سیاست تدبیر «امام حسن(ع)» سیاست تزویر «معاویه» را از بین برد

به گزارش خبرنگار ایلنا در قم، آیت الله محمدتقی خلجی، در مراسم روزانه دفتر آیت الله العظمی صانعی در قم در ایام ماه رمضان، با تبریک سالروز میلاد امام دوم شیعیان امام حسن مجتبی(ع)، با اشاره به شرایط صلح این امام شیعیان با معاویه، اظهار داشت: امام حسن(ع) سیاست تدبیر را در مقابل سیاست تزویر معاویه و بنی امیه در پیش گرفت تا چهره کفرآلود و منافق او را برای مردم مشخص کند.

وی با بیان این که معاویه با زیرکی و سیاست تزویر و منافقانه خود قصد داشت امام مجتبی(ع) را از صحنه خارج کند، گفت: امام حسن(ع) در مقابل افرادی که به ایشان خرده می گرفتند که چرا با صلح خود شیعیان را ذلیل کردید؟ تأکید می کردند که من شروطی را در صلح با معاویه مشخص کردم که قطعا آن شروط را نمی تواند عملی کند.

این مفسر قرآن کریم با بیان این که یکی از جنایات حکومت معاویه این بود که امیرالمؤمنین امام علی(ع) را در بالای مأذنه ها، منابر مساجد و نمازجمعه ها و حتی قنوت نمازها، لعن و نفرین کنند و این موضوع را حتی بخشنامه کرده بود، گفت: یکی از شروط تعیین شده از سوی امام حسن(ع) برای صلح با معاویه، برداشتن این رویه و دشنامه دادن به امیرالمؤمنین(ع) بود؛ همچنین در امان بودن مسلمانان و شیعیان از شر حکومت معاویه و ...، از شروط دیگری بود که امام مجتبی(ع) مشخص کرده بودند.

وی اضافه کرد: امام حسن(ع) می دانست که معاویه نمی تواند این شروط را عملی کند و همین هم شد و معاویه خودش بالای منبر مسجد رفت و گفت من این صلح نامه را زیرپا می گذارم؛ با این که خودش این صلح نامه را امضا و مهر کرده بود.

آیت الله خلجی با بیان این که نباید گفت که امام حسین(ع) شجاع و امام حسن(ع) بر خلاف ایشان فقط بردبار و صبور بودند، خاطرنشان کرد: معاویه بعد از صلح با امام مجتبی(ع)، به ایشان نامه نوشت که شما بیایید و فرمانده لشگر شده و به جنگ خوارج بروید که پدرتان را ترور کردند؛ اما امام مجتبی(ع) که خودشان تصریح کرده بودند خوارج طالب حق، اما گمراه هستند و از سوی دیگر شامیان و حکومت بنی امیه طالب ظلم هستند، در مقابل نامه معاویه نامه ای می نویسند که او را به صورت کامل تحقیر می کنند؛ امام حسن(ع) برای معاویه نوشت "تو خیال کردی اگر با تو صلح کردیم، از جنگ با تو واهمه داشتیم؟ اگر بنا باشد که من برای جنگ به پا خیزم، علیه تو و حکومت تو جنگ خواهم کرد"؛ اما این که چرا امام حسن(ع) جنگ با معاویه را رها کرد، به این جهت بود که مصلحت مسلمانان را می دید و نمی خواست مسلمانان بدون نتیجه گیری جانشان به خطر بیافتد و یا از بین برود.

وی افزود: امام حسن(ع) در ادامه نامه امام حسن(ع) به معاویه نوشت "اگر من صلح کردم، می خواستم که چهره کریح و کفرآلود تو را برای مردم روشن کنم تا همه مردم بدانند که شما در اصل، اعتقادی به اسلام ندارید".

این کارشناس مذهبی با تأکید بر این که امام حسن(ع) از سر خوشگذرانی دنیا، به صلح با معاویه راضی نشد، گفت: یکی از علمای برجسته تاریخ اسلام می نویسد که صلح امام حسن(ع) بسیار ریشه دارتر از عاشورای امام حسین(ع) است و اگر آن صلح نامه و زیرکی و تدبیر امام حسن(ع) نبود، قطعا امام حسین(ع) نمی توانست آن نتیجه عالی را در واقعه عاشورا بگیرد و اسلام را زنده نگاه دارد؛ یعنی در اصل هر دو امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، می خواستند پایه های حکومت بنی امیه را متزلزل و در نهایت از بین ببرند.