همکاری ناشران، فرهنگ این مرز و بوم را به مخاطره می‌اندازد؟

ایلنا: روز دوشنبه، (۱۰ مهرماه) برگه‌ای مبنی بر مصوبهٔ شورای مدیران مورخ ۷/۳/۹۱ به کارمند انتشارات تیمورزاده داده شد که حاکی از «ممنوعیت همکاری» دو ناشر در انتشار یک اثر بود که در ذیل آن را ملاحظه می‌کنید:

‏‏‏فرهاد تیمورزاده؛ مدیر انتشارات تیمورزاده در مورد این مصوبه به خبرنگار ایلنا گفت: مصوبهٔ مذکور موارد قابل تعمق و تاملی دارد که به این شرح است:
۱- با فرض لازم الاجرا بودن مصوبات شورای مدیران برای ناشران، آیا این امر نباید به درستی اطلاع رسانی می‌شد؟ در حالی که تا روز گذشته در سایت وزارتخانه منعکس نشده بود و حتی اکنون نیز این کار صورت نگرفته است و اگر این مطلب اینقدر اهمیت داشت چرا با ناشران نامه نگاری نشده و یا از طریق رسانه‌ها اطلاع رسانی صورت نگرفته است؟
آیا شایسته متولی فرهنگ مکتوب است که تکالیف ناشران را از طریق دیوارهای اداره کتاب به اطلاع آنان برساند؟ و با وجود تاکیدات فعلی دولت مبنی برحذف سفرهای غیر ضرور، آیا برای آگاهی از مصوبات رنگارنگ سلیقه‌ای آن معاونت هرروز باید به وزارتخانه مراجعه کرد؟
۲- اگر درج جمله «ناشر همکار یا همراه» در شناسنامه کتاب ممنوع است، چرا در زمان ارائه پرینت نهایی و فایل آن برای اخذ مجوز پیش از چاپ، از دریافت فایل ناشر که از ابتدا به همراه شناسنامه صورت می‌گیرد، خودداری نشده و ضمن صدور مجوز روالی در پیش گرفته شده که کتاب با‌‌‌ همان شرایط به اصطلاح ایراد دار به چاپ برسد؟
۳- در حالی که سیاست‌های جمهوری اسلامی بر مبنای جلب سرمایه‌های کوچک به عرصه کتاب و نیز افزایش روحیه تعاون و همکاری در میان اشخاص مختلف علاقمند به فعالیت در هر حوزه از جمله حوزه فرهنگی است، چگونه مصوبه‏ای این حق قانونی را تحدید می‌سازد؟
۴- چه کسی توان حداکثری ناشران را مشخص خواهد کرد؟ این توان یک میلیون تومان است؟ ۱۰ میلییون تومان است؟ ۱۰۰ میلیون تومان است؟ و یا در همه به یک اندازه است؟ آیا قرار است سیستم محاسباتی در وزارتخانه راه بیفتد تا توان اقتصادی ناشران را محاسبه کند؟ چه شخص، اشخاص، هیات، گروه یا کارشناسانی «آثار دوره‌ای برجسته و... مشروط به نوآوری محتوایی و پژوهشی» را تشخیص خواهند داد؟
۵- آیا شورای مدیران به تمامی وظایف خود در بستر سازی و تسهیل فعالیت‌های تعریف شده در حوزه فرهنگ یا حتی بخش‌های مهم‌تر آن عمل کرده و فقط موضوع همکاری ناشران به عنوان یک معضل مهم باقی مانده است که باید حل شود؟ و یا اینکه همکاری ناشران، فرهنگ این مرز و بوم را به مخاطره خواهد انداخت؟
آیا تصور نمی‌کنید در این شرایط سخت کاری ناشران، صدور چنین مصوبه‌هایی بیشتر از توجه به محتوای آن‌ها، تاکید بر حضور شورای مدیران را به ذهن متبادر می‌سازد؟
به نظر می‌‏رسد که این مصوبات بی‌فایده مربوط به دوران آزار دهنده معاون سابق فرهنگی است که انتظار می‌رود در دوره فعلی این دست مصوبات، آئین نامه‌های دست و پا گیر و مساله ساز و تنش زا از جریان کار خارج شوند.