در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
زیرساخت‌های آموزش مجازی در اکثر روستاها همچنان آماده نیست/ خانواده‌ها در پرداخت اقساط‌شان مانده‌اند چه رسد به تهیه تبلت!
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از آماده نبودن زیرساخت‌های آموزش مجازی در اکثر روستاها گلایه کرد.
«بهروز محبی» عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با انتقاد از وضعیت آموزش مجازی در برخی روستاها بیان داشت: آقایان زیرساخت‌های آموزش مجازی را هنوز آماده نکردند. در حوزه انتخابیه خودم ۴۶۰ روستا و شهر وجود دارد که اکثر روستاها اصلا اینترنت ندارند و ممکن نیست که بتوانند ارتباط برقرار کنند. واقعیت این است که ما در زمینه ارتباطی و زیرساختی مشکل اساسی داریم.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: باید متناسب با هر منطقه در این زمینه فکری کرد. باید کاری انجام دهیم تا چه از فضای مجازی و چه از بستر تلویزیونی امر آموزش دنبال شود و دانش‌آموزان از آن بهره ببرند. موضوعات باید عمیق‌تر نگاه شود، به عنوان مثال برخی دانش‌آموزان اصلا گوشی اندروید و تبلت ندارند. ما خانواده‌های فراوانی داریم که برای پرداخت اقساط‌شان مانده‌اند و حال باید به سختی تبلت و گوشی تهیه کنند.
وی تصریح کرد: معمولا خانواده‌هایی که ضعیف‌تر هستند، بچه‌های زیادی دارند، والدین باید برای کدامشان هزینه کنند؟ در برخی خانواده‌ها، پدر یک گوشی داشته و آن را به یکی از فرزندان داده و مابقی دست خالی مانده‌اند. ما مشکلات زیادی در این زمینه داریم و به نظرم مجلس، دولت، همه قوا و نهادهایی که توانمندند مثل بنیادبرکت، بنیاد علوی و همه بنیادها و خیریه‌ها باید کمک کنند.همه باید پای کار بیایند، تا هم فضا و زیرساخت‌ها را آماده کنیم و هم سلامت دانش آموزان را تضمین کنیم.
نماینده مجلس شورای اسلامی درباره بازگشایی مدارس گفت: والدین فرزندانشان را به مدرسه نمی‌فرستند. من والدین زیادی را دیدم که گفته‌اند، فرزندشان را به مدرسه نخواهند فرستاد، به خصوص آنهایی که در شرایط خاصی هستند که یک یا دو فرزند دارند و حساسیت‌شان بیشتر است و به نظر این کار را نخواهند کرد. در شهرستان خودمان زمانی که در حال آمدن به تهران بودم، می‌دیدم که خانواده‌ها کتاب‌های فرزندانشان را گرفته‌اند، ولی اجازه ندادند فرزندانشان به مدرسه بروند.
وی همچنین درباره حضور برخی دانش‌آموزان در سر کلاس درس گفت: مدارس امکانات مورد نیاز را ندارند و از طرفی آموزش لازم در زمینه مراقبت به دانش آموزان داده نشده است.در واقع همه مدارس ما توانایی تجهیز کردن و کنترل دانش‌آموزان به طور مداوم را ندارند.
