زنان تیمور شرقی کار در جاده را غنیمت می‌شمارند/ زنهایی که برای اولین‌بار طعم دریافت دستمزد را تجربه می‌کنند

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از سازمان بین‌المللی کار، کمبود راه‌های دسترسی به مدارس، مراکز خرید و بیمارستان  در تیمور شرقی چالشی بزرگ برای گروه‌های اجتماعی است. نگرانی درباره کمبود امکانات در کشور تیمور شرقی با  گسترش کرونا پررنگ‌تر هم شده است.

«آدلینا داسیلوا» و «فرانسیسکا مندوکام» دو کارگر زن اهل تیمور شرقی هستند که با تعداد زیادی از کارگران دیگر؛ هر روز صبح شیفت کاری خود را شروع می‌کنند. کارگران تمام طول روز را مشغول به تعمیر و نگهداری از جاده‌ای پرپیچ و خم هستند. این جاده، روستای کوچک آنها در کوهستان‌های تیمور شرقی را به دیلی (پایتخت تیمور) متصل می‌کند. تعمیر ده کیلومتر از جاده سه روز طول می‌کشد و دستمزد ماهانه کارگران حدود 60 دلار (آمریکا) است.

کارگرانی که در این جاده مشغول به کار هستند وظیفه نگهداری و تعمیر را برعهده دارند. پرکردن دست‌اندازهای جاده و کشیدن علف‌های هرز از وظایف محوله به کارگران است. این جاده با کمک سازمان بین‌المللی کار و دولت استرالیا بخشی از طرح توسعه جاده‌ای دولت تیمور شرقی است.

 داسیلوا و مندوکام برای اولین بار دریافت حقوق را تجربه می‌کنند و تاکنون برای انجام کار به طور رسمی حقوق دریافت نکرده‌اند. پیش از این، داسیلوا به زنان خانه‌دار کمک می‌کرد و هیچ حقوقی دریافت نمی‌کرد. مندوکا نیز چنین وضعیتی را تجربه کرده‌ است. مندوکا پیش از اینکه در تعمیرات و نگهداری جاده مشغول به کار شود،  مسئولیت نگهداری از 12 کودک خودش را برعهده داشته است. او همچنین مجبور بوده تا به همسرش در کارهای مزرعه کمک کند.

داسیلوا و مندوکا از وضعیت شغلی خود راضی هستند و احساس رضایت می‌کنند به دلیل اینکه برای اولین بار حقوق گرفته‌اند.

دسترسی به خدمات، مراکز درمانی و خرید، راه نجات مناطق دورافتاده و محروم تیمور شرقی است. برنامه گسترش جاده‌ای و دسترسی مناطق دورافتاده به مراکز خدماتی و خرید، رویکردی «کارگرمحور» دارد تا فرصت‌های شغلی را برای اهالی روستایی تیمور شرقی فراهم کند. این برنامه اشتغال زنان، جوانان و حتی معلولان را درنظر گرفته‌است.

مندوکا درباره وضعیت خود و خانواده‌اش پیش از اشتغال می‌گوید: برای درآمد 20 دلاری (دلار آمریکا) مجبور بودیم بیش از دو ساعت پیاده‌روی کنیم تا محصولات مزرعه خود را به بازار ببریم.

دسترسی مردم مناطق دورافتاده به مناطق درمانی با طرح توسعه جاده‌ای تیمور شرقی راحت‌تر شده است. این دسترسی با گسترش کرونا در جهان ضروری‌تر هم شده‌است. از این رو بسیاری از زنان روستایی خواهان گذراندن دوره‌های مراقبت‌های اولیه به صورت داوطلبانه هستند تا در شرایط ضرروی به مردم روستاهایشان کمک کنند.

زنان کارگری که در طرح توسعه جادهای مشغول به کار هستند، می‌گویند: حقوق خود را به تامین معیشت زندگی و هزینه‌های تحصیلی کودکانشان اختصاص می‌دهند.

کرونا زندگی و معیشت کارگرانی که در طرح توسعه مشغول به کار هستند را تحت تاثیر قرار داده است. این بیماری  تعمیر و تجهیز جاده را برای سه ماه متوقف کرد و بسیاری از کارگران مجبور شدند دوباره در مزارع کار کنند. با این‌وجود کارگران در حال حاضر به کار خود بازگشته‌اند.

داسیلوا؛ زن کارگری که با طرح گسترش جاده‌ای تیمور شرقی مشغول به کار شده است، نه تنها فرصت به‌جود آمده برای خود را غنیمت می‌شمارد بلکه درباره تجارب خود می‌گوید: این فرصت شغلی به من این اطمینان را می‌دهد که توانایی به دست آوردن کار در موقعیت‌های شغلی دیگر را دارم. پس از گسترش کرونا در کشور، برای کار فصلی و چیدن میوه به استرالیا رفتم اما اینک در شغل کنونی امکان کار و داشتن درآمد را دارم درحالی‌که خانواده‌ام را نیز در کنارم دارم و از امنیت برخوردارم.