در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
تصمیم گیری درباره باغات بیشتر براساس دریافتهای شخصی است/جای خالی علم در بررسی پرونده پلاک ثبتی باغها
رئیس انجمن علمی جنگلداری کشور گفت: یک نگاه اجمالی به ترکیب اعضای شورای شهر نشان می دهد، تفکر عمران و شهرسازی به محیط زیست و سلامت غالب است، در حالی که رای دادن به قطع حتی یک درخت، به دلایل بسیار محکم و علمی نیاز دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، تصمصم‌گیری درباره باغ بودن و نبودن اراضی سطح شهر تهران و رای گیری درباره آن در شورای شهر تهران این روزها با توجه به بررسی پرونده باغات در صحن این شورا مورد انتقاد برخی کارشناسان است.
هادی کیادلیری (رئیس انجمن علمی جنگلداری کشور) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، ضمن اشاره به اینکه باید تخصص اعضای شورای شهر در تشخیص باغ بودن با نبودن اراضی و تعداد کارشناسان محیط زیست حاضر در جلسه که صلاحیت رای دادن دارند، مشخص باشد، گفت: تعداد افرادی که به صورت تخصصی درباره فضای سبز رای می دهند در شورای شهر یک به پنج نفر است و حضور این تعداد محدود متخصص نیز سمبلیک و بی ثمر است. یک نگاه اجمالی به ترکیب اعضای شورای شهر نشان می دهد، تفکر عمران و شهرسازی به محیط زیست و سلامت غالب است، در حالی که رای دادن به قطع حتی یک درخت، به دلایل بسیار محکم و علمی نیاز دارد.
تصمیم درباره باغها براساس دریافتهای شخصی است
وی در ادامه با اشاره به اینکه تصمیم گیری ها بیشتر براساس دریافت های شخصی اعضا صورت می گیرد، اظهار داشت: تنها توجه به نوع توسعه در غرب تهران و میزان فضای سبز موجود در آن نشان می دهد، مساله محیطزیست یا مطرح نبوده و حالا که بر سر زبان ها افتاده نیز بیشتر سمبلیک و نمایشی است. در نتیجه حتما در تصمیم گیری ها باید کارشناسان محیطزیست حضور پررنگتری داشته باشند. متاسفانه اکنون تصمیم گیری ها بیشتر براساس دریافتهای شخصی است تا نظریه های علمی و فنی و هرکس که آگاهی محیط زیستی بیشتری داشته باشد، به حفظ یک درخت تمایل بیشتری نشان می دهد. اگر علم حاکم بر تصمیم گیری ها باشد، با تغییر دوره های اعضای شورا شاهد تغییر در نوع کاربری اراضی سطح شهر نخواهیم بود و یک اصله درخت حفظ می شود، صرفا به این دلیل که با اشراف به نظر کارشناسی درباره آن رای صادر شده است.
وی با اشاره به اینکه در تصمیم گیری ها بیشتر مسائل مدیریتی مطرح است، افزود: ترکیب افرادی که نسبت به باغ بودن یک ملک رای می دهند ترکیب درستی نیست.
کیادلیری در ادامه تصریح کرد: این مساله ای است که نه تنها در شهرداری و شورای شهر، بلکه در سایر عرصه های مدیریی نیز رخ میدهد و رای به حفظ و یا از دست رفتن اراضی طبیعی و جنگلی همواره با نظرات غیرکارشناسی روبرو بوده است، اما این مساله در شهرها پررنگ تر خواهد بود، زیرا مسائل عمرانی در شهر ارجح تر است.
در برخی تصمیمات ارزش ریالی ملک از درختان مشجر بیشتر تشخیص داده میشود
این کارشناس درختان با اشاره به اینکه در برخی تصمیم گیری ها این تفکر رایج است که ارزش ریالی ملک و یا زمین بیشتر از درختان مشجر موجود در آن است، ادامه داد: تصمیم گیری براساس مبانی اقتصادی، هیچگاه به نتیجه درستی ختم نخواهد شد.
وی با تاکید بر اینکه در کلانشهری مانند تهران باید از نیروهای تخصصی در تشخیص باغ بودن یا نبودن اراضی شهر استفاده کرد، تصریح کرد: بزرگترین مشکل تهران اکنون آلودگی هوا، ریزگردها و کمبود اکسیژن است، در نتیجه تصمیم به حفظ و یا قطع یک درخت، مستقیما بر ریه های تنفسی شهر و جان مردم حاضر در آن اثرگذار است. در نتیجه نمی توان در این موارد به صورت عرفی بحث کرد و باید نظرات متخصصان در اینباره اعمال شود.
سیستم رای‌گیری در صحن شورا اشتباه است
مدیر گروه جنگلداری دانشگاه آزاد تهران که معتقد است حتی رای گیری دراین باره نیز امری اشتباه است، گفت: گاهی یک نفر متخصص با نظرات کارشناسی خود نظر تمام افرادی که نسبت به باغ بودن یا نبودن زمینی رای صادر کرده اند را رد می کند و این ضعف بزرگی است که در کمیسیون های شورا وجود دارد.
وی درباره ملاک هایی که در تشخیص باغ بودن با نبودن یک زمین مطرح است، افزود: پارامترهای مختلفی در این زمینه مطرح است، البته تصمیم گیری با توجه به موقعیت خود شهرها نیز متغیر است.اما از جمله مسائلی که در حفظ فضای سبز شهری در اولویت است نسبت فضای سبز و میزان آلودگی هوای موجود در سطح شهر، زیباسازی و زیبایی شناختی سطح شهر، منابع آبی و ذخیره انرژی است. درختان باعث کاهش دمای هوا می شوند و این مساله به ویژه در تابستان که مصرف برق و وسایل سرمایی بالا می رود، نکته مهمی در کاهش مصرف انرژی است.
معیارها و شاخصها در تصمیمات افراد مشخص شود
نکته مهم این است که باید مشخص شود افرادی که این زمینها را مورد بررسی قرار می دهند براساس کدام معیارها و شاخصها نظر می دهند. دلایل برای حفظ یک درخت بسیار است، اما شاخص های اعضای شورا درباره تشخیص تغییر کاربری باغها باید مشخص شود.
وی در نقد یکی از معیارهایی که بدین منظور در نظر گرفته شده است نیز گفت: یکی از معیارها در تشخیص باغ بودن یا نبودن اراضی، تعداد درختان است، و برخی موارد با اشاره به اینکه تعداد درختان نسبت به مساحت کم است رای به غیرباغ صادر می شود. باید مشخص شود میزان سطحی که می‌خواهد تبدیل به کاربری ساختمانی، یا فضای سبز شود چقدر برای آن منطقه مهم و ضروری است. گاهی با این تصمیمات یک عرصه از دست می رود و پس از گذشت چند سال متوجه می شوید این منطقه نیاز به فضای سبز دارد، اما دیگر برگشت پذیری ندارد.
جای خالی نگاه بلند مدت و آمایش سرزمین در سرنوشت درختان تهران
کیادلیری با تاکید بر اینکه در تصمیمات باید آینده نگری بیشتری درنظر گرفته شود، افزود: در کشورهای توسعه یافته تصمی مگیری درباره اقدامات توسعه شهری، با یک نگاه بلندمدت انجام میشود. نگاه بلندمدت در تصمیم گیری ها و توجه به آینده بیست ساله و پنجاه ساله مکانی که قرار است رای به باغ بودن یا نبودن آن صادر شود مسال های است که در رای گیری ها مغفول مانده است.
وی در ادامه تصریح کرد: باید درباره شاخصهایی که در تصمیم گیری در نظر گرفته شوند بازنرگری جدی شود و توجه به تعداد درختان، با توجه به مساحت، تنها یکی از معیارهای مناسب است، اما کافی نیست. رای گیری به نظرات کارشناسی عمیق تری نیاز دارد و جای اصول آمایش سرزمین و دقت نظر به کاربری های درخور هر منطقه در تصمیم گیری ها خالی است.
