راز گور دسته جمعی ۵ هزارساله برملا شد
تجزیه و تحلیل جدیدی از یک گور دسته جمعی از دوران نوسنگی اسپانیا نشان می‌دهد که این مکان محل دفن یک قتل عام نبوده، بلکه جنگجویان کشته شده را دربرگرفته.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایوساینس، بیش از ۵۰۰۰ سال پیش، شماری از مردان، زنان و کودکان با ضربه به سر و جراحات تیر در یک گور دسته جمعی در اسپانیا دفن شدند. طی یک مطالعه جدید، باستان‌شناسان موفق شدند اسکلت‌ها را از یکدیگر جدا و مورد مطالعه قرار دهند. این مطالعات شواهد جدیدی از جنگ باستانی را نشان می‌دهد.
پناهگاه سنگی San Juan Ante Portam Latinam (SJAPL) واقع در شهر لاگاردیا در شمال اسپانیا، برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ حفاری شد. بیش از ۳۰۰ اسکلت با رادیوکربن مربوط به ۳۳۸۰ تا ۳۰۰۰ قبل از میلاد در یک دفن دسته جمعی پیدا شد. بیشتر این اسکلت‌ها در هم تنیده و در موقعیت‌های عجیب و غریب بودند. در این کاوش‌ها باستان‌شناسان ده‌ها نوک پیکان و تیغه‌های سنگ چخماق را به همراه تبرهای سنگی و زیور آلات شخصی کشف کردند.
محققان در ابتدا به این نتیجه رسیدند که شواهدی از قتل عام در دوران نوسنگی را پیدا کرده‌اند. اما یک تجزیه و تحلیل جدید از اسکلت‌های SJAPL نشان می‌دهد که این افراد به احتمال زیاد در حملات یا نبردهای جداگانه در طی چند ماه یا سال کشته شده‌اند.
در مطالعات جدید، تیم باستان‌شناسی موفق به کشف جراحات التیام یافته و التیام نیافته در اسکلت‌ها شده است. آن‌ها در مجموع ۱۰۷ آسیب جمجمه را پیدا کردند که بیشتر آن‌ها در بالای جمجمه قرار داشتند و احتمالاً مربوط به ضربه‌های شدید مانند ضربات گرز سنگی یا چماق‌های چوبی است. محققان دریافتند که تقریباً مردان پنج برابر بیشتر از زنان دچار ترومای جمجمه شده‌اند.
جراحات بقیه اسکلت‌ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. باستان‌شناسان، ۲۲ مورد از تروما - عمدتا شکستگی‌های مارپیچی یا V شکل - را که بر اندام‌ها تأثیر می‌گذارد، و همچنین ۲۵ مورد آسیب به سایر قسمت‌های بدن مانند صدمات جمجمه را کشف کردند. به نظر می‌رسد که این آسیب‌ها به طور نامتناسبی بر مردان تأثیر گذاشته است که تقریباً چهار برابر زنان دارای شواهدی از ضربه‌های بدنی بودند. جراحات سر پیکان نیز به شدت با اسکلت‌های مردانه مرتبط است، که نشان می‌دهد مردان بیشتر از زنان در معرض خشونت‌های دوربرد قرار گرفته‌اند.
در مجموع در مردان نوجوان و بزرگسالی که در SJAPL دفن شده‌اند، ۹۷.۶ درصد از ترومای التیام نیافته و ۸۱.۷ درصد از ترومای بهبود یافته ثبت شده در اسکلت‌هایی را تشکیل می‌دهند که جنسیت بیولوژیکی آن‌ها قابل تخمین است. به گفته باستان‌شناسان، این نشان می‌دهد که گور دسته جمعی حکایت از «یک یا چند لایه جنگی» ناشی از نبردها و/یا حملاتی دارد که در آن مشارکت مردان غالب بوده است.
این جوامع اواخر دوره نوسنگی - که هر یک از چند صد نفر تشکیل می‌شد - عمدتاً کشاورزانی بودند که گندم و جو کشت می‌کردند و از گله‌های اهلی گوسفند، گاو و خوک مراقبت می‌کردند. اما محققان شواهدی از بیماری و استرس روی اسکلت‌های نوسنگی پیدا کردند که می‌تواند نشان از کمبود منابع غذایی داشته باشد که بر مردم تاثیر گذاشته و به طور بالقوه پیامد خشونت بوده است.
