خدمات صندوق تأمین اجتماعی پاسخگوی زندگی معمولی بیمه شدگان نیست/ تصمیم خصوصی سازی بانک رفاه کارگران، خلاف قانون و عرف است

به گزارش ایلنا از البرز، فرشاد اوجانی در پیامی با اشاره به شرایط سخت اقتصادی و امرار معاش کارگران و بازنشستگان و محدودیت خدمات درمانی و حقوقی صندوق تأمین اجتماعی از تصمیم خصوصی سازی بانک رفاه کارگران انتقاد کرد. در این پیام آمده است:

"چه شده است که پس از 43 سال، ایران از هشتمین اقتصاد جهان و ششمین کشور جهان از لحاظ رفاه اجتماعی و جدول میانگین دستمزد ماهانه شهروندان 160 کشور جهان به قعر جدول سقوط کرده و مقامی در حد کشورهای آفریقایی نیازمند و مستحق کمک رسیده است.

سازمان تامین اجتماعی یک صندوق بیمه حق الناسی و بین النسلی است و تمام اموال و املاک و داشته های آن متعلق به بیمه گذاران و بازنشستگان کارمندی و کارگری با جمعیتی حدود 43 میلیون نفر است که با خون جگر و عرق جبین و زحمات طاقت فرسا، حق بیمه خود را پرداخت کرده و از منابع مالی 30 درصد از حقوق خود و سهم کارفرما را برای سرمایه دوران پیری در صندوق ذخیره کرده اند.

سازمان تامین اجتماعی، سازمانی است که شعارش "نیاز امروز، پشتوانه فردا" بود ولی امروز نه تنها به داد ما نمی رسد بلکه حقوق مکفی هم نداریم. در حوزه درمان، خدمات، کامل نیست و طرح همسان سازی حقوق هم در مجلس ایران بایگانی شده است. با این حال با کمال تاسف، دولت های یازدهم و دوازدهم در ادامه خصوصی سازی و بدون هیچگونه توجه به حق الناس بودن این صندوق، اینک تصمیم به واگذاری بانک رفاه کارگران گرفته اند. مگر این بانک، متعلق به بیمه پردازان و بازنشستگان کارمندی و کارگری نیست؟ چگونه تصمیم به خصوصی سازی آن گرفتید که این امری خلاف شرع، قانون و عرف است.

با توجه به ذکر مسایل و نگاهی کوتاه به مشکلات اقتصادی کشور، زندگی بسیاری از کارگران و بازنشستگان به سختی می گذرد و با ناچاری در شیفت دوم به کار پیش پاافتاده مشغولند که با از دست دادن عزت نفس امرار معاش کنند و در حالیکه از بیمه ناکارآمدی برخوردارند بجای ترمیم دندان، مجبور به کشیدن آن می شوند.

این قشر از جامعه با توجه به علاقه ای که به نظام دارند سال ها سکوت کرده اند و از فقر و تبعیض فریاد نزدند و دم برنیاوردند. این در حالی است که مسئولان حق و حقوق آنها را نادیده گرفته اند. بعضی تصمیمات مسئولان در سطح کلان کشور که فراقانونی و نجومی بگیرند، همسان سازی ناچیز بازنشستگان را تورم ساز می پندارند.

با 30 سال کار و هزینه جوانی خود با حقوق ناچیز صندوق بازنشستگی به کنار رانده و زیربار گرانی له شده اند. برای احقاق حقوقشان، دستشان به هیچ مرجع قانونی بند نیست و هیچ گوش شنوایی برای گرفتن حق و حقوق خود نمی بینند.

صدها هزار کارگر بازنشسته، شرمنده خانواده خود هستند و بسیاری آرزوی خود را ندیده گرفته و آسمانی شده اند.