نئاندرتال‌ها از کودک سندروم داون مراقبت می‌کردند
شکل منحصر به فرد یک استخوان گوش متعلق به یک کودک نئاندرتال نشان می‌دهد که او به سندرم داون مبتلا بوده است. مطالعات باستان‌شناسان و پژوهشگران براساس یافته‌های فسیلی نشان می‌دهد، نئاندرتال‌ها از این کودک ۶ساله مبتلا به سندرم داون مراقبت می‌کردند و رفتار نوعدوستانه داشتند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایو ساینس، تجزیه و تحلیل جدیدی از استخوان گوش یک کودک نئاندرتال با شکلی عجیب که در غاری در اسپانیا یافت شد، باستان‌شناسان و دیرینه‌شناسان را بر آن داشت تا تحقیقات بیشتری روی این استخوان انجام دهند. این استخوان گوش متعلق به یک کودک ۶ساله نئاندرتال مبتلا به سندرم داون بوده است.
این یافته اولین مورد شناخته شده سندرم داون در نئاندرتال‌ها، پسرعموهای جد انسان‌های امروزی و نزدیک‌ترین خویشاوندان انسانی ما است که از حدود ۴۰ هزار تا ۴۰۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کردند. پژوهشگران معقتدند این کودک که مبتلا به سندروم داون بوده است توسط نئاندرتال‌های بزرگسال مراقبت می‌شده، این شواهد نشان می‌هد که نئاندرتال‌ها رفتار نوعدوستانه داشته‌اند.
محققان در مطالعه جدیدی که چهارشنبه (۲۶ ژوئن) در ژورنال Science Advances منتشر شد، اعلام کردند: «این کودک حداقل به مدت ۶ سال نیاز به مراقبت داشت و احتمالاً به سایر اعضای گروه برای کمک به مادر در مراقبت از کودک نیاز داشت».
استخوان گوش ابتدا در سال ۱۹۸۹ در Cova Negra (به اسپانیایی به معنای «غار سیاه») در Xàtiva، شهری در استان والنسیا، در سال ۱۹۸۹ به‌دست آمد. قدمت سایر بقایای نئاندرتال در این غار به بین ۲۷۳۰۰۰ تا ۱۴۶۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردند. به گفته محققان، این استخوان - قطعه‌ای از استخوان تمپورال - با بقایای حیوانات مخلوط شده بود و تا همین اواخر شناسایی نشده بود.
پژوهشگران متوجه شدند که استخوان این کودک نئاندرتال شکل نامنظمی دارد که با سندرم داون مطابقت دارد. همچنین جنبه‌های غیرعادی دیگری نیز داشت، از جمله حلزون کوچکتر و ناهنجاری‌های کانال نیم دایره‌ای جانبی (LSC)، کوتاه‌ترین کانال از سه کانال گوش، که همزمان با هم می‌توانند باعث کاهش شنوایی و سرگیجه شدید شوند.
با این حال، از آنجایی که افراد مبتلا به سندرم داون یک نسخه اضافی از کروموزوم ۲۱ دارند، باید یک آزمایش ژنتیکی انجام می‌شد تا باستان‌شناسان به این اطمینان می‌رسیدند که این کودک این بیماری را داشته یا خیر. این درحالی است که با تایید آزمایش‌ها نگهداری این کودک نیاز به مراقبت چندین نفر در گروه داشته است. پیش از این پژوهش‌های باستان‌شناسان تایید کرده بود که نئاندرتال‌ها از اعضای بیمار در گروه‌های اجتماعی خود مراقبت می‌کردند.
با توجه به اینکه یک کودک ۶ساله با یک بیماری ژنتیکی چالش برانگیز نمی‌توانست در ازای آن کمک کاری برای نئاندرتال‌ها انجام دهد این احتمال وجود دارد که نئاندرتال‌هایی که به او کمک می‌کردند نوعدوست بوده باشند.
