فتح‌الله بی‌نیاز:
ترجمه برخی داستان‌های فارسی؛ مشت نمونه خروار نیست
اگر بنا باشد به دلیل مهجور بودن زبان فارسی آثارمان به زبان‌های دیگر ترجمه نشود و ادبیات ایران را به جهان معرفی نکنیم، باید به نویسندگانمان پیشنهاد بدهیم تا یک زبان زنده دنیا مثل انگلیسی را به خوبی یادبگیرند تا داستان‌هایشان را به آن زبان بنویسند.
فتح‌الله بی‌نیاز(منتقد ادبی)؛ ایجاد و توسعه سیستمی برای ترجمه آثار فاخر ادبیات فارسی را ضروری می‌داند.
او در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: ما در حوزه ادبیات بزرگسال و به ویِِژه داستان کوتاه شاهد آثار قوی و خوبی از نویسندگان جوانمان هستیم، نه اینکه تمام داستان‌های یک نویسنده قوی و قابل تامل باشند اما معمولا تعدادی داستان خوب به دنیای ادبی ایران راه پیدا می‌کند که متاسفانه برنامه‌ریزی خاصی برای ترجمه این آثار به زبان‌های دیگر وجود ندارد.
وی ادامه داد: اگر می‌خواهیم توانایی‌های ادبیاتمان را به جهان نشان بدهیم باید مثل ترکیه یا کشورهای دیگر نهادی را از متخصصان و کارشناسان ادبی تشکیل بدهیم تا رمان‌ها و داستان‌های کوتاه قوی فارسی انتخاب و به زبان‌های دیگر برگردانده شوند.
بی‌نیاز در رابطه با فعالیت‌های کشور ترکیه در این باره گفت: در حال حاضر کشور ترکیه خودش آثار نویسندگان و شاعران ترک را به زبان‌های اسپانیایی، آلمانی، انگلیسی و… ترجمه و از طریق رایزن‌های فرهنگی سفارتخانه‌ها در این کشورها توزیع می‌کند. به همین دلیل است که نویسندگان ترکی مثل اورهان پاموک در اروپا، آمریکای لاتین و… شناخته شده هستند.
این منتقد با اشاره به ترجمه آثار برخی نویسندگان ایرانی مثل محمود دولت‌آبادی یا ترجمه داستان‌هایی از نسل جدید نویسندگانی چون سارا سالار گفت: ترجمه شدن آثار این نویسندگان اگر‌چه جای خوشحالی و تبریک دارد اما نمی‌توان آن را مشت نمونه خروار برای ترجمه آثار داستانی فارسی دانست چراکه این ترجمه‌ها یک استثنا در ادبیات ما هستند و براساس یک روال برنامه‌ریزی شده و منظم نبوده که ما بتوانیم منتظر ترجمه آثار دیگر نویسندگان ایرانی هم باشیم.
بی‌نیاز در رابطه با پتانسیل آثار حوزه کودک و نوجوان و پاسخ به این سوال که آیا در این حوزه هم می‌توان و باید برای ترجمه داستان‌ها به زبان‌های دیگر برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کرد، گفت: ما در حوزه کودک و نوجوان هم داستان‌ها و شعرهای خوبی داریم که می‌‌توانند با نمونه‌های انگلیسی زبان یا فرانسوی زبان رقابت کنند و نباید در این زمینه کم‌کاری کنیم.
وی در ادامه افزود: اگر بنا باشد به دلیل مهجور بودن زبان فارسی آثار خوب داستانی و شعر ما به زبان‌های دیگر ترجمه نشود و ادبیات ایران را به جهان معرفی نکنیم، باید به نویسندگانمان پیشنهاد بدهیم تا یک زبان زنده دنیا مثل انگلیسی را به خوبی یادبگیرند تا داستان‌هایشان را به آن زبان بنویسند.
