در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
چرایی نارضایتی پرستاران از اجرای طرح تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری
دبیرکل خانه پرستار با اشاره به عدم برنامه‌ریزی مناسب برای اجرای طرح تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، دلایل نارضایتی پرستاران در این زمینه را تشریح کرد.
«محمد شریفی مقدم» دبیرکل خانه پرستار در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا همزمان با روز پرستار در رابطه با وضعیت کنونی جمعیت پرستاری کشور اظهار کرد: موضوع تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری کشور سال‌های سال به عنوان مطالبه اصلی جامعه پرستاری کشور مطرح بوده است، هدف از اجرای این قانون هم این بود که اختلاف در پرداخت و تبعیض در میان کادرهای درمانی کم شود. پس از تصویب قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، در این سال‌ها اراده‌ای برای اجرای آن نبود اگرچه بحث‌های کارشناسی آن انجام شده بود.
وی افزود: دلیل اصلی ایجاد این قانون این بود که خدمات پرستاران هم مانند سایر گروه‌های پزشکی و پیراپزشکی، ارزشگذاری شود. تمامی این موارد آماده بود و پس از تأکید رهبر انقلاب قرار شد، اجرا شود.
شریفی مقدم یادآور شد: ما دو مدل پرداخت در نظام‌های سلامت داریم. نخست پرداخت با حقوق ثابت که در بسیاری از کشورها چنین است و تا سال 75 هم در کشور ما همین وضعیت وجود داشت، اما از آن سال مدل پرداخت برای نظام سلامت شکل گرفت. این موضوع برای پزشکان هم حقوق ثابت را مد نظر قرار می‌داد و هم به ازای هر خدمت پاداش را که موجب اختلاف بین پرداختی‌های در میان کادر درمان شد.
وی ادامه داد: اینها مدل‌های امتحان پس داده در همه کشورها است، اما سال گذشته یک مدل برای اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مبتنی بر باز توزیع پرداختی‌ها از سوی سازمان نظام پرستاری و مسئولان سابق معاونت پرستاری طراحی شد که بر اساس تخت بود و 90 درصد تخت‌های ویژه مانند تخت‌های زنان، اورولوژی، جراحی و .. مشابه هم با ارزش خدمات «6کا» دیده شد. همچنین گفته شده است که پرستار در بخش عمومی 12 تا 14 بیمار ببیند و هر 6 بیمار در بخش عمومی برابر با یک بیمار بر روی تخت ویژه دیده شده است. در واقع ارزش این خدمات بر اساس خدمتی که به یک بیمار ارائه می‌شود نیست بلکه بر اساس تختی است که وجود دارد و می‌شود 6 کا، هر کا هم چهارده هزار و 900 تومان بوده و در مجموع 90 هزار تومان می‌شود که باید بیمارستان‌ها آن را پرداخت کند.
شریفی مقدم ادامه داد: این مدل پرداخت را که بر اساس اشغال تخت روز بوده دیگر نمی‌توان نام تعرفه‌گذاری ارزش خدمات پرستاری بر آن نهاد. این حتی مدل و روشی علمی نیست؛ آمدند این موضوع را اعمال کنند اما در اعمال آن دچار مشکل شدند. بودجه‌ای 6 هزار میلیارد تومانی را هم در اختیار داشتند که اگر آن را در بین تمامی پرستاران کشور تقسیم می‌کردند به هر پرستار نفری 2 میلیون تومان می‌رسید. اگر این را اعمال می‌کردند با توجه به اینکه کارانه برخی از پرستاران بیشتر از این عدد است و حتی در برخی از بیمارستان‌ها حدود 4 میلیون تومان هم می‌گیرند لذا این پول که به عنوان تعرفه‌گذاری قرار بود توزیع شود از کارانه‌ای که اکنون دریافت می‌کنند کمتر بود. این موضوع اجرا نشد چرا که اجرای آن احتمال اعتراض پرستاران را در پی داشت.
قائم مقام سابق سازمان نظام پرستاری ادامه داد: پس از عدم اعمال این طرح گفته شد، علی‌الحساب پرستاران هرچه کارانه گرفته‌اند ضرب در 2.2 کنند و برای سه ماه آخر سال که قرار بود تعرفه گذاری اجرا شود پرداخت کنند. به طور مثال اگر کارانه یک ماه پرستار 400 هزار تومان باشد ضرب در 2.2 کنیم برای سه ماه او دو میلیون و 640 هزار تومان می‌شود.
وی یادآور شد: این نوع پرداخت موجب شده است تا پرداختی‌های بسیار متفاوتی به پرستاران داده شود، از یک میلیون تومان تا 30 میلیون تومان و همین موضوع اعتراض تمام پرستاران را در سراسر کشور موجب شده است.
شریفی مقدم با بیان اینکه بودجه 6 هزار میلیاردی توزیع نشد، گفت: این مبلغ برای کل سال بود، که برای هر ماه 500 میلیارد تومان می‌شود، اما هزار و 500 میلیارد تومان را برای این سه ماه اختصاص دادند که می‌بایست به همه پرستاران بخش دولتی، بخش خصوصی، نیروهای مسلح، تأمین اجتماعی، خیریه و.. داده می‌شد اما این هزار و 500 میلیارد تومان به پرستارهای بخش دولتی داده شده است. همین موضوع موجب نارضایتی جامعه پرستاران شده است.
دبیر کل خانه پرستاری در ادامه به موضوع کمبود پرستار در کشور پرداخت و گفت: به ازای هر تخت دو پرستار و بر اساس استاندارادهای جهانی باید باید به ازای هر هزار نفر جمعیت حداقل سه پرستار در نظر گرفته شود. در کشورهای توسعه یافته و اروپایی این میزان 10پرستار و در کشورهای متوسط 6 پرستار است، اما کف آن 3 پرستار است که در حال حاضر آمار ما 1.6 پرستار به ازای هر هزار پرستار است این بدین معنی است که مردم ایران تقریبا نصف کف مراقبت‌های پرستاری را دریافت می‌کنند و مردم دچار خسارت می‌شوند.
وی افزود: برای دریافت کف خدمات حداقل باید جمعیت پرستاری کشور حداقل دو برابر شود. اگر نزدیک 100 هزار نفر پرستار استخدام شوند تازه می‌توان نزدیک به کف خدمات را ارائه داد. در حال حاضر هم 100 هزار پرستار جویای کار هم داریم که استخدام نمی‌شوند.
او همچنین با بیان اینکه پرستاران در هر بخشی مشکلات خاص خود را دارند، گفت: بدترین وضعیت را پرستاران با قرادادهای موقت دارند، این قرارداد موقت هم در تأمین اجتماعی، هم بخش خصوصی و هم اینکه 12 نوع آن در بخش دولتی وجود دارد. در میان قراردادی‌های بخش دولتی، 89 روزه، شش ماهه، تبصره سه، طرحی و .. وجود دارد. این گروه هم دستمزد آنها پایین است و هم اینکه امنیت شغلی ندارند.
وی تأکید کرد: دلیل این موضوع نیز افزایش عرضه بیش از تقاضا است، ظرفیت دانشکده‌های پرستاری را افزایش دادند و با تعدد پرستاران فارغ‌التحصیل، کارفرماها هر شرایطی را به راحتی برای استخدام‌ها تحمیل می‌کنند و عمده کارفرماها هم دولتی هستند.
