدا کند زیرا که در بیست سال قبل خط به عنوان یک اثر هنری مطرح نبود و تنها جنبه کاربردی و کتابت داشت.

شیرازی در خصوص بازگشت به گذشته در هنر خوشنویسی تصریح کرد: نگاه ما نسبت به خط باید عوض شود و باید بدانیم که دوره بازگشت آغاز شده است و نباید فراموش کنیم که پیشینه خوشنویسی ما آنقدر غنی است که هر آنچه به آن رجوع کنیم چیزی از ارزش و اعتبار آن کاسته نمی شود، گنج خوشنویسی به کل منطقه باز می گردد و ایران مرکز این گنجینه است.

سخنران این برنامه افزود: هنرمند از زمانی هنرمند می شود که بتواند فردیت و امضای خود را پای یک اثر بگذارد و اصفهان همیشه شهر هنرمندان خوشنویس بوده است و اصفهانی ها نباید منتظر باشند تا کسی برایشان کاری انجام دهد، بلکه این هنرمندان اصفهانی هستند که باید از میراثخود حفاظت کنند زیرا این میراثمتعلق به کل بشریت و جهان است.

وی در پایان تاکید کرد: دنیای هنر دنیای آزادی است و هنرمند باید کاری را که فکر می کند درست است انجام دهد حتی اگر دیگران با انجام آن کار موافق نیستند.

در ادامه این نشست دکتر شهیدانی به ارائه اطلاعاتی در مورد مکتب خوشنویسی اصفهان پرداخت و گفت: در مورد مکتب اصفهان در سالهای گذشته مجموعه تاریخی فرهنگی تخت فولاد پژوهشی را انجام داد که با استناد به آن مطالبی را می توان ذکر کرد از جمله آنکه ما هیچ شاخص خاصی برای تعریف مکتب اصفهان نداریم. فهم ما از مکتب اصفهان کلی، مبهم و مبتنی بر علاقه فردی ما به اصفهان است و هیچ زیربنای پژوهشی ندارد.

وی افزود: در واقع زیربنای پژوهشی خوشنویسی مکتب اصفهان صفر است و چندین علت دارد، نخست اینکه ما جریانات خوشنویسی اصفهان را به دوره صفویه محدود می کنیم در حالیه هنر خوشنویسی در این شهر در قبل از صفویه نیز دیده می شود، با شنیدن نام مکتب اصفهان خوشنویسی را به زمان شاه عباس نسبت می دهیم و عمده سخن ما در مورد نستعلیق است کما اینکه ما در ریشه مکتب اصفهان را باید در باقی خطوط نیز دنبال کنیم.

شهیدانی تاکید کرد: ما مکتب اصفهان را به شهر اصفهان محدود می کنیم در حالیکه خوشنویسان مطرحی نیز در شهرستان های کاشان و گلپایگان داریم که کتیبه نگاران موفقی بوده اند، خوشنویسی اصفهان با شعائر شیعی ارتباط دارد و بسیاری از آثار برجسته و هنرمندان خطاط مشهور در اصفهان زیسته و یا به اصفهان مربوط می باشند. در همین زمینه آثار و منابع مکتب اصفهان بسیار گسترده است و در مجموعه های شخصی، موزه های خارج از کشور و… وجود دارد و این گستردگی پژوهش را سخت تر کرده است.

وی خاطرنشان کرد: همان گونه که در مکتب اصفهان امکان پژوهش کمتر وجود دارد در مابقی مکاتب خوشنویسی مانند قزوین، تبریز و… هیچ پژوهش و شاخصی ارائه نشده است تا بتوان تفاوت های مکاتب را درک کرد.

وی پیشنهاد داد: اصفهان باید بتواند در عرصه استفاده از خوشنویسی پیشگام باشد و استفاده از خطوط مختلف در فضاهای شهری موجب دیده شدن بهترهنرخط و خوشنویسی توسط مردم خواهد شد.

در پایان این نشست علاقه مندان و خوشنویسان حاضر در این نشست به ارائه سئوالات خود در زمینه خط و خوشنویسی پرداختند و استاد شیرازی و دکتر شهیدانی این سئوالات را پاسخ گفتند.