رکودِ شش ساله پروژه‌های مسکن مهر پرند/ کارگرانی که از «یک بام و دو هوا» خسته‌اند
کارگران فلزکار می‌گویند علیرغم وعده‌های قبلی، مسکن مهر پرند هنوز واحدهای مسکونی آنها را تحویل نداده‌است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران فلزکار و مکانیک از تاخیر در تحویل واحدهای مسکونی پرند انتقاد دارند.
به گفته این کارگران، با وجود اینکه قرار بود با ۱۰ میلیون تومان هر خانواده صاحب خانه شود تاکنون با بالا بردن مبلغ دریافتی از متقاضیان، این مبلغ به ۲۰ میلیون رسیده و بیش از ۶ سال است که پروژه‌ها راکد مانده‌اند.
دولت جدید آجری روی آجر در این طرح نگذاشت
این کارگران می‌گویند: از زمان روی کار آمدن دولت جدید تا کنون آجری روی آجر در این طرح گذاشته نشده و بارها بی‌میلی دولت برای پایان این پروژه اعلام شده‌است.
اینها دردِ دل‌های اعضای تعاونی مسکن کارگران فلزکارمکانیک است که در پروژه‌ی «هسا یک» دارای ۴۵ خانه هستند و به گفته خودشان، متاسفانه از سال ۹۲ تاکنون هیچ فعالیتی از سوی شرکت «عمران پرند» در این پروژه صورت نگرفته است.
تاریخ دقیق اتمام خانه‌ها را نمی‌گویند
آنها می‌گویند: در آخرین دیداری که در هفته آخر فروردین، رییس هیات مدیره تعاونی مسکن کارگران فلزکارمکانیک با مسئولین پرند داشت به ایشان گفته شده است که هنوز پیمانکاری برای پروژه «هسا یک» قرارداد نبسته و در نتیجه اتمام این خانه‌ها تاریخ دقیق ندارد و بی‌تردید زمان تحویل امسال نخواهد بود؛ این درحالی است که بارها مسئولان پرند و وزارت مسکن در جراید و رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که خانه‌های خالی پرند را متقاضیان نمی‌خواهند.
یکی از اعضای این تعاونی می‌گوید: در بهمن گذشته که رییس هیات مدیره تعاونی به پرند مراجعه کرد به ایشان گفته شد تا یک ماه دیگر متقاضیان که پول داده‌اند و پروژهایشان تکمیل نیست را در این خانه‌های خالی جابجا خواهند کرد اما هنوز خبری نیست.
در خبر دیگر هم گفته شده که خانه‌های ساخته شده را به کمیته امداد می‌خواهند بدهند چون متقاضی وجود ندارد؛ این «یک بام و دو هوا» کارگران را سرگردان کرده است.
پولمان را هم پس نمی‌دهند
وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر کارگران که با این همه انتظار به خانه‌های خود نرسیده‌اند و معلوم هم نیست که چه زمانی این پروژه‌ها تکمیل می‌شود، خواهان استرداد پول‌های خود هستند اما پاسخ مسئولان پرند این است که فعلاً پولی نیست تا به کارگران داده شود، مگر اینکه این امتیازها را دیگری بخرد و به این وسیله، وجه کارگران تامین شود.
این کارگر بحث دیگری را مطرح می‌کند که دغدغه همکارانش است: «از سوی دیگر کارگران مال‌باخته و صاحب خانه نشده این سوال را طرح می‌کنند که مگر سن مفید یک ساختمان چقدر است که بیش از ۶ سال است این سازه ها به حال خود در باد و باران رها شده‌اند؟ آیا اینها روزی می‌توانند یک «سرپناهِ امن» باشند؟»
