یادداشت؛
کردستان نیازمند خانه تکانی‌است
آیا وقت آن نرسیده که از مدیرانی که بودجه را برگشت می‌دهند استفاده نشود؟ آیا ساکنان کردستان هنوز هم باید چوب بی‌تعهدی و عدم تخصص و پیگیری برخی چهره‌ها را بخورند که فقط خود را می‌بینند؟
ایلنا: همزمان با فعالیت نماینده دولت جدید در استان کردستان و نیاز به تغییر و تحول مدیریتی، رویکرد اصلی این یادداشت است و به هر روی این مطلب قصد تبلیغ یا انکار شخص یا جریانی را ندارد.
نیت اصلی نوشته، ملموس کردن جایگاه و نوع نگاه به کردستان و دریافت حمایت‌های ویژه و همچنین بازنگری در نگرش‌های قبلی‌ست.
نقدهایی که در پی می‌آید، تاکید ویژه‌ای بر حوزه برنامه‌ریزی و نظارتی و اصلاح فکری، برنامه‌ای و عملیاتی به عنوان شرط اصلی ارتقا توسعه استان فرهنگی دارد.
انتخاب و انتخاب شدن یکی از اصول اولیه دموکراسی در جوامع مدرن است و حال اینکه این انتخاب شدن‌ها و این انتخاب کردن‌ها چگونه باشد، جای تعمل است.
متاسفانه جریان خودی نبودن و برخوردهای سلیقه‌ای در کارنامه اکثر مدیران موجود است؛ اما باید گفت این وجود سیاهی است که سفیدی را نمایان می‌کند و بهترین راه برای پیشرفت در هر جای جهان، شنیدن حرف مخالفان است.
روایت اینکه کدامین مدیر توانایی اجرای برنامه‌های دولتی را دارند از اساسی‌ترین ملاک‌های انتخاب مدیران است، اما حضور این تفکر که در کردستان کسی واجد شرایط برای کسب پست‌های کشوری نیست، نمی‌تواند باعثپیشرفت شود.
با این حال آیا وقت آن نرسیده که از مدیرانی که بودجه را برگشت می‌دهند استفاده نشود؟ آیا ساکنان کردستان هنوز هم باید چوب بی‌تعهدی و عدم تخصص و پیگیری برخی چهره‌ها را بخورند که فقط خود را می‌بینند؟ آیا ساکنان کردستان شایستگی استفاده از قطار را ندارند و یا اینکه مسئولین توانایی وفای به عهد بیش از ۲۰ سال ندارند؟ آیا راه‌اندازی تله کابینی که بنا به گفته خیلی از مدیران قبلی و فعلی، کل امکاناتش موجود است اینقدر کار سختی است؟ استفاده ساکنان بومی از مزایای مرز‌ها اینقدر برای مسئولین سخت است که ساکنان این استان فرهنگی باید به کولبری روی بیاورند؟
روایت انتخاب کردستان به عنوان استانی فرهنگی را نمی‌توان نادیده گرفت و در راستای انجام این فکر گام برنداشت.
بحثاینکه چه کسی مدیر می‌شود مهم است، اما از آن مهم‌تر اینکه چه مدیری توانایی توسعه کردستان را دارد؟
موارد فوق تنها بخشی از بند‌ها و مصادیق بازنگری و خانه تکانی در کردستان است. در این بین دور از انصاف خواهد بود که فرد یا افراد خاصی را مسبب و مسئول چنین وضعیت ناکارآمدی دانسته و مشکل تاریخی یک استان را به حساب مدیریت در دوره‌ای خاص بگذاریم.
امید است دولت تدبیر و امید، با دستور کار قرار دادن و در پیش گیری رویکردی فعال، اقدام به بازنگری اساسی در برنامه‌ها، انتظارات و حمایت‌های مورد نیاز از این استان نماید.
یادداشت از: شورش عزیزی
