اعتماد حلقه گمشده مسئولان در برخورد با جوانگرایی
در حالی اعتماد به جوانان و جوانگرایی سرفصل بسیاری از سخنرانی مسئولان است که در عالی ترین رتبه های مدیریتی بجز وزیر ارتباطات و فناوری، شاهد حضور هیچ جوانی در راس نیستیم، موضوعی که در بخش های دیگر کشور به ویژه اقتصاد بسیارمشهود است.
به گزارش ایلنا از اصفهان، بها دادن به جوانان در شرایط فعلی بیشتر به شعار میماند تا یک برنامه عملیاتی و ملزم به اجرا؛ اصلاح طلبان لیستهای انتخاباتیشان را با موضوع سیدرصد جوانگرایی در دستور کار قرار میدهند که با ادغام تعداد بانوان به لیست سهم جوانان کمتر هم میشود.
اصولگرایان نیز با انتخاب فروغی به عنوان مدیر شبکه سه، اصل جوانگرایی و اعتماد به جوانان را خدشه دار کردند که خاطره تلخ این اعتماد، حذف برنامه پرمخاطب نود از کنداکتور شبکه سه سیما بود.
در کل جوانان دستمایه خوبی برای گپ و گفت، سخنرانی و مصاحبه هستند. انگار جوانان متولد شدهاند تا مسئولان از آنان فقط در زمان انتخابات و حرف استفاده کنند. شاید از این رو است که کمیسیونهایی مانند کمیسیون جوانان و شورای جوانان و...در سازمانها و نهادهای مختلف تشکیل شده و یا در حال شکل گیری است. نکته حائز اهمیت اینکه سهم جوانان از این نعمت بزرگ استفاده از نامشان است وگرنه وقتی سخن از اشتغال و انتصاب که می رسد اولویت با کسانی است که بهتر است نامی از آنها در این یادداشت نیاید.
استانداری ها موظف به برگزاری نشست های مختلف در حوزه جوانان هستند که بیشتر اوقات در حد جلسات کوچک خلاصه شده و ضمانت اجرایی برای آن وجود ندارد. در سازمانها و ارگانهای متولی حوزه جوانان نیز همین روند جریان دارد. در وزارت ورزش و جوانان که بی شک یکی از بزرگترین خطاهای دولت قبلی برای ادغام این دو سازمان بود نه به امورات ورزش درست رسیده می شود و نه فرصتی و بودجه ای برای جوانان باقی میماند.
حالا به جوانگرایی و بهادادن به جوانان، توسعه پایدار شهری را هم اضافه کنید تا متوجه شوید چقدر جلسات پرطمطراق تر و جذاب تر هم می شود. مثلا همین هفته گذشته استاندار اصفهان در جلسه گفتمان راهبردی نقش جوانان در توسعه پایدار شهری با اشاره به نقش جوانان در توسعه پایدار شهری بر استفاده از روش های روز و ابزارهای نوین در این حوزه تاکید کرد.
عباس رضایی گفته بود جوانان نقش موثری در توسعه پایدار شهری دارند و می توانند با خلاقیت و نوآوری، جایگاه اصفهان و ایران را در این حوزه بالا ببرند بنابراین باید زمینه ظهور و بروز استعدادهای نسل جوان فراهم شود.
حال این پرسش مطرح می شود که چگونه زمینه ظهور و بروز جوانان فراهم می شود؟ اصلا چه کسی تمایل به فراهم سازی چنین زمینه ای دارد؟ کافی است به روند جذب نیرو در ارگان های دولتی نیم نگاهی اجمالی بیاندازید، متوجه می شوید که عمدتا نیروها قدیمی اند و اگر جذبی صورت بگیرد، جوانانی مورد تایید واقع می شوند که طرز نگاه شان با نیروهای درحال خدمت یکسان است.
در کدام اداره و سازمان شاهد هستید که جوانانی خلاق و پویا جذب شده اند و فرایند متفاوتی را برای رشد و پیشرفت مجموعه کاری شان اجرا کردهاند؟ نمیتوان به تعداد انگشتان دو دست در بخشهای دولتی شاهد این اتفاق بود و باید گفت اگر چنین شود قطعا بخش خصوصی عامل اجراسازی آن است. بخشی که در اقتصاد دولتی و بیمار ما سهم ناچیزی دارد و نمی تواند کمر راست کند.
سمیه مسرور /سرپرست خبرگزاری ایلنا(ی) اصفهان