هدف «مثلث توسعه اقتصادی» تسهیل در سرمایه‌گذاری‌ست
با حضور بخش خصوصی بسیاری از مشکلات حل خواهد شد/نگاه دولتی ایجاد محدودیت می‌کند/نیاز به سیاست‌گذاری و مشارکت بیشتر بانک‌ها داریم/مهمترین چالشی که ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم روند صدور مجوز‌ها و سیکلی است که باید طی شود.
جیرفت در 240 کیلومتری کرمان قرار دارد.
این شهر دارای چهار بخش شهری جیرفت، اسماعیلی، درب بهشت و جبل بارز است.
حدود 300هزار نفر در این شهر زندگی می‌کنند.
علی‌رغم اینکه بعد از انقلاب حدود 6 شهرستان از این شهر جدا شده‌اند، این شهر همچنان به عنوان یکی از کلان‌شهرهای استان کرمان به حساب می‌آید و حدود ده هزار کیلومتر مساحت دارد.
این استان از موقعیت بسیار مطلوب اقلیمی نیز برخوردار است. آب، نور و خاک مناسب باعث شده این خطه به سرزمین چهارفصل و هند ایران شهره باشد.
دو بخش جیرفت سردسیری و دو بخش گرمسیری است.
همزمان با برداشت محصولاتی مانند پیاز و سیب‌زمینی، کشاورزان برای کشت بعدی محصولات آماده شده‌اند.
جیرفت علاوه بر تولید سالانه یک و نیم میلیون تن محصولات کشاورزی، رتبه اول را در تولید محصولات گلخانه‌ای با 1100 هکتار دارد. این شهر در رتبه اول تولید پیاز و سیب‌زمینی و رتبه سوم مرکبات قرار گرفته است.
در جنوب استان کرمان حدود 200هزار تن خرما تولید می‌شود که قسمت اعظم آن از نخلستان‌های جیرفت برداشت می‌شود.
مردم منطقه سختکوش و زحمتکش هستند و در چهار فصل کشت، داشت و برداشت دارند.
با احمد امینی‌روش فرماندار جیرفت درباره ظرفیت‌های اقتصادی این شهر بزرگ تاریخی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که می‌خوانید:
وضعیت اقتصادی منطقه جیرفت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
علی‌رغم قابلیت‌ها و تلاش‌هایی که مسئولان بعد از انقلاب در این منطقه داشته‌اند، منطقه آنگونه که شایسته است توسعه نیافته است.
به عنوان مثال زمانی که اقتصاد قالب مردم کشاورزی است، در خصوص ساماندهی محصولات کشاورزی کارهای زیادی می‌توان کرد.
جیرفت به همراه شهرستان‌های اطراف خود سالانه حدود 4 و نیم میلیون تن محصولات کشاورزی تولید می‌کند.
همچنین در حوزه دام، طیور، معادن، صنایع، گردشگری و ... نیز منطقه از پتانسیل‌های بسیار زیادی بهره‌مند است.
اما آنچه ما از آن غافل مانده‌ایم صنایع مورد نیاز بخش کشاورزی است.
صنعت باید به کمک کشاورزی بیاید. محصولی که در بازار داخلی و خارجی اشباع می‌شود، باید وارد حوزه «فرآوری» شود.
مردم ما، کشاورزان پیشرو و پای کار هستند.
علی‌رغم خشکسالی 15-16 ساله به سمت کشت گلخانه‌ای رفته‌اند. یعنی به جای افزایش سطح زمین، با افزایش تولید در گلخانه‌ها روبرو بوده‌ایم.
به عنوان مثال ما در کشت سنتی، از یک هکتار زمین، حدود 40 تن خیار سبز برداشت می‌کنیم در حالیکه این رقم در گلخانه‌ها به 250 تا 300 تن در هکتار می‌رسد.
خشکسالی‌ها یکی از دلایلی است که کشاورزان ما به سمت کشت گلخانه‌ای رفته‌اند.
سیاست دولت یازدهم در این مورد چیست؟
سیاست دولت «تدبیر و امید»، توجه به مردم در همه زمینه‌هاست. به تبع همین مسئله در هر استان یک استاندار توسعه‌گرا با دید اقتصادی و بدون توجه به مسائل جناحی بر سر کار قرار گرفته است.
تمام فکر استاندار ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های منطقه است. چرا مردم این منطقه در فقر زیادی به سر می‌برند؟
این نشان می‌دهد مسئولین نتوانسته‌اند از همه ظرفیت‌ها و پتانسیل‌ها به نحواحسن استفاده کنند. باید با سیاست‌گذاری، مدیریت و برنامه‌ریزی زمینه را برای حضور بخش خصوصی فراهم کرد.
ما کشاورزی، صنعت و ... را دولتی اداره می‌کنیم. این شدنی نیست.
با حضور بخش خصوصی بسیاری از مشکلات ما حل خواهد شد.
تجربه سی و شش ساله بعد از انقلاب نشان داده که هرجا مردم حضور داشته و مشارکت کرده‌اند و دولت به آنها مطمئن بوده، از آزمون سربلند بیرون آمده‌اند. اما نگاه دولتی ایجاد محدودیت می‌کند.
آقای رزم‌حسینی با ایجاد مثلث توسعه در استان کار خلاقانه‌ای در مسیر توسعه انجام دادند.
در سه ضلع این مثلث استاندار، نماینده مجلس، سرمایه‌گذار و ائمه جمعه هر شهرستان قرار دارند. مسئولیت اجرایی کارهای مثلث بر عهده نماینده دولت در هر شهرستان است.
هدف این مثلث توسعه اقتصادی چیست؟
این مثلث می‌خواهد هر شهرستانی با توجه به پتانسیل‌ها و ظرفیت‌هایی که در اختیار دارد، بتواند حضور بخش خصوصی را تسهیل کند. همان اصلی که در اقتصاد مقاومتی و نگاه به داخل مورد توجه قرار گرفته است.
هر شهرستانی باید روی پای خود بایستد. براساس آنچه در طرح آمایش سرزمین مطالعه می‌کنیم هر نقطه کشور بنا به تناسب دارای پتانسیل‌ها و نعمات خدادادی است.
ما به عنوان نمایندگان دولت، مردم و ائمه جمعه باید فضا را برای حضور بخش خصوصی مهیا کنیم. باید امورات اقتصادی مردم به خودشان واگذار شود. ما باید حمایت و سیاست‌گذاری را انجام بدهیم.
شهرستان جیرفت از این حیث قابلیت‌های بسیار بالایی دارد. مثلث توسعه در این شهرستان نیز شکل گرفته است.
مراحل توسعه در این مثلث چگونه تعریف شده است؟
هدف ما در مرحله اول فرهنگ‌سازی و آشنایی مردم با ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های منطقه برای نیروهای شهرستانی، استانی و خارج از منطقه است.
ستادی تحت عنوان تسهیل سرمایه‌گذاری شهرستان تشکیل داده‌ایم تا زمان را برای سرمایه‌گذاری به حداقل برسانیم.
پس از ارائه درخواست سرمایه‌گذاری به ستاد تسهیل سرمایه‌گذاری، نمایندگانی از محیط زیست، منابع طبیعی، آب، برق و کلیه دستگاه‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری در این ستاد حضور دارند که درخواست را بررسی می‌کنند.
اگر قابل قبول و اجرایی بود همین جا به سرمایه‌گذار پاسخ می‌دهند. دیگر سرمایه‌گذار پروسه زمان‌بری را برای شنیدن پاسخ بعضاً، نه صرف نخواهد کرد.
برای فرهنگ‌سازی نیز از تریبون استفاده کرده‌ایم تا نشان دهیم اتحاد، صمیمت و همدلی بین دولت، ملت و ائمه جمعه می‌تواند تاثیر‌گذار باشد.
اتحاد این سه مجموعه رفاه و همدلی ایجاد خواهد کرد. ما کارهای فرهنگی و تبلیغی را به ائمه جمعه و نمایندگان مردم سپرده‌ایم.
با این روش طی یک سال و نیم گذشته ما 91 طرح معادل هزار میلیارد تومان را در بخش‌های مختلف خدمات، کشاورزی وصنعت تسهیل کرده‌ایم.
بسیاری از پروژه‌ها تا 50 درصد و حتی بعضاً طی یک سال به بهره‌برداری رسیده‌اند.
چه طرح‌هایی در اولویت قرار گرفته‌اند؟
در مثلث توسعه اول به سراغ کارخانه‌هایی رفته‌ایم که بنا به دلایلی از جمله فرسودگی، نبود نقدینگی، سرمایه در گردش و ... طی پانزده سال گذشته به زمین خورده‌اند.
علت را جویا شدیم و سعی کردیم از طریق این ستاد این کارخانجات را به راه بیندازیم.
شورای بانک‌ها را فعال کرده و مانع از ورود آنها به مشاغل کاذب شدیم.
به این ترتیب فضا را مهیا کرده و این پول را در خدمت تولید، اشتغال و سرمایه‌گذاری گرفتیم.
قسمت عمده بانک‌ها به ویژه بانک کشاورزی وارد این کار شد.
در دو سال گذشته حدود 30 تا 40 طرح در دست اقدام داریم.
سعی کرده‌ایم طرح‌گیری را کم و پیگیری را افزایش دهیم.
تیمی را برای این منظور به وجود آورده‌ایم تا از وضعیت آخر در جریان قرار بگیریم.
این تیم وظیفه دارد اگر هم با سازمان و یا نهادی مشکلی وجود دارد، پیگیری و در جهت حل آن تلاش کند.
برای حل مشکلات اقتصادی، اشتغال بسیار مهم است.
باید بخش خصوصی را در منطقه فعال کنیم.
زمان درخواست تا دریافت تسهیلات را برای سرمایه‌گذار به حداقل برسانیم.
نیاز به سیاست‌گذاری و مشارکت بیشتر بانک‌ها داریم.
قوانین دست و پاگیر باعث طولانی شدن پروسه می‌شود.
برخی از پروژه‌های ما به دلیل همین مسئله یک‌سال و نیم بر زمین مانده است.
زیرساخت‌های مورد نیاز مثلث توسعه چیست؟
اگر قرار بر سرمایه‌گذاری باشد، علاوه بر بحث مثلث توسعه ما نیاز به ایجاد زیرساخت‌هایی مانند فرودگاه، گمرک، محورهای مواصلاتی، اداره حمل و نقل پایانه‌ها، استاندارد، تصحیح مرزهای هوایی و ... داریم.
این امور در حال حاضر در دستور کار قرار گرفته است.
اگر قرار بر سرمایه‌گذاری در منطقه است ما باید به عنوان متولیان دولت زیرساخت‌های مورد نیاز را فراهم کنیم.
ظرف 4-5 ماه گذشته این امر عملیاتی شده است.
استاندار محترم دستور تخصیص 12 میلیارد اعتبار برای تکمیل را به ما دادند و امروز ما در هفته دو پرواز به جیرفت داریم. مرز هوایی‌مان تصحیح شده است.
همچنین آقای رزم‌حسینی دستور ایجاد شرکت‌های صادراتی تعاونی و مردمی را دادند که ما با استفاده از افرادی که سابقه تجارت و صادرات داشتند، این امر را نیز اجرایی کردیم. در کنار این موارد ما وارد حوزه صنایع بسته‌بندی شدیم.
محصولات ما مخصوصاً برای عرضه به خارج از کشور از بسته‌بندی مطلوبی برخوردار نبودند. وقتی به مقصد می‌رسیدند وضعیت مطلوبی برای عرضه به بازار مصرفی نداشتند.
در حال حاضر محصولات ما در بسته‌بندی‌های خوب به بازار عرضه می‌شود که جلوه خاص خود را نیز دارند. من مطمئنم با توجه به روندی که در استان و جنوب منطقه شکل گرفته، آینده اقتصادی بسیار خوبی در پیش است.
جنوب کرمان بیشتر به چه صنایعی برای توسعه نیاز دارد؟
پیش از حضور آقای رزم‌حسینی ما در جنوب استان سه کارخانه رب گوجه فرنگی داشتیم و امروز این کارخانجات به هشت و نه رسیده‌اند.
نیاز به ایجاد صنایع فرآوری داریم. علاوه بر آن باید الگوی کشت خود را تغییر دهیم.
باید بازارهای هدف را شناسایی و مانع از رسیدن محصولاتمان به مرحله اشباع در بازار بشویم.
باید از کشت محصولاتی مانند زعفران و کنجد که آب کمتری نیاز دارند بیشتر استفاده کنیم.
مطمئناً با این طرح‌ها منطقه متحول خواهد شد و دولت ضرورتی به خرید تضمینی و یا توافقی نخواهد داشت.
مهمترین چالش منطقه برای رسیدن به توسعه متوازن چیست؟
مهمترین چالشی که ما با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم روند صدور مجوز‌ها و سیکلی است که باید طی شود.
این روند سرمایه‌گذار را دلسرد و بی‌حوصله می‌کند.
گاهی طرح‌ها بعد از دو ساله و یا طی این پروسه اصلاً صرفه اقتصادی اولیه را ندارند.
اگر بتوانیم این زمان را به حداقل برسانیم تاثیر زیادی بر اقتصاد منطقه خواهیم گذاشت.
راهکار این مسئله تمرکز اختیارات لااقل در استان‌ها است.
اگر این اختیارات براساس رتبه و درجه به استان‌ها واگذار شود ما با سرعت بیشتری پیشرفت خواهیم کرد.
امروز سود بالای 20درصد به هیچ وجه اقتصادی نیست.
اگر پولی که دولت برای خرید تضمینی و یا توافقی کنار می‌گذارد، در اختیار سرمایه‌گذار قرار بگیرد، صنعت مورد نیاز بخش کشاورزی احداث خواهد شد.به این ترتیب هم صنعت و هم کشاورز خودکفا خواهند شد.
باید برای کشت‌های اقتصادی و به صرفه و صنعت فرآوری، یک خط اعتباری برای سرمایه‌گذار ایجاد کرد.
با این سود بانکی دریافت تسهیلات برای سرمایه‌گذار به صرفه نیست.
هزینه‌های مالیات، بیمه، کارگر، آب، برق و .. بالاست. ما باید سود را به شدت کاهش داده و دوران برگشت را بیشتر کنیم.
حتی اگر بتوانیم سود بانکی را به صفر برسانیم زودتر نتیجه خواهیم گرفت.
مردم به کار امیدوار خواهند شد و بخش خصوصی را در کنار خود حس خواهند کرد.
بخش خصوصی نیز علاوه بر احساس امنیت، متوجه خواهد شد که برایش ارزش و اهمیت قائل هستیم.
برخی از نگاه‌های تنگ نظرانه‌ای که در مورد سرمایه‌گذار در گذشته وجود داشت باید اصلاح شود. سرمایه‌گذاران می‌توانند در عرصه تولید، اشتغال و سرمایه‌گذاری جهادگرایان خوبی باشند.
هنر ما هم جمع‌آوری پول‌های مردم و آوردن آن به چنین عرصه‌هایی است.
با این روش اشتغال ایجاد خواهد شد و منطقه به توسعه خواهد رسید.
اساس کار ما رفاه، همدلی و ایجاد صمیمت است.
ایده آقای رزم‌حسینی باعث شده نمایندگان دولت، مردم و رهبری در کنار هم باشند.
مردم با دیدن چنین جمعی احساس آرامش می‌کنند.
طی این دو سال جیرفت چه پیشرفت‌هایی داشته است؟
طی دو سال گذشته می‌توان گفت معادل 25 سال اعتبارات دولتی، ما سرمایه‌گذاری در جیرفت داشته‌ایم.
در این بخش اعتبارات بیشتر هم خواهد شد.
هزار میلیارد معادل 25 سال است. اگر 10-20 و یا حتی 50درصد این اعتبارات محقق شود دوازده سال شهرستان ما را پیش می‌اندازد.
این موضوع تاثیر بالایی بر وضعیت زندگی مردم خواهد داشت.
مردم می‌توانند روی پای خود بایستند. مردم باید به این باور برسند که باید همه امورشان را خود رفع کنند.
آیا با این وضعیت اقتصادی مناطق کرمان، این استان قابلیت قرار گرفتن در طرح پایلوت استقلال اقتصادی یا اقتصادی مقاومتی را دارد؟
استان کرمان به دلیل تنوع ظرفیت‌هایی که در اختیار دارد از این قابلیت برخوردار است.
ما تنها 90 نوع محصول زراعی و باغی در جیرفت داریم.
در کنار این حجم مطلوب محصولات کشاورزی، پسته، معادن، گردشگری و ... نیز به کمک استان می‌آیند.
پتانسیل‌های قوی وجود دارد. قطعاً کرمان، استان قابلی است. حتی می‌تواند علاوه بر اداره خود به خزانه کشور نیز کمک کند.
وقتی چنین ظرفیت‌هایی را خداوند به این استان مرحمت فرموده چرا نباید از آنها استفاده کنیم؟ بی‌برنامگی ما جفا به خود است. سیاست‌گذاری مناسب، برنامه‌ریزی، مدیریت و حضور مردم این ظرفیت‌ها را به بالاترین حد بهره‌وری خود می‌رساند.