سروده‌های اکتاویو پاز، ویلیام شکسپیر و امیلی دیکنسون منتشر شد
سروده‌های اکتاویو پاز شاعر مکزیکی، ویلیام شکسپیر از بزرگترین سرایندگان و نمایش‌نگاران جهان و امیلی دیکنسون شاعر آمریکایی قرن نوزدهم در سه جلد توسط انتشارات مروارید منتشر شد.
کتاب‌های شعر «به من گوش سپار چنان که به باران» سروده اکتاویو پاز، «خط خاموش عشق» ترانه‌های ویلیام شکسپیر و «به خاموشی نقطه‌ها بر صفحه برف» سروده امیلی دیکنسون به شمارگان ۱۱۰۰ نسخه توسط نشر مروارید منتشر شد.
به من گوش سپار چنان که به باران
اکتاویو پاز در سال ۱۹۱۴ در مکزیکوسیتی چشم به جهان گشود. او در جوانی ارزش‌های اجتماعی را از پدر و ادبیات را از پدربزرگ خود آموخت و سرانجام شاعری را به جای وکالت برگزید. در مصاحبه‌ای پاز دوران کودکی‌اش را چنین به یاد می‌آورد: «در خانه‌ای بزرگ در یک باغ زندگی می‌کردیم. خانواده‌مان به سبب انقلاب و جنگ داخلی دچار تنگدستی شد. خانه‌مان با آن‌همه اثاثعتیقه و کتاب و اشیای قیمتی در حال فروپاشی بود. اتاق‌ها یک به یک فرو می‌ریخت و ما اثاثرا به اتاقی دیگر می‌بردیم. یادم است که من تا مدت‌ها در اتاقی بزرگ به سر می‌بردم که یکی از دیوارهایش ریخته بود»
پاز در هفده سالگی انتشار اشعارش را در مجله‌ای که با گروهی از شعرای جوان بنیاد نهاده بود آغاز کرد. اواخر دهه ۱۹۴۰او کار ادبی را با فشردگی خاصی آغاز و تا پایان عمر دنبال کرد. در این سال‌ها چندین کتاب مطرح از او منتشر شد و در سال ۱۹۵۶ بود که کتاب معروف خود، در زمینه شعرشناسی به نام «کمان و چنگ» را نوشت. در ضمن در زمینه تئاتر، مقاله نویسی، سخنرانی و مباحثمتعدد ادبی و سیاسی نیز فعال بود.
در سال ۱۹۶۲ پاز به سمت سفیر مکزیک در هند منصوب شد و در دهلی با همسر آینده‌اش مری حوزه ترامین آشنا شد. وی در این سال‌ها به مطالعات گسترده درباره هنر و حکمت هند پرداخت.
او چند سالی را در دانشگاه‌های کمریج، هاروارد و تکزاس تدریس کرد. همچنین در سال ۱۹۹۰جایزه نوبل به اوکتاویو پاز اهدا شد.
در سال ۱۹۸۰دانشگاه هاروارد به او دکترای افتخاری اهدا کرد و در سال ۱۹۸۱ مهم‌ترین جایزه ادبی اسپانیا یعنی جایزه سروانتس نصیب او شد. سرانجام در سال ۱۹۹۰ آکادمی ادبیات سوئد، جایزه نوبل ادبیات را به اوکتاویو پاز شاعر سرشناس مکزیکی به پاس نیم قرن تلاش در زمینه شعر و ادبیات مکزیک اهدا کرد. پاز در سال ۱۹۹۸یعنی در ۸۴ سالگی، بر اثر بیماری سرطان درگذشت.
بخوان خط خاموش عشق
ویلیام شکسپیر از بزرگترین سرایندگان و نمایش‌نگاران جهان است. در واقع بسیاری از نغرترین سروده‌های او در متن تراژدی‌های او همچون هملت، اتللو، مکبث، شاه لیر، رومئو و ژولیت و آنتونی و کلوئوپاترا آمده است. چه به صورت تک‌گویی و چه به صورت ترانه‌ها و چکامه‌های گوناگون.
در شعر تغزلی، شکسپیر سرآمد سرایندگان انگلیسی زبان به شمار می‌رود. دیوان شکسپیر منظومه‌ای است از ۱۵۴شعر که شماره ترتیب هر یک مشخص و نوعی توالی و ارتباط مضمونی میان آن‌ها برقرا است. در عین حال هر شعر به طور مستقل نیز شگرفت و خواندنی است.
بیشتر این شعرها خطاب به «مردی زیبا» و برخی نیز به «بانوی تیره» سروده شده‌اند. به این ترتیب این سروده‌ها به ظاهر در زمره اشعار عاشقانه - مدیحانه قرار می‌گیرند. در عین حال شاعر با بیانی دوپهلو به معشوق می‌گوید که هنر شعر من بس ماندگارتر از زیبایی توست و حسن و جمال تو تنها مایه‌ی الهام و آغاز سرود من است.
او در اشعارش هم درباره مردم زمان و جهان سخن می‌گوید و هم از کنکاش‌های درونی نفس انسان. اندیشه را از حصار باید و نباید های سنّتی آزاد می کند و به انسان می گوید: خودت هر طور که دلت می خواهد فکر کن. ببین، لذت ببر و تلاش کن.
به خاموشی نقطه‌ها بر صفحه برف
شعر امیلی در برخورد نخست، شگفت انگیز است و در برخوردهای بعد از آن هم شگفت‌تر. شیوه‌ی تغزل او، آهنگ کلام، هنجارگریزی‌های نحوی او حیرت انگیز است. تصاویر، تعابیر، نقیضه و ایهامی که در بطن و متن کلام اوست، خواننده را گاه مبهوت می‌کند.
در شعر امیلی همیشه جای چیزی خالی است و همین فضای خالی به شعرش کیفیتی لغزنده و وهم‌انگیز می‌دهد. موضوع شاعرانه‌ی او در قبال کلام، هستی، خدا، نیستی، تنهایی، رنج امید، طبیعت، عشق و رستاخیز، موضوعی بکر و عینی است.
ابعاد شعر امیلی، کیهانی - الهی است. زمانش ازلی - ابدی و درونمایه‌اش مجردترین تجربه‌های انسان است. تغزل امیلی به معنای واقعی کلمه، مذهبی و عرفانی است. بی جهت نیست که شعرش را در قالب مزامیر مسیحی می‌سرود.
در عاشقانه‌های امیلی، «وصال» فقط در ابدیت میسر می‌شود و همین دوگانگی در قبال میرایی، به شعر او کیفیتی هولناک و در عین حال وجدآور می‌دهد. باید دانست که امیلی برای سروده‌هایش عنوان نمی‌گذاشت، پس شماره‌ی کنار هر قطعه را جانسون به منظور ترتیب زمانی و تشخیص شعرها آورده که در این گزیده هم همان ترتیب رعایت شده و این شماره گذاری در فهرست انگلیسی، با شماره لاتین مشخص شده است.
