درخواست کارگران قدیمی معدن زغالسنگ سنگرود برای احیای این واحد معدنی/ مسئولان کمک کنند

به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارگران قدیمی معدن زغال سنگ البرز غربی (سنگرود) به نمایندگی از حدود ۲۰ هزار نفر از اهالی شهر و روستاهای همجوار این واحد معدنی، خواستار حل مشکلات و رفعِ موانع راه‌اندازی این واحد تولیدی برای اشتغال جوانان بیکار منطقه شدند.

یکی از کارگران سابق معدن زغالسنگ سنگرود گفت: بزرگترین واحد معدنی تولید ذغالسنگ استان گیلان در ارتفاعات شهرستان رودبار حدفاصل کیلومتر ۲۰ محور جاده لوشان به جیرنده قرار دارد که سالهاست فعالیت این واحد معدنی که به نام «معدن زغالسنگ سنگرود»شهرت دارد به بهانه غیراقتصادی بودن، متوقف شده است.

او با بیان اینکه تعداد زیادی از کارگران معدن زغالسنگ البرز غربی (سنگرود) قبل و بعد از متوقف شدن فعالیت تولیدی طی چند مرحله تعدیل، بازنشسته و بازخرید شده‌اند، در ادامه افزود: در نهایت آن زمان (دی ماه ۹۳) از مجموع حدود ۳۷۰ کارگر این واحد معدنی حدود ۸۳ کارگر باقی ماندند که برای پرکردن سوابق بیمه‌ای برای بازنشستگی‌شان ۳۲ نفر به معدن «گلرود» مازندران و ۵۱ نفر دیگر به یک کارگاه تولید زغال سنگ در ۳۵ کیلومتری معدن زغال سنگ پرورده طبس که از واحدهای زیرمجموعه سازمان توسعه و نوسازی معادن ایران محسوب می‌شود، منتقل شدند که هنوز فعالیت شمار زیادی از آنها در این معادن ادامه دارد و بازنشسته نشده‌اند.

به گفته وی، در این مدت طولانی کارگران بیکار شده با همراهی اهالی روستاهای همجوار برای احیای معدن و بازگشت به محل کارسابق خود؛ بارها به نهادهای مختلف دولتی در استان گیلان و تهران، سازمان توسعه و نوسازی معادن، شرکت تهیه تولید و. . در نهایت به وزارت سمت مراجعه کرده‌اند اما هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌اند.

این کارگر افزود: معدن زغال سنگ البرز غربی دارای انبوهی از بهترین و مرغوب‌ترین ذغال سنگ‌ها است اما متاسفانه سالهاست که بدلیل بی‌توجهی مسئولان وقت از فعالیت باز ایستاده است.

او اضافه کرد: انحلال معدن سنگرود در حالی آن زمان انجام شد که بر اساس نقشه‌های قدیمی و اسناد مربوط به کارشناسان آن دوره این واحد معدنی ۴۰ تا ۶۰ سال آینده ذغال سنگ قابل استخراج دارد.

در ادامه یکی دیگر از کارگران قدیمی معدن سنگرود در توصیف این واحد معدنی به ایلنا گفت: این معدن تنها نقطه عطف اقتصادی دو منطقه «فاراب» و «خورگام» در شهرستان رودبار گیلان بود و زمانی بالغ بر ۳ هزار و ۵۰۰ کارگر در خانه‌های سازمانی با همه امکانات رفاهی، تفریحی در این معدن کار می‌کرده‌اند اما با خصوصی‌سازی آن نه تنها تعداد کارگران به مرور به ۳۷۰ کارگر تقلیل یافت بلکه این معدن با همه امکاناتش به بهانه‌های مختلف غارت شد. در عین حال در جریان حادثه انفجار یکم تیرماه سال ۱۳۷۶ معدن زغال سنگ سنگرود که تعداد ۲۰ کارگر کشته و ۵۰ نفر دیگر دچار سوختگی جدی شدند، مردم منطقه هنوز داغدار این اتفاق تلخ هستند.

او با بیان اینکه از معدن سنگرود هم اکنون چیزی جز یک ساختمان اداری با چند پست نگهبانی باقی نمانده است، در ادامه درباره شرایط زندگی کارگران و اهالی همجوار آن بعد از تعطیلی معدن سنگرود گفت: شرایط کار و زندگی کارگران این معدن بعد از تعطیلی بسیار سخت شد. تعطیلی معدن صدمات جبران ناپذیری را به خانواده‌های آن‌ها وارد کرد. تعطیلی معدن و بی‌پولی کارگران معدن که عمده ساکنان این منطقه بودند، سبب شد بسیاری از کسبه و اصناف، کسب و کار خود را به شهرهای اطراف انتقال دهند. با خالی شدن سکنه روستاها، مدارس هم یک به یک تعطیل شدند و کارگران ناچار مهاجرت اجباری را به نزدیک‌ترین شهرها در پیش گرفتند.

این کارگر اضافه کرد: اشتغال مردم در سالهای گذشته از طریق سه واحد صنعتی معدن سنگرود، سیمان لوشان و کارخانه آب معدنی داماش تامین می‌شد اما حالا با تعطیلی این سه واحد صنعتی، زندگی هم در این منطقه در حال از بین رفتن است.

این کارگر البرز غربی با ابراز تاسف از بی‌توجهی مسئولان به احیای معدن زغالسنگ سنگرود و مشکلات معیشتی که در نتیجه تعطیلی این معدن برای کارگران و اهالی مردم محروم عمارلو ایجاد شده، افزود: منطقه عمارلو دارای معادن رو و زیرزمینی زیادی است به همین دلیل سال‌ها بعد از تعطیلی معدن سنگرود قرار شد در کنار یک معدن عظیم سنگ آهک یک کارخانه سیمان به نام سیمان فاراب ساخته شود اما متاسفانه با نفود برخی مسئولان و بدون کارشناسی کارخانه در یک مکان غیرمعدنی در یک نقطه دور در استان گیلان ساخته شد و هم اکنون این واحد در تامین مواد اولیه تولید دچار مشکلات فراوانی است.

این کارگر گفت: از آنجا که معدن سنگرود قطب صنعتی منطقه رودبار بود و با ظرفیت اشتغال ۳هزار و ۵۰۰ نفری در کل شهرستان و پنج منطقه‌ی آن، عمارلو، فاراب، نوده و خورگام، رحمت آباد و رستم‌آباد را پوشش می‌داد، از مسئولان درخواست داریم برای از سر گیری فعالیت این معدن و احیای آن، هر چه سریعتر چاره‌اندیشی کنند.