«فضانوردان» در کجای زمین فرود می‌آیند؟/ روایت‌های یک شاهد عینی از پایگاه بین‌المللی فضایی جهان+عکس‌هایی دیده نشده
اندرو مک‌کانل عکاس خبری و مستند را معمولا با عکس‌های او از میادین جنگ می‌شناسند. او برخلاف دیگر مجموعه‌های خود که به مرگ و ویرانی و جنگ اختصاص دارند، طی حضور در یک لوکیشن نامتعارف زندگی را مدنظر داشته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «اندرو مک‌کانل» عکاس ایرلندی که طی چند سال اخیر در مناطق جنگی، از جمله غزه نیز حضور داشته به تازگی عکس‌هایی جدید از فضانوردان و محل پرتاب آن‌ها منتشر کرده است.
«گاردین» درباره این اتفاق گزارشی منتشر کرده است. این گزارش درباره حضور عکاس در یک منطقه غیر طبیعی و نامتعارف است.
این عکاس اندرو مک‌کانل است. او را یکی از مهمترین عکاسان میدانی معاصر می‌دانند. مک‌کانل طی سال‌های حضورش در عرصه عکاسی، میادین جنگی زیادی را تجربه کرده است. وی در کشورهایی چون افغانستان، عراق، سوریه، غزه و اوکراین حضور داشته و مجموعه عکس‌های متعددی تا به امروز از او منتشر شده است.
یکی از آخرین عکس‌های اندور مک‌کانل زمانی که در غزه حضور داشته است
زنان و بچه‌ها در افغانستان/ عکسی دیگر از اندرو مک‌کانل
عکاس «اندرو مک کانل» اولین‌بار در سال ۲۰۱۵ به قزاقستان رفت. وی درصدد این بود مطلع شود که پایانه فضایی اصلی در روی زمین از نزدیک به چه شکل است. پایگاه یا پایانه فضایی محلی است برای اعزام یا فرود فضانوردان است.
رومن از جمع آوری مواد قابل بازیافت، در نزدیکی ساران، قزاقستان روزگار می‌گذراند/ او نشسته و مشغول استراحت است/ تاریخ عکس: سال ۲۰۱۸/عکس: اندرو مک کانل
سفر به سوی ناشناخته‌ها
«مک‌کانل» در ادامه لوکیشن مورد نظرش را پیدا می‌کند. او به گوشه‌ای خاص از دشت‌های دورافتاده، نزدیک به روستایی به نام «کنجی‌بای-سامای» می‌رود و همان‌جا می‌ماند. محل مورد توجه «اندرو مک‌کانل»، جایی است که فضانوردان هر سه ماه یک بار در آنجا فرود می‌آیند. و به این ترتیب این مکان را می‌توان محل بین‌المللی یا ایستگاه بین‌المللی فضانوردان دانست.
بازگشت ایمن … سه ماجراجوی فضایی به زمین باز می‌گردند
اما آنچه «مک‌کانل» را به سمت چنین مکانی آورده حضور متمادی‌اش در میدان‌های جنگ بوده است. او پس از این حضور مستمر و جدی در مناطق جنگی، می‌خواست بر روی موضوعی کار کند که به زندگی و سر زندگی انسان‌ها ارتباط داشته باشد، نه با سوگ و مرگ آن‌ها. فضانوردانی که اندرو مک‌کانل منتظر فرودشان بود افرادی بودند که از پایگاه فضایی بایکونور به فضا پرتاب شده بودند.
او معتقد است: یافتن چنین مکانی، کشف کنجکاوانه چشم‌اندازی است که قرن‌ها مرکز اکتشافات انسانی بوده و دچار تغییر نشده و بکر باقی مانده است. موضوع دیگری که کار اندرو را اهمیت می‌بخشد، رفت و آمد او به پایانه فضایی بین‌المللی قزاقستان طی دوازده سال مستمر و متمادی است.
موشک «سایوز TMA-19M» در سکوی پرتاب یک کیهان «بایکونور» / هر سه ماه یکبار یک موشک فضایی که سه فضانورد را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌برد از پایگاه فضایی «بایکونور» قزاقستان پرتاب می‌شود. تقریباً در همان زمان بوده که سه فضانورد دیگر در شمال شرقی در علفزارهای دورافتاده فرود آمده‌اند.
زندگی شبانه‌روزی با فضانوردان
«اندرو مک کانل» با این حضور به دنبال شناخت بیشتر محیطی ناشناخته و زندگی درفضایی نامتعارف بود که ترانزیت بین‌المللی فضانواردان محسوب می‌شود.
فضاپیمای «سایوز MS-04» حامل فضانورد روسی «فئودور یورچیخین» و فضانوردان آمریکایی «پگی ویتسون» و «جک فیشر»
او در مقاطعی در همان دشت وسیع چادر زده و مدت‌ها همان‌جا زندگی کرده است. «مک‌کانل» حتی با گروه زمینی آژانس فضایی روسیه در یک چادر می‌خوابیده است.
او حین همراهی فضا نوردان وقتی صدای انفجارجدایی کپسول فضانوردان از سفینه را می‌شنیده، بیدار می‌شده و از چادر بیرون می‌آمده و به سمت بیابان می‌رفته، تا آن‌ها را در هنگام فرود سقوط‌گونه رصد کند و عکس‌های‌شان را به ثبت رساند.
«مک‌کانل» از این وسیله یا کپسول به عنوان شی عجیب یاد می‌کند که از یک خوردرو خانوادگی کوچکتر است.
عکاس «اندرو مک‌کانل»: پس از دیدن یک مستند در سال ۲۰۱۴ بود که به فرود «سایوز» علاقمند شدم. زمستان سرد بود و فضاپیما تحت حمایت چتر نجات به زمین یخ‌زده فرود آمد. یادم هست یک تیم زمینی با شرایط خیلی سخت مبارزه کردند تا کپسول را باز کنند تا اینکه پس از مدت‌ها تلاش در نهایت سه انسان ظاهر شدند. در این کشاکش قلب من و دیگران به تپش افتاده بود.
یوری مالنچنکو و تیم پیک لباس‌های فضایی خود را قبل از پرتاب آزمایش می‌کنند/ کیهان‌دروم بایکونور
توکنوا و متجانوا، منطقه کاراگاند
در ادامه هرچه زمان گذشته مک‌کانل بیش از قبل مجذوب فرود فضاپیماها شده است؛ دقیقا مانند مردم و اهالی روستایی در آن نزدیکی که تردد فضانوردان همیشه برایشان جالب بوده است.
«اندرو مک‌کانل» درباره این تجربه به «گاردین» گفته است: در هر بازدید در «کنجبای-سماعی» می‌ماندم یا بیشتر در مناطق دورتر را کاوش می‌کردم.
ساختمان خان شاتیر واقع در قزاقستان و منطقه بین‌المللی فضایی
باگنور در نزدیکی خانه‌اش در «کنجبای-سامایی» با پسماندهای فضایی بازی می‌کند
او به یاد می‌آورد: دشت که در ابتدا به عنوان یک خلأ بی‌پایان به نظر می‌رسید، با گذشت زمان جزئیات غیرمنتظره‌ای را فاش می‌کرد. طی همین رفت و آمدها بود که من مردمی را یافتم که عمدتاً به مسافران فضایی بی‌علاقه بودند و با این حال به نوعی درگیر این مراسم عجیب بودند.
او این تصویر از یکی از پسران روستا به نام رومن را در یک محل زباله در این ناحیه در سال ۲۰۱۸ گرفت، جایی که او برای جمع‌آوری ضایعات به منظور بازیافت آمده بود.
مقبره‌های عشایری، منطقه فرود «سایوز»/کارشناسان قدمت این مقبره‌ها را تقریباً ۳۰۰ سال می‌دانند. دو مرد سوار بر اسب از مه بیرون آمده بودند تا ماژول فرود سایوز که در نزدیکی مقبره‌ها فرود آمده بود را بازرسی کنند
در کتاب «مک‌کانل»، برخی از فضاها دو خورشید دارند؛ تصاویر فضانوردان و مأموریتشان در کنار تصاویری از کوچ‌نشینان محلی قزاق در مناظر و دشت‌ها.
سفرهای فضاپیمای روسی «سایوز» در قزاقستان و تأثیر این فعالیت بر جامعه محلی را که زندگی آن‌ها با این پورتال به فضا در هم آمیخته است، مستند می‌کند. برخی از دنیاها دو خورشید دارند نوشته اندرو مک کانل توسط کتاب GOST منتشر شده است.
عکس اندرو مک‌کانل از یک جمع‌آورنده‌ی خُرده‌ریز جوان در محل دورافتاده‌ای که فضانوردان از فضا بازمی‌گردند، تضاد کنجکاوی را به تصویر می‌کشد.
اندرو مک کانل اولین بار در سال ۲۰۱۵ به قزاقستان رفت تا ببیند پایانه فضایی اصلی زمین از نزدیک چگونه به نظر می‌رسد. گوشه‌ای خاص از دشت‌های دورافتاده، نزدیک به روستایی به نام کنجی‌بای-سامای، جایی بود که هر سه ماه یک بار، فضانوردان و فضانوردان روی ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین می‌افتادند، پس از اینکه از پایگاه فضایی بایکونور، ۴۰۰ مایل در جنوب، پرتاب شده بودند. مک کانل بیشتر سال‌های قبل را در مناطق جنگی کار کرده بود و مشتاق بود بر روی چیزی متمرکز شود که بیشتر به زندگی ارتباط داشته باشد.
او یک چشم‌انداز کنجکاوانه کشف کرد که هم در مرز اکتشافات انسانی و هم برای قرن‌ها تغییر نکرده بود. در بیش از دوازده بازدید در سال‌های بعد، مک‌کانل به ریتم فرودها عادت کرد. او در دشت در یک چادر با گروه زمینی آژانس فضایی روسیه می‌خوابید؛ وقتی صدای انفجاری را که جدایی کپسول را در آسمان بالا اعلام می‌کرد، می‌شنیدند، به سمت بیابان می‌رفتند تا آن را در هنگام فرود ملاقات کنند – وسیله‌ای که بزرگ‌تر از یک خودروی خانوادگی نبود.
با گذشت زمان، مک‌کانل حداقل به اندازه کسانی که برای تماشای فرود فضاپیما جمع می‌شدند، مجذوب شد. «در هر بازدید در کنجبای-سماعی می‌ماندم یا بیشتر در مناطق دورتر را کاوش می‌کردم،» او به یاد می‌آورد. «دشت که در ابتدا به عنوان یک خلأ بی‌پایان به نظر می‌رسید، با گذشت زمان جزئیات غیرمنتظره‌ای را فاش می‌کرد. من مردمی را یافتم که عمدتاً به مسافران فضایی بی‌علاقه بودند و با این حال به نوعی در این مراسم عجیب درگیر بودند.» او این تصویر از یکی از پسران روستا به نام رومن را در یک محل زباله در این ناحیه در سال ۲۰۱۸ گرفت، جایی که او برای جمع‌آوری ضایعات به منظور بازیافت آمده بود. در کتاب مک‌کانل، برخی از دنیاها دو خورشید دارند، تصاویر فضانوردان و مأموریتشان در کنار تصاویری از کوچ‌نشینان محلی قزاق در مناظر ماه‌مانند دشت قرار داده شده است.
