بخارات بنزین خارج شده از باک خودرو‌ها سرطان‌زاست

رحمت اله حافظی در اولین همایش ملی فرایندهای پالایشگاهی تبریز با اشاره به اینکه در یک سال و نیم گذشته شاهد اتفاقات خوبی در زمینه سوخت بودیم که منجر به ارتقای کیفیت سوخت شده است، اظهار کرد: پیش از این میزان گوگرد موجود در گازوئیل تا ۸ هزار ppm بود که با تلاش‌های صورت گرفته میزان گوگرد موجود در گازوئیل به ۵۰ ppm کاهش یافته است. حال تصور کنید علاوه بر اتوبوس‌های دیزلی که روزانه به جابجایی مسافر مشغول هستند در طول شب نیز ۱۰ هزار سرویس توسط خودروهای دیزلی برای جابجایی نخاله، مصالح و سایر خدمات در شهر تهران با سوخت گازوئیل ۸ هزار ppm صورت می‌گرفت.

وی با اشاره به قوانین موجود در خصوص اقدامات علیه بهداشت عمومی از جمله ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی، تصریح کرد: قوانین متعددی در این خصوص وجود دارد. همچنین بر اساس مطالعات صورت گرفته توسط سازمان بهداشت جهانی مبنی بر اینکه خروجی موتورهای دیزلی و بنزن سرطان زا است و بیماری و مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا وجود دارد، باید با مدیریت مناسب از افزایش تهدیدکننده‌های موجود زیست محیطی جلوگیری کرد.

حافظی با تاکید بر اینکه بخارات بنزین خارج شده از باک خودرو‌ها هنگام سوختگیری سرطان زاست، گفت: در طرح کهاب (کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخار بنزین) مصوبه سال ۸۷ هیات دولت، وزارت نفت ملزم شده تا فرآیند تجهیز تاسیسات به منظور کاهش آلودگی ناشی از تبخیر بنزین را تا پایان سال ۹۳ به انجام رساند.

وی ادامه داد: بخارات بنزین علاوه بر اثرات سوء زیست محیطی مانند تولید باران‌های اسیدی و ذرات ریز دوده، تخریب لایه ازن و تغییرات آب و هوایی، باعث آسیب و تخریب بافت ریه و سیستم اعصاب، تغییرات ژنتیکی، سردرد، سرگیجه، افسردگی، اختلالات خونی، سرطان خون و تولد نوزادان نارس می‌شود.

رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران اظهار کرد: اگر میانگین مصرف روزانه بنزین ۷۵ میلیون لیتر در روز باشد، طی سه مرحله جابجایی بنزین یعنی زمان انتقال به نفتکش در پالایشگاه، انتقال به مخازن پمپ‌های بنزین در سطح شهر و در زمان سوختگیری خودرو‌ها، حدود ۲۰۰ میلیون لیتر بخار بنزین به هوا وارد می‌شود اگر از هر متر مکعب بخار بنزین، یک و نیم لیتر مایع استحصال شود روزانه ۳۰۰هزار لیتر و سالانه ۱۰۰ میلیون لیتر مایع بدست می‌آید که می‌تواند ظرف چهار سال بازگشت سرمایه گذاری اولیه را به همراه داشته باشد.

حافظی با بیان اینکه اجرای طرح کهاب در سال ۸۷ به بودجه‌ای بالغ بر ۲۰۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز داشت، گفت: این طرح هم اکنون به اعتبار ۷۰۰ میلیارد تومانی نیاز دارد و بازگشت سرمایه آن در سال ۸۷، حدود ۵۰ میلیارد تومان بود و امروز بازگشت سرمایه آن سالانه ۲۵۰ میلیارد تومان است.

وی با بیان اینکه باید از سرمایه‌های اقتصادی و انسانی کشور به واسطه اجرای طرح کهاب صیانت شود، تاکید کرد: این طرح یک طرح دوستدار محیط زیست و سلامت مردم و از سوی دیکر طرحی اقتصادی و سودآور تلقی می‌شود، علاو بر ارزش اقتصادی مایع بدست آمده، سالانه ۲۰۰ میلیارد تومان از خسارت‌های وارده به محیط زیست و سلامت مردم نیز می‌کاهد بر این اساس تسریع در اجرای این طرح را با کمک سرمایه گذاران بخش خصوصی داخلی و خارجی از وزارت نفت و دولت مطالبه می‌کنیم.