به کارگران پیمانکاریِ نفت حق بدی آب و هوا پرداخت نمی‌شود/ تبعیض در صنعت نفت سابقه طولانی دارد

ناصرآقاجری (از فعالان صنفی کارگری شاغل در پروژه‌های نفتی) به خبرنگار ایلنا گفت: در  پروژه‌های نفتی به کارگرانی که به صورت پیمانکاری مشغول به کارند، کوچک‌ترین مزایایی بابت بدی آب و هوا پرداخت نمی‌شود.

وی در توضیح مناسبات کاری که در پروژه‌های نفتی حاکم است؛ افزود: کارفرمای اصلی مسئولیت اجرای پروژه را به پیمانکار دست‌اول واگذار می‌کند و بعد اجرای پروژه به صورت سلسله مراتبی میان پیمانکاران دست‌ دوم و سومِ متعددی تقسیم می‌شود؛ در این شیوه‌ی تقسیم کار، تکلیف هزینه‌های نیروی انسانی از ابتدا به صورت قطعی مشخص شده‌ و برای همین است  که خبری از پرداخت مزایایی مثل بدی آب و هوا و سختی کار نیست.

وی ادامه داد: البته اگر نیروی کارِ شاغل در پروژه نفتی تابع مقررات دیگری مثل قانون استخدام وزارت نفت باشد؛ وضعیت فرق می‌کند؛ مطابق این مقررات، پرداخت مزایایی مثل حق بدی آب و هوا و سختی کار موضوعی پیش‌بینی شده است.

آقاجری گفت: در مناسبات پیمانکاری نیز کارگرانی که به دلیل داشتن تخصص و مهارت فنی بالا در استخدام پیمانکاران اصلی هستند؛ می‌توانند تا حدودی در مورد شرایط کاری خود با کارفرما چانه‌زنی کنند؛ اما برای کارگران معمولی که بیشتر در استخدام پیمانکاران دست‌چندم هستند، هیچ فرصتی برای چانه‌زنی وجود ندارد و کوچک‌ترین اعتراضی می‌تواند به اخراج کارگر منجر شود.

این فعال صنفی کارگری مناطق ویژه اقتصادی، مسئله بدی و طاقت‌فرسا بودنِ آب و هوای مناطق نفتی را اینطور توضیح داد: در مناطقی مثل خوزستان یا عسلویه گرمای هوا به‌شدت بالاست. در این گرما، کارگران ناچارند برای ساعت‌های طولانی فعالیت بدنی سنگین داشته باشند و ابزار به دست و ایستاده در در ارتفاع، قطعات مختلف را باز و بسته کنند. عرقِ ریختن‌های مداوم، ضعفِ جسمی به همراه دارد. در مجاورت آن‌ها دستگاه‌های ژنراتور روشن نگهداشته می‌شوند و همین، علاوه بر تولید گرمای مضاعف باعث آلودگی صوتی نیز می‌شود. گازهای ناشی از عملیات جوشکاری نیز سنگینی هوای تنفس را دوچندان می‌کند.

آقاجری افزود: متاسفانه سابقه این تبعیض شغلی بسیار قدیمی است؛ با وجود آنکه سابقه تصویب قوانین حمایتی از کارگر به سالهای پیش از انقلاب بازمی‌گردد، اما از آن سال‌ها تاکنون همیشه شرایط نیروهای شاغل در صنعت نفت نابرابر بوده است.