«تحریم نانوشته دارو» معامله آن را غیرممکن کرده است/ همکاری دارویی با چین و هند

مهرداد علیمیان (رییس کمیته صادرات سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با تحریم‌های آمریکا که مشخصا شامل دارو و مواد غذائی هم می‌شود گفت: بسیاری از شرکت‌های خارجی، به خصوص شرکت‌های اروپائی که با آمریکائی‌ها مناسبات تجاری دارند،  به صراحت اعلام می‌کنند که من به شما جنس می‌دهم اما شما چگونه می‌توانید ارز آن را پرداخت کنید. ما باید پول را از طریق سیستم‌های بانکی به آنها منتقل کنیم و مسلما می‌گویند شما تحریم هستید و نمی‌توانید از سیستم‌های بانکی استفاده کنید و از طرفی شرکت‌های خارجی می‌گویند، چون شما در تحریم هستید، اخذ پول از هر فرد ایرانی برای ما ممنوعیت دارد و از همین رو نمی‌خواهیم بیزینس‌مان با آمریکا دچار مشکل شود. 

علیمیان در همین رابطه افزود: لذا این بازی با کلمات است. وقتی نمی‌شود ارز پرداخت کرد و نمی‌شود جنس را دریافت کرد، ما تحت تحریم هستیم. کسی در دنیا که به ما به صورت مجانی دارو نمی‌دهد. فقط تعداد معدودی از کشور‌ها به ما جنس بفروشند که یا جرات آن را، یا چارچوب‌های قانونی یا قدرت آن را دارند مانند چین و هند که هنوز با ایران کار می‌کنند. 

شرکت‌های خارجی از مناسبات مالی با ایران هراس دارند 

علیمیان در خصوص ترس شرکت‌ها از مناسبات مالی با ایران بیان کرد: شرکت‌های اروپائی می‌ترسند با ایرانی‌ها همکاری کنند. خیلی از شرکت‌های اروپائی که ما با آنها همکاری می‌کردیم، همکاریشان با ما را کنار گذاشته‌اند و اذعان می‌کنند که آنها نمی‌توانند اقدام به معاملاتی کنند که بررسی کانال‌های مالی‌شان نشان دهد که با ایران همکاری و تبادل مالی داشته‌اند. حتی در چین هم شرکتی بود که ما با آن همکاری می‌کردیم، اما آمریکائی‌ها ۶۰ درصد سهامش را خریدند،‌ بنابراین مدیران آن گفتند که ممکن است تجارتشان به هم بخورد و دیگر با ما کار نخواهند کرد. 

وی گفت: این ادعای آمریکائی‌ها که ما را در حوزه دارو تحریم نمی‌کنند؛ از جمله دروغ‌هایی است که ما به آنها عادت داریم. 

تحریم موجب خروج برخی شرکت‌ها از ایران شد

علیمیان با تاکید بر اینکه اعمال تحریم‌ها موجب شد تا شرکت‌های تحقیقاتی و تولیدی از ایران منفصل شوند، گفت: یک سری شرکت‌ها با ما در زمینه تولید قرارداد همکاری داشتند، این شرکت‌ها در طول قراردادشان در ایران اقدام به ساخت سایت تولید و تحقیقات کردند، اما با شروع تحریم‌های آمریکا پروژه‌ها را نیمه رها کردند و چرفتند. با این پاسخ که می‌ترسیم اینجا ادامه بدهیم. شرکت‌ها می گفتند ما هر پولی را بخواهیم به اینجا واریز یا از اینجا برداشت کنیم با برخوردهای آمریکائی‌ها مواجه می‌شویم. 

وی در همین باره افزود: شرکت‌ها با آمدن به ایران بنای تولید کارخانه را داشتند و سرمایه‌ای را آوردند، اما چون الان از عواقب آن نگران هستند دنبال آنند تا امکاناتی که در ایران دارند را بفروشند و بروند. یعنی همان اتفاقی که در مناسبات توتال با ایران افتاد در شرکت‌های داروئی هم افتاد. هر شرکتی که مناسبات تجاری با آمریکا داشت، عرصه را رها کرده و رفته است. 

مهرداد علیمیان گفت: بطور کلی اگر شرکتی باشد که فروش محصولاتش در آمریکا بازار داشته باشد، برای آنکه سهم بازار آمریکای او دچار مشکل نشود و یا اینکه مدیرانش تحت تعقیب قرار نگیرند، از مناسباتش با ایران صرفه نظر می‌کند. ولی شرکت‌هایی که با آمریکا هیچ چرخش مالی یا تجارتی نداشتند،‌ ممکن است شهامت به خرج بدهند و همکاری خود را با ایران حفظ کنند. ولی اگر هر مناسبات مالی‌ با آمریکا داشته باشند می‌ترسند و قطع همکاری می‌کنند. 

علیمیان گفت: شرکت‌هایی که مایلند با ایران کار کنند و شرکت‌های توانمندی هستند و چهارچوب‌های مشخص خودشان را دارند، بعضا می‌روند و مجوزهای بین‌المللی می‌گیرند. مثلا شرکتی هست که می‌خواهد ماشینی را به ایران بفروشد و می‌رود مجوز OFAC خود را می‌گیرد. بعضی‌ها موفق می‌شوند می گیرند و بعضی‌ها هم با مقاومت آمریکائی‌ها روبرو می‌شوند و آمریکا به آنها اجازه نمی‌دهد.

علیمیان گفت: ظاهرا می‌گویند که ما دارو را تحریم نکرده‌ایم و می‌خواهیم قرص استامنیوفن وارد کنیم، آنها می‌گویند ایرادی ندارد. اما شما نمی‌توانید حتی پول قرص استامنیوفن را پرداخت کنید. لذا نانوشته دارو را هم به موقعیتی برده‌اند که نمی‌تواند معامله شود.

 لازم باشد ۱۰۰ درصد نیازمان را تولید می‌کنیم 

علیمیان با تاکید بر توان تولید داروئی ایران گفت: خوشبختانه بیش از نیمی از مواد اولیه خودمان را تولید می‌کنیم و نکته مهم این است که ما تقریبا ۹۰ درصد نیاز داروئی خودمان را نیز تولید می‌‌کنیم و اگر قرار باشد که خیلی به ما سخت بگذرد، از آنجایی که از لحاظ دانش فنی و تخصصی توانمندیم نیازمان را تا ۱۰۰ درست خود تامین کنیم. فقط ممکن است برایمان گران تمام شود، وگرنه ما از نظر دانش فنی از چیزی از دنیا کم نداریم. این مباحث اقتصادی است که باعث می‌شود ما هنوز به واردات دارو اهتمام داشته باشیم. واردات ما فقط به لحاظ توجیه فنی و اقتصادی است که ادامه دارد، یعنی اگر تحریم‌ها بیش از این هم تشدید شود و لازم باشد از این دانش فنی استفاده می‌کنیم.